Stosownie do postanowień zawartych w art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w odpowiedzi na zapytanie dotyczące udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, Urząd Skarbowy w Brzesku uprzejmie informuje:

W piśmie z dnia 09.04.2003 r. (data wpływu: 25.04.2003 r.) zajął Pan stanowisko, iż koszty naprawy samochodu stanowiącego środek trwały obejmujące wartość części zamiennych i usługę naprawy, które zostały następnie pokryte przez ubezpieczyciela należnym odszkodowaniem winny być wykazane w pozycji 51 deklaracji VAT-7, a tym samym potraktowane jako zakup towarów i usług zaliczanych do środków trwałych, a podatek naliczony od tych zakupów - w pozycji 52 deklaracji. W oparciu o tak wykazane pozycje nadwyżka podatku naliczonego nad należnym podlegałaby zwrotowi bezpośredniemu.

Istotne znaczenie w niniejszej sprawie mają uregulowania zawarte w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z art. 22g ust. 17 tej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W świetle cytowanego wyżej przepisu, wydatki poczynione na naprawę uszkodzonego samochodu nie stanowią ulepszenia środka trwałego. Zatem nie mogą być potraktowane jako zakup towarów i usług zaliczanych do środków trwałych, uprawniający stosownie do art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze. zm.) do deklarowania zwrotu różnicy podatku z urzędu skarbowego. Tym samym zaprezentowane przez Pana stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.

Na marginesie tut. Urząd zwraca uwagę na treść art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Istotnym jest zatem, czy koszty remontów powypadkowych samochodów mogą być zaliczone przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów. Ograniczenie w tym zakresie zawiera art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.