W dniu 20.01.2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w 2003 roku dokonywała zakupu stelaży do przewozu i magazynowania własnych wyrobów oraz części do składania tych stelaży. Stelaż jest to metalowe urządzenie, na które nawijana jest uszczelka w celu transportu do klienta. Pojedynczy stelaż spełnia rolę opakowania uszczelek i służy do ich transportu do klienta. Po zużyciu uszczelki przez klienta stelaż wraca z powrotem do Spółki.

Wartość pojedynczego stelaża gotowego wynosiła około 1.412,00 PLN, a okres jego wykorzystywania w działalności gospodarczej przekracza 12 miesięcy. Ewidencja prowadzona przez Spółkę umożliwia ustalenie gdzie dany stelaż się znajduje, w Spółce, czy u klienta.

Spółka początkowo w 2003r., ze względu na uruchomienie produkcji uszczelek, wykazywała wartość zakupionych stelaży (np. 800 sztuk) jako jeden środek trwały podlegający odpisom amortyzacyjnym (stosowano 20% odpis amortyzacyjny), mimo że pojedynczy stelaż nie spełniał kryterium środka trwałego ze względu na cenę. We wrześniu 2003r., w wyniku informacji uzyskanych od innych biur sprzedaży z grupy, do której Spółka należy i ze względu na duży ruch stelażami spowodowany sprzedażą uszczelek, Spółka postanowiła przeksięgować zakupione stelaże, które zostały zakwalifikowane jako środki trwałe, na konto opakowań i zaliczyć je w koszty zużycia opakowań.

Podatnik w 2003r. całą kwotę zakupu stelaży w wysokości 2.342.706,74 zł wyłączył z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Przyczyną tego wyłączenia były wątpliwości, czy można stelaże traktować jako opakowania, mimo, że najpierw zakwalifikowano je jako środki trwałe.

Zakupy stelaży w roku 2004 (ich wartość w 2004r. wyniosła 781.221 PLN) Spółka odpisuje jednorazowo w koszty uzyskania przychodu w momencie zakupu, traktując je jako zużycie opakowań.

Podatnik przedstawił następujące stanowisko odnośnie powyżej opisanego stanu faktycznego:

Spółka chce dokonać korekty deklaracji CIT-8 za 2003r. i odpisać w całości kwotę zakupionych stelaży z 2003r. w koszty uzyskania przychodów, jako zużycie opakowań, a zakupy stelaży w 2004r. (wartość 717.283 PLN) Spółka księguje w koszty, jako zużycie opakowań.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy prawidłowe jest prezentowane przez Nią stanowisko w przedstawionej sprawie...

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stan faktyczny opisany w zapytaniu wskazuje, iż Spółka dokonuje zakupów stelaży, z których każdy stanowi odrębnie funkcjonujący przedmiot, służący do transportu uszczelek do klienta Spółki. Stelaże są wykorzystywane wielokrotnie w działalności gospodarczej podatnika przez okres dłuższy niż 12 miesięcy. Jednocześnie wartość każdego z tych stelaży nie przekracza kwoty 3.500 zł.

Na podstawie art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 2001r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych (Dz. U. z 2001r. Nr 63, poz. 638 ze zm.), opakowaniami w rozumieniu ustawy są wprowadzone do obrotu wyroby wykonane z jakichkolwiek materiałów, przeznaczone do przechowywania, ochrony, przewozu, dostarczenia lub prezentacji wszelkich produktów, od surowców do towarów przetworzonych. Opakowania obejmują między innymi kategorię opakowań transportowych, służących do transportu produktów w opakowaniach jednostkowych lub zbiorczych w celu zapobiegania ich uszkodzeniom, z wyłączeniem kontenerów do transportu drogowego, kolejowego, wodnego lub lotniczego.

Zgodnie z przepisami art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Cytowany przepis ustawy podatkowej wskazuje między innymi, iż środkami trwałymi są, bez względu na swoją wartość, składniki o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Nie odwołuje się on natomiast do kryterium wartości danego składnika majątku. Tak więc składnik majątku podatnika, którego wartość nabycia lub wytworzenia jest niska, z uwagi na okres używania dłuższy niż rok w myśl powyższego przepisu podlega amortyzacji. Jednocześnie zauważyć należy, iż ustawodawca w tym przepisie nie stanowi o wykluczeniu opakowań (które spełniają wymagania tego artykułu) ze środków trwałych podlegających amortyzacji podatkowej. Oznacza to, iż opakowania w myśl ustawy podatkowej mogą stanowić środki trwałe.

Stosownie do regulacji art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie natomiast z art. 16f ust. 3 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powołanych powyżej przepisów ustawy wynika, iż Podatnik, który nabył na własność składnik majątku, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, oraz gdy wykorzystuje go na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a także gdy wartość tego składnika nie przekracza kwoty 3.500zł, ma trzy możliwości rozliczenia wartości składnika do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Jedną z tych możliwości jest zakwalifikowanie tego poszczególnego składnika do środków trwałych Spółki, wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy oraz odnoszenie tych odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodów, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji.

Podatnik może także zaliczyć taki składnik do środków trwałych, wprowadzić go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a następnie jednorazowo odpisać amortyzację w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w miesiącu oddania go do używania lub w miesiącu następnym.

Zgodnie z art. 16d ust. 1 Podatnik ma także prawo do podjęcia decyzji, iż takiego składnika majątku, którego przewidywany okres używania przekracza 12 miesięcy, ale jego wartość nie jest wyższa niż 3.500 zł, nie zakwalifikuje do środków trwałych i nie wprowadzi go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wówczas wydatki poniesione na nabycie takiego składnika stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Wynika z powyższego, że w sytuacji gdy Spółka podejmie decyzję o tym, by nie wprowadzać poszczególnych stelaży do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, może obciążyć koszty podatkowe w miesiącu oddania ich do używania. Sam zakup takich stelaży nie jest więc podstawą do zaliczenia ich wartości do kosztów uzyskania przychodów, musi nastąpić także ich przekazanie do używania. Tak więc, jeżeli wszystkie zakupione w 2003 roku stelaże zostały oddane do używania w 2003r., Spółka może dokonać korekty kosztów w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8 za rok podatkowy 2003 o niezaliczoną wcześniej do tych kosztów wartość zakupu stelaży. Tak sama możliwość odnosi się do sytuacji 2004 roku.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.