Ze złożonego przez Sp. z o. o. wniosku wynika, że firma od 15 grudnia 1995 roku była współwłaścicielem w #188; części: prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz usytuowanych na tym gruncie budynków. Budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i w następnych okresach modernizowane. Wartość początkową tych budynków podwyższano o wartość poniesionych nakładów. Na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku, Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zwanej dalej także „ustawą o pdop” budynki amortyzowano z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla budynków używanych z uwzględnieniem okresu amortyzacji nie krótszego niż 10 lat. Prawo wieczystego użytkowania gruntu nie podlegało amortyzacji.

W dniu 25 stycznia 2005 roku firma odkupiła od współwłaściciela pozostałe #190; części wyżej opisanej nieruchomości i w wyniku tej czynności stała się właścicielem 100% nieruchomości. W związku z powyższym, w dniu 26 stycznia 2005 roku Spółka dokonała następujących zapisów w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:
1) wykreśliła z ewidencji zapisy dotyczące #188; części: budynków oraz #188; części prawa wieczystego użytkowania gruntu,
2) wprowadziła do w/w ewidencji pod nowymi pozycjami inwentarzowymi budynki oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu.
Dla nowych pozycji inwentarzowych budynków oraz wieczystego użytkowania gruntu firma w następujący sposób ustaliła:
1) wartość początkową prawa wieczystego użytkowania gruntu - jako sumę dotychczasowej wartości #188; części prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz wartości za jaką nabyto pozostałe #190; części tego prawa,
2) wartość początkową budynków - jako sumę dotychczasowej wartości #188; części budynków wraz z wartością poczynionych dotychczas nakładów modernizacyjnych oraz wartości za jaką nabyto ich pozostałe #190; części,
3) wartość umorzenia budynków - jako umorzenie dotychczasowej wartości #188; części budynków wraz z wartością poczynionych wcześniej nakładów modernizacyjnych.

Od 1 lutego 2005 roku - od tak ustalonej wartości budynków, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop Spółka rozpoczęła naliczanie odpisów amortyzacyjnych.

W swoim wniosku podatnik prosi o potwierdzenie prawidłowości swego stanowiska, a w szczególności tego, że:
1) budynki w łącznej wartości należy ująć w jednej nowej pozycji inwentarzowej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2) prawo wieczystego urzytkowania gruntu w łącznej wartości należy ująć w jednej nowej pozycji inwentarzowej tej ewidencji,
3) wartość początkową prawa wieczystego użytkowania gruntu należy ustalić jako sumę dotychczasowej wartości #188; części oraz wartości za jaką nabyto pozostałe #190; części tego prawa,
4) wartość początkową budynków należy ustalić jako sumę dotychczasowej wartości #188; części budynków wraz z poczynionymi dotychczas nakładami modernizacyjnymi oraz wartości za jaką nabyto pozostałe #190; części tych budynków,
5) wartość umorzenia budynków należy ustalić jako umorzenie dotychczasowej wartości #188; części budynków wraz z poczynionymi dotychczas nakładami modernizacyjnymi,
6) od tak ustalonej wartości budynków, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop można naliczać odpisy amortyzacyjne.

