W odpowiedzi na zapytanie z dnia 26.10.2004r. uzupełnione pismem z dnia 09.11.2004r. w sprawie zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczących kosztów uzyskania przychodów związanych z realizacją inwestycji - budową obiektu z przeznaczeniem na działalność gospodarczą - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świebodzinie działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm. ) informuje:

Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Wobec powyższego, organ podatkowy nie podziela stanowiska Państwa w kwestii zaliczania bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę obiektu przeznaczonego na działalność gospodarczą męża, Natomiast koszt uzyskania przychodów stanowią odpisy amortyzacyjne dokonywane wg zasad zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (powołanej wyżej)

Przepisy art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22 c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu - zaliczane do środków trwałych.

Kosztem uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne od składników majątku używanych w działalności gospodarczej o wartości przekraczającej 3.500 zł, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania ( art. 22d, ust. 2 i art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ).

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych (art. 22 h ust. 1, ust. 4, art. 22i. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ).

Za wartość początkową środków trwałych w razie wytworzenia ich we własnym zakresie, uważa się ich koszt wytworzenia, czyli wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych (art. 22g ust. 1 pkt 21 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ).

Zgodnie z art. 22 g ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku ; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Reasumując - w opisanym stanie faktycznym, współmałżonek, z chwilą rozpoczęcia działalności gospodarczej w wybudowanym budynku, może dokonywać odpisów amortyzacyjnych, przyjmując wartość początkową środka trwałego wg całkowitego kosztu jego wytworzenia.