W myśl art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod amortyzacji jest metoda degresywna określona w art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanym przepisem odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych – od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i. W art. 23 ust. 3a ww. ustawy postanowiono, że ilekroć mowa w ust. 1 o samochodzie osobowym – rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.

Rozporządzeniem Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.), które weszło w życie z dniem 01 stycznia 2000 r. wprowadzona została Klasyfikacja Środków Trwałych KŚT która m. in. zawiera podział pojazdów mechanicznych na poszczególne rodzaje, tj.:

- samochody osobowe – 741
- samochody ciężarowe - 742
- samochody specjalne - 743
- autobusy i autokary -744 (do tego rodzaju zalicza się pojazdy samochodowe przystosowane do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą).

Jeżeli zatem zakupione samochody przeznaczone będą do przewozu powyżej 9 osób łącznie z kierowcą, mogą być amortyzowane metodą degresywną.