INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 03 lipca 2012r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 07 maja 2012r. (data wpływu do tut. BKIP 11 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości środka trwałego (lokalu niemieszkalnego) – jest prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1).

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2012r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości środka trwałego (lokalu niemieszkalnego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 marca 2012r. Bank nabył lokal niemieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, znajdujący się w budynku nr xxx wraz z udziałem w wysokości 245/1000 części w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo wieczystego użytkowania działek oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokali. W tym samym dniu, tj. 30 marca 2012r. Bank zawarł umowę najmu, wynajmując część zakupionego lokalu (71,92 % powierzchni) dotychczasowemu właścicielowi. Pozostałą część lokalu (28,08 % powierzchni lokalu), Bank będzie wykorzystywał bezpośrednio na własne potrzeby jako archiwum.

Bank w zakresie działalności określonym w statucie oraz wpisanym w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, nie posiada wpisanej działalności polegającej na wynajmie nieruchomości.

W dniu 30 marca 2012r. Bank wprowadził zakupiony lokal niemieszkalny do ewidencji środków trwałych. Począwszy od miesiąca kwietnia br. Bank dokonuje odpisów amortyzacyjnych od pierwotnej wartości zakupionego lokalu niemieszkalnego, jednakże nie uznaje dokonywanych odpisów amortyzacyjnych za koszt uzyskania przychodu.

W przyszłości Bank zamierza przeprowadzić remont tej części lokalu, która nie jest wynajmowana

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Bank ma prawo uznawać dokonywane odpisy amortyzacyjne dotyczące zakupionego lokalu niemieszkalnego za stanowiące koszt uzyskania przychodu, w sytuacji gdy osiąga przychody w postaci czynszu z wynajmu części zakupionego lokalu, nie posiadając wynajmu nieruchomości w katalogu prowadzonej działalności gospodarczej określonej statutem i wpisem do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego...

(pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne dotyczące zakupionego lokalu niemieszkalnego, stanowią dla Banku koszt uzyskania przychodów.

Zakupiony lokal niemieszkalny w całości spełnia definicję środka trwałego określoną w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc m.in. jest częściowo wykorzystywany przez Bank na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a w części jest oddany do używania na podstawie umowy najmu i z tego tytułu Bank osiąga przychody w postaci czynszu.

Fakt, że Bank nie posiada w katalogu działalności wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, działalności polegającej na wynajmie nieruchomości nie ma znaczenia, dla wynikającego z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawa do zaliczania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych za koszt stanowiący koszt uzyskana przychodu.

Zapis art. 15 ust. 1 w/w ustawy, pozwala podatnikowi odliczyć od przychodu wszelkie koszty ich uzyskania pod warunkiem, że będą one miały związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu lub ma służyć zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy, kosztem uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy. Przy tym żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia prawa do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od wynajmowanych środków trwałych, w tym nieruchomości lokalowych, od formalnego uwzględnienia wynajmu nieruchomości w katalogu prowadzonej działalności gospodarczej wpisanej w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Treść wyżej wskazanych przepisów wskazuje, że jeżeli zakupiony lokal niemieszkalny został zakwalifikowany do środków trwałych, to wydatek na jego nabycie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-l6m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko powyższe potwierdza również interpretacja indywidualna (winno być „postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego”) wydana w dniu 28 września 2005r. przez Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w sprawie o sygn. 1471/DPD1/423/60/05/SG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) , kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że określony wydatek, niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Art. 15 ust. 6 ustawy o pdop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w art. 16a ust. 1 pkt 1 - 3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w art. 16c ustawy.
  
  

Z treści powołanych przepisów wynika zatem, że amortyzacja dotyczy zarówno środków trwałych wykorzystywanych bezpośrednio w prowadzonej działalności gospodarczej, jak i generujących przychody z tytułu najmu.

Jednocześnie należy zauważyć, iż środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczone w dłuższym okresie czasu. Innymi słowy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na nabycie, wytworzenie albo ulepszenie środka trwałego lub też na nabycie wartości niematerialnych i prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop), lecz zużycie tych środków i wartości, mierzone amortyzacją (art. 15 ust. 6 ustawy o pdop).

Wskazać w tym miejscu należy, iż kwalifikacji danego składnika majątku do majątku trwałego dokonuje sam podatnik w oparciu o przepisy ustawy o pdop, z uwzględnieniem charakteru prowadzonej działalności gospodarczej oraz sposobu wykorzystywania danego składnika majątku i jego przeznaczenia.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Bank będzie miał prawo zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej zakupionego lokalu niemieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (środka trwałego).

Stanowisko Banku należy znać więc za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.