INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 7 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 16 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedmiotu opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie przedmiotu opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący osoba fizyczną i jednocześnie Projektodawcą, zamierza realizować określony projekt lub pomysł w ramach funkcjonowania portalu internetowego, którego celem będzie pozyskiwanie od osób trzecich (Finansujących) środków finansowych na realizacje powyższych projektów przez podmioty, które nie mają na to środków finansowych (Projektodawców). Wspomniany portal internetowy jest obsługiwany przez podmiot trzeci (Operatora). Finansujący oraz Projektodawcy mogą być każdym podmiotem prawa cywilnego, prowadzącym lub nie prowadzącym działalności gospodarczej. Projekty (pomysły), o których mowa, nie będą realizowane w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie zawierał umowy sprzedaży towarów z Finansującym (świadczenia ekwiwalentne) za pośrednictwem portalu internetowego Operatora. Projektodawca będzie określał wysokość kwotową dofinansowania, które chciałby uzyskać oraz termin otrzymania dofinansowania. Finansujący będą mogli wpłacać dowolne kwoty na dany projekt, a wszelkie środki będą wpłacane na konto Operatora portalu internetowego. W przypadku zebrania wymaganej kwoty przez Projektodawcę środki będą przekazywane na jego rachunek, po potraceniu 5% kwoty jako zysku operatora, zaś Finansujący otrzymają od Projektodawców towar lub usługę, która będzie świadczeniem wzajemnym za wpłacane środki. Mogą wystąpić sytuacje, w których jedna ze stron będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jak również takie, gdy jedna ze stron będzie z tego podatku zwolniona. Towary lub usługi będą z góry określone i podane do wiadomości na stronie portalu internetowego prowadzonego przez Operatora. W przypadku nie zebrania planowanej kwoty dofinansowania, wszystkie wpłaty będą zwracane do Finansujących bez dokonywania jakichkolwiek potrąceń. Operator nie będzie stroną umowy sprzedaży zawartej pomiędzy Finansującym a Projektodawcą, nie będzie również agentem ani pełnomocnikiem żadnej ze stron.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn:

Czy Projektodawca zobowiązany jest do płacenia podatku od spadków i darowizn...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ciąży na Nim obowiązek płacenia podatku od spadków i darowizn. Artykuł 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wyraźnie określa przedmiot opodatkowania, którym nie jest w żaden sposób umowa pomiędzy Projektodawcą a Finansującym. Ekwiwalent pieniężny wpłacany przez Finansujących celem wykonania projektu przez Projektodawcę nie może być uznany zwłaszcza za darowiznę, ponieważ nie jest jednostronnym świadczeniem ze strony Finansujących na rzecz Projektodawców. Projektodawca otrzymuje ww. kwotę tylko, gdy jest ona wystarczająca do zrealizowania projektu, w przeciwnym razie nie otrzymuje nawet części kwoty, ponieważ jest ona zwracana bezpośrednio przez Operatora Finansującym. Projektodawca otrzymując od Finansujących za pośrednictwem Operatora wymaganą kwotę pieniężna realizuje projekt, który jest ekwiwalentem świadczenia Finansującego. Z powyższego wynika więc, że umowa łącząca obie strony ma charakter umowy wzajemnej, a nie polegającej na bezpłatnym przysporzeniu jednej ze stron. Wnioskodawca wskazuje także, że umowa taka nie wchodzi w zakres regulacji ustawy o podatku od spadków i darowizn, stąd nie ma mowy aby którakolwiek z jej stron była zobowiązana do zapłaty podatku na podstawie tego właśnie aktu prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Natomiast stosownie do ust. 2 ww. przepisu podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Wskazany w przytoczonym przepisie przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wskazuje, iż jest nim co do zasady nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Istota ekonomiczna tego podatku tkwi w przyroście majątkowym podatnika, a konkretnie we wzbogaceniu podatnika na skutek przejęcia majątku pod tytułem darmym. Koncentruje się on nie tyle na prawnym akcie obrotu, co na będącym jego następstwem wzbogaceniu podatnika bez obowiązku spełnienia przez niego świadczenia ekwiwalentnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący jednocześnie Projektodawcą, zamierza realizować określony projekt lub pomysł w ramach funkcjonowania portalu internetowego. Za pośrednictwem portalu gromadzone będą środki finansowe wpłacane przez Finansujących z przeznaczeniem na realizację projektów lub pomysłów Projektodawców, jak również zawierane będą pomiędzy Finansującymi a Projektodawcą umowy sprzedaży towarów. W zamian za wpłacane środki finansowe Finansujący otrzyma od Projektodawcy towar lub usługę, będącą za nie świadczeniem wzajemnym.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że umowa sprzedaży nie jest czynnością wymienioną w określającym przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn art. 1. Opisany we wniosku sposób nabycia środków pieniężnych na realizację projektów lub pomysłów nie będzie miał również charakteru nieodpłatnego, gdyż w związku z nim przewidziane jest świadczenie ekwiwalentne Wnioskodawcy (Projektodawcy), co nie pozwala na zakwalifikowanie go do sposobów nabycia wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie natomiast z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Oznacza to, że jeżeli określona czynność nie została wskazana w ustawie (w tym wypadku w ustawie o podatku od spadków i darowizn), to jej dokonanie nie może powodować powstania obowiązku podatkowego. W rezultacie na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Końcowo wyjaśnić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, jako jednej ze stron czynności opisanych we wniosku – Projektodawcy, natomiast nie ma zastosowania do innych podmiotów wskazanych we wniosku, tj. Operatora i Finansujących.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.