Stan faktyczny

Z pisma podatnika wynika, iż jest on inwalidą I grupy /do zapytania dołączona została kserokopia wypisu z treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z 2004 r., na podstawie którego podatnik został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji okresowo od lipca 2004 do września 2005 r./. Podatnik wskazuje również, iż lekarz orzecznik po zapoznaniu się z dokumentacją przyznał mu zasiłek pielęgnacyjny do emerytury. Jak pisze podatnik, zły stan zdrowia /podatnik choruje na raka płuc i jest poddawany chemioterapii/ sprawia, że robi wszystko, żeby się nie poddać, a to kosztuje. I tak w 2004 roku podatnik chciałby odliczyć koszty dojazdu na zabiegi swoim własnym samochodem /na potwierdzenie dojazdów podatnik ma epikryzy szpitalne, zaś dowód rejestracyjny samochodu jest na jego imię i nazwisko/. Podatnik zaznacza, iż w 2005 r. w dalszym ciągu jeździ i będzie jeździł na zabiegi, ponadto ma rachunki na lekii kupuje książki związane z terapią raka oraz prenumeruje pismo medyczne.
Na tle opisanego stanu faktycznego pytanie podatnika jest następujące:
- czy w związku z poniesionymi wydatkami przysługują mu ulgi cele rehabilitacyjne w roku 2004 i 2005 ?

Stanowisko podatnika

Zdaniem podatnika przysługuje mu prawo do ulgi rehabilitacyjnej zarówno w roku 2004 jak i w 2005.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity w Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 jak i w 2005 roku /zapis art. 26 odnośnie ulgi na cele rehabilitacyjne nie uległ zmianie w roku 2005/, zwanej dalej ustawą, podstawę obliczenia podatku, (...), stanowi dochód (...), po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne oraz zasady i warunki ich odliczania od dochodu określa art. 26 ust. 7a-7g ustawy.
I tak, zgodnie z art. 26 ust. 7a za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na:
- zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikającychz niepełnosprawności /pkt 4/;
- używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającejw roku podatkowym kwoty 2.280 zł /pkt 14/; przy czym z ust. 7f wynika, iż za osoby zaliczone do:
- I grupy inwalidztwa należy rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności;
- II grupy inwalidztwa należy rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy albo
b) umiarkowany stopień niepełnosprawności;
- leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo) /pkt 12/.

Warunkiem odliczenia wydatków, o których wyżej mowa, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek stosownego dokumentu /orzeczenia, decyzji/ potwierdzającego niepełnosprawność /art. 26 ust. 7d i 7g ustawy

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14/art. 26 ust. 7c ustawy/.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) za środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków)lub zwróconą w jakiejkolwiek formie /art. 26 ust. 7b ustawy/.

Ze stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania wynika, iż:
- podatnik jest osobą niepełnosprawną /inwalidą I grupy/ co potwierdza dołączona do wniosku kserokopia wypisu z treści orzeczenia lekarza orzeczenia ZUS z 2004 r., na podstawie którego został on uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji okresowo od lipca 2004 do września 2005 roku,
- podatnik wykorzystuje własny samochód na dojazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne,
- podatnik dokonuje zakupu leków /podatnik posiada rachunki na te wydatki/ i kupuje książki związane z terapią raka oraz prenumeruje pismo medyczne,
dlatego też stwierdzić należy, że przysługuje podatnikowi prawo do skorzystania z odliczenia z tytułu faktycznie poniesionych przez niego w latach 2004-2005 wydatków na cele rehabilitacyjnew związku z:
- używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł /bez konieczności dokumentowania tych wydatków rozumianego wyłącznie jako posiadanie dowodów poniesienia tych wydatków w formie rachunków, faktur czy umów/;
- zakupem wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności /wysokość których winna być ustalana na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie/;
- zakupem leków - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu /ustalanymi na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie/ a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo) /co oznacza, że podatnik musi posiadać zaświadczenie lekarza specjalisty o konieczności stosowania leków/,

- z zastrzeżeniem, że wydatki, o których wyżej mowa mają dotyczyć okresu, kiedy podatnik był osobą niepełnosprawną /tj. okresu od lipca 2004 do września 2005 roku, wynikającego z dołączonego do zapytania kserokopii wypisu z treści orzeczenia lekarza orzecznika ZUS/.