Analiza przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego, dokonana w świetle obowiązujących w tym zakresie przepisów, pozwoliła na odniesienie się do prawno - podatkowych skutków czynności dokonanej przez podatnika. Przy ocenie stanowiska wnioskodawcy, które ostatecznie uznano za prawidłowe, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zambrowie wziął pod uwagę następujące okoliczności i przepisy prawa:
1) w zakresie dotyczącym prawidłowości zapisów w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:
Zgodnie z treścią art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2003 roku Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.) budynek - to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.W art. 9 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) ustawodawca nałożył na podatników tego podatku obowiązek prowadzenia ewidencji zgodnie z odrębnymi przepisami, to jest z przepisami o rachunkowości. Obowiązek ten odnosi się do wszystkich ewidencji prowadzonych przez podatnika, a więc także do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W ewidencji tej muszą być zawarte informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m w/w ustawy o pdop.Z kolei, w myśl art. 16a ust. 1 pkt 1 tej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związanie z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zwane środkami trwałymi.Jak wynika z powyższego przepisy nie przewidują możliwości odrębnego amortyzowania poszczególnych części tego samego budynku będącego w całości własnością jednego podatnika.Należało zatem stwierdzić, że stanowisko podatnika w zakresie ujęcia budynków pod jedną nową pozycją ewidencji środków trwałych w łącznej wartości (pomniejszonej o dotychczasowe umorzenie) jest prawidłowe.
Co prawda w myśl art. 16c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawo wieczystego użytkowania gruntów jako wartość niematerialna i prawna nie podlega amortyzacji, to jednak przepis zawarty w art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz. U. z 2002 roku Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) obliguje podatników do wyceny m. in. aktywów, do których zaliczane są takie wartości niematerialne i prawne. Z tego też względu wartości te winny być ujęte w ewidencji środków trwałych.
Podobnie jak przy środkach trwałych - w omawianym przypadku przepisy również nie przewidują możliwości ujmowania w ewidencji jako odrębne części - wartości niematerialnych i prawnych należących do jednego właściciela.
Należało zatem stwierdzić, że stanowisko podatnika w zakresie ujęcia wartości niematerialnych i prawnych pod jedną nową pozycją ewidencji środków trwałych w łącznej wartości jest prawidłowe.
Dodatkowo, za prawidłowością tego stanowiska, zarówno w zakresie w/w przedmiotowych środków trwałych jak i w/w prawa wieczystego użytkowania gruntów, przemawiają przepisy art. 16g ust. 8 oraz art. 16h ust. 2 ustawy o pdop z uwagi na nakaz zawarty w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Z treści art. 16g ust. 8 wynika, że w sytuacji gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Natomiast przepisy art. 16h ust. 2 stanowią, że podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Spółka była dotychczas współwłaścicielem w #188; części składników majątku, które nie w pełni zostały zamortyzowane. Dokonując nabycia pozostałej części tych składników firma stała się ich wyłącznym właścicielem. Zgodnie zatem z art. 16h ust. 2 podatnik jest obowiązany do kontynuowania amortyzacji nabytej części majątku wybraną wcześniej metodą aż do pełnego zamortyzowania środków trwałych.
2) w zakresie dotyczącym prawidłowości ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntów:
Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się - w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia natomiast, zgodnie z ust. 3 tego artykułu, uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty opłat notarialnych, skarbowych i innych oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
W związku z tym, że podatnik będąc właścicielem #188; prawa wieczystego użytkowania gruntu nabył jego pozostałe #190; części stając się tym samym, jedynym posiadaczem prawa wieczystego użytkowania gruntów - wartość początkową tego prawa należało określić jako sumę wartości tego prawa w części będącej w posiadaniu Spółki przed dniem 25 stycznia 2005 roku oraz wartości pozostałych #190; części tego prawa według ceny nabycia.
Wobec powyższego należało stwierdzić, że stanowisko podatnika w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntu jest prawidłowe.
3) w zakresie dotyczącym prawidłowości ustalenia wartości początkowej budynków:
Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych uważa się - w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia natomiast, zgodnie z ust. 3 tego artykułu, uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty opłat notarialnych, skarbowych i innych oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.Z kolei, w myśl art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości środki trwałe wycenia się według m. in. cen nabycia pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe.
Biorąc powyższe po uwagę oraz mając na względzie wyeliminowanie możliwości dwukrotnej amortyzacji tego samego środka trwałego - wartość początkową budynków podatnik powinien określić jako sumę dotychczasowej wartości #188; części budynków, pomniejszonej o wielkość dotychczasowego umorzenia oraz wartości pozostałych #190; części budynków według ceny ich nabycia.
Wobec powyższego należało stwierdzić, że stanowisko podatnika w sprawie ustalenia wartości początkowej budynków jest prawidłowe.
4) w zakresie dotyczącym prawidłowości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji dla budynków używanych:
W myśl art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż - dla budynków (lokali) i budowli 10 lat, z wyjątkiem wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji środków trwałych wprowadzonej na podstawie odrębnych przepisów, budynków, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. Natomiast zgodnie z ust. 2 pkt 1 w/w artykułu - środki trwałe, o których mowa wyżej, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Ponadto w myśl art. 16h ust. 2 ustawy o pdop podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji a wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Spółka była dotychczas współwłaścicielem w #188; części składników majątku, które nie w pełni zostały zamortyzowane. Dokonując nabycia pozostałej części tych składników firma stała się ich wyłącznym właścicielem. Zgodnie zatem z art. 16h ust. 2 podatnik jest obowiązany do kontynuowania amortyzacji nabytej części majątku wybraną wcześniej metodą aż do pełnego zamortyzowania środków trwałych.
Wobec powyższego należało stwierdzić, że stanowisko podatnika w sprawie zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji dla budynków używanych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które można wnieść do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zambrowie w terminie 7 dni od dnia doręczenia.Informuje się ponadto, że:
1) niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu 26 stycznia 2005 roku,
2) niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla podatnika, do czasu jej zmiany lub uchylenia.