W odpowiedzi na pismo z dnia 27.05.2004 r. (z datą wpływu 28.05.2004 r., bez znaku), w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego informuje:

I.

Z przedstawionego w punkcie 1 pisma podatnika stanu faktycznego można wywnioskować, że będzie on dokonywał nabycia towarów do magazynu zlokalizowanego w jego siedzibie od kontrahenta hiszpańskiego (podatnika podatku od wartości dodanej na terenie Hiszpanii), który nie jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przepis powyższy stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem, o który mowa w przepisie art. 15, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika i dokonującym dostawy jest podatnik podatku od wartości dodanej. Z powyższego wynika zatem, iż w opisanym powyżej stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, ponieważ działanie podatnika będzie mieścić się w zakresie wynikającym z cyt. przepisu art. 9 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się jednocześnie do wątpliwości podatnika w kwestii obowiązku rejestrowania się dla potrzeb podatku od towarów i usług podmiotu hiszpańskiego, stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy będzie on dokonywał dostaw na rzecz podmiotu polskiego, dla którego będzie to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podmiot hiszpański nie będzie musiał dokonywać rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na teranie Polski. Obowiązek podatkowy w takim przypadku będzie bowiem ciążył na podatniku, a co za tym idzie - będzie on rozliczał wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów we własnym zakresie. Zgodnie z przepisem zgodnie z przepisem art. 20 ust. 5, obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Jeżeli jednak podatnik otrzyma fakturę wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług przed upływem ww. terminu, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstanie z chwilą wystawienia faktury (ust. 6). Podstawa opodatkowania w takim przypadku stosownie do art. 31 ust. 1 jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Przy określaniu podstawy opodatkowania należy wziąć również po uwagę przepisy ust. 2 - 4. Zdaniem jednak tut. organu podatkowego, w oparciu o cyt. powyżej przepisy, obowiązek podatkowy powstanie w odniesieniu do całości dokonywanej przez hiszpańskiego kontrahenta dostawy, nie ma bowiem w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów znaczenia fakt, iż podatnik będzie pobierać ze swojego magazynu nie całość dostarczonego towaru, a jedynie ilość niezbędną do utrzymania procesów produkcyjnych.

W tej sprawie stanowisko podatnika w ocenie tut. organu jest niezgodne z obowiązującym stanem prawnym.

II.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 7 ustawy faktury wewnętrzne wystawiane są w przypadku m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przy czym zadany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedna fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Do faktur wewnętrznych stosuje się, zgodnie z § 28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) odpowiednio przepisy § 12, § 16 – 20, § 22 – 23 i § 26. Powyższe wskazuje więc na możliwość stosowania przepisów dotyczących faktury VAT z uwzględnieniem specyfiki dokumentowanych czynności („odpowiednio” a więc „nie wprost”).

Wobec powyższego proponowany przez podatnika sposób fakturowania w odniesieniu do czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy uznać za zgodny z obowiązującymi przepisami. Na marginesie należy zauważyć, iż przeliczania kwot wykazywanych na fakturach w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych, dokonuje się zgodnie z przepisem § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970).

III.

W myśl przepisu art. 2 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług towarem są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z powyższej definicji wynika więc, że pieniądze nie mogą być uznane za towar, co w konsekwencji powoduje, iż obciążenia dostawcy kara umowną nie można uznać za odrębną czynność opodatkowaną, której przedmiotem byłaby dostawa towarów. Ponadto zgodnie z art. 29 ustawy obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż opłaty naliczane odbiorcom mają charakter odszkodowawczo – sankcyjny. Nie są to więc opłaty związane z należnością z tytułu sprzedaży o których mowa w cytowanym wyżej przepisie. Biorąc wiec pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w punkcie 3 pisma z dnia 27.05.2004 r., a więc w przypadku, gdy dostawca jest obciążany przez nabywcę kwotą pieniężną (karą umowną) w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania, czynność taka pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w ww. piśmie podatnika wg stanu prawnego na dzień 12.07.2004 r.