Podatnik zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego odnośnie:

- ustalenia wartości początkowej środka trwałego,

- zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych za okres opodatkowania w formie karty podatkowej,

- wyboru degresywnej metody amortyzacji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wynika, że podatnik w 2004r. opłacał podatek dochodowy w formie karty podatkowej. W roku 2005 zmienił formę opodatkowania na zasady ogólne. W związku ze zmianą formy opodatkowania w 2005r. na zasady ogólne podatnik zamierza amortyzować środek trwały (samochód) zakupiony w kwietniu 2004r. Samochód zakupiony został jako fabrycznie nowy, posiada homologację samochodu ciężarowego i ma ładowność 606 kg. Środek trwały będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

1. Podatnik uważa, że wartość początkową środka trwałego ustala poprzez umniejsze ceny zakupu (kwoty netto) o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych metodą liniową przypadających za okres opodatkownia w formie karty podatkowej.2. Ponadto stoi na stanowisku, że prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość odpisów amortyzacyjnych przypadających za okres opodatkowania w formie karty podatkowej.3. Uważa również, że w celu ustalenia wartości początkowej środka trwałego powinien odjąć od ceny zakupu sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych metodą liniową za okres opodatkowania w formie karty podatkowej a nie metodą degresywną, którą chce amortyzować środek trwały.

Karta podatkowa jest jedną z form opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Regulacje dotyczące opodatkowania kartą podatkową zawarte zostały w ustawie z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 1998r. Nr 144, poz. 930 ze zm.). Ustawa ta nie zobowiązuje podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną w formie karty podatkowej do prowadzenia ewidencji środków trwałych. Zmieniając formę opodatkowania na zasady ogólne, podatnik zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. ( tekst jedn. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1(leasing), zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

- w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przestawiony przez podatnika oraz treść powyższych przepisów wartością początkową, która będzie stanowiła podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie cena nabycia danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 22n ust. 5 ww. ustawy w razie zmiany formy opodatkowania, podatnicy, zakładając ewidencję, o której mowa w ust. 2 tego artykułu, uwzględniają w niej odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego.

Jak już zostało podkreślone wyżej, karta podatkowa jest jedną z form zryczałtowanego podatku dochodowego, a zatem przepis ten ma również zastosowanie po zmianie opodatkowania w formie karty podatkowej na zasady ogólne. Oznacza to, że podatnik musi uzupełnić zapisy w ewidencji środków trwałych o kwotę odpisów amortyzacyjnych przypadających na okres opodatkowania kartą podatkową. Odpisy amortyzacyjne za ten okres nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, bowiem przypadają one na okres opłacania podatku w formie zryczałtowanej - karty podatkowej.

Podatnicy, którzy po okresie opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego zaczynają opłacanie go na zasadach ogólnych, nie mają żadnych dodatkowych lub szczególