W oparciu o Klasyfikację Środków Trwałych wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112 poz. 1317) budynki zakładów opieki medycznej zostały sklasyfikowane w grupie 1, podgrupa-10, rodzaj 106.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in. budynki o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c ww. ustawy amortyzacji nie podlegają m. in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W świetle powyższych przepisów amortyzacji podlegać będzie tylko budynek przychodni zdrowia, w którym podatnik prowadzi działalność gospodarczą, z tym, że w ewidencji środków trwałych należy również ująć grunt, w związku z czym podatnik powinien ustalić, jaka kwota z ustalonej ceny sprzedaży przypada na cenę sprzedaży budynku przychodni zdrowia, a jaka kwota na cenę sprzedaży gruntu.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy za wartość początkową środków trwałych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Z treści art. 22g ust. 3 ww. ustawy wynika, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania m. in. opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług.

W świetle powyższych przepisów koszty opłat notarialnych, skarbowych, sądowych, ustanowienia hipoteki i innych, które zostały naliczone w związku z odpłatnym nabyciem środka trwałego do dnia przekazania go do używania, zwiększają jego wartość początkową. Wysokość opłat należy wyliczyć proporcjonalnie do poszczególnych składników nabytego majątku (w tym gruntu).

Jednocześnie nadmienia się, iż odsetki od kredytu bankowego zaciągniętego na zakup składnika majątkowego, które zostały naliczone za okres do dnia przyjęcia do używania środka trwałego, zwiększają wartość początkową środka trwałego.

Nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego, odsetki, chociażby naliczone, lecz należne za okres po jego przyjęciu do używania. Odsetki te są zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów – zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym.

Odnośnie ustalenia stawki amortyzacyjnej - w myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat.

Zgodnie z ust. 3 ww. przepisu za używane środki trwałe w odniesieniu do budynków (lokali) i budowli uznaje się takie obiekty jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy natomiast za ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji lub wykazu wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego wynika, iż podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji obejmującą 15. letni okres amortyzacji, o ile środek trwały odpowiada powyższym kryteriom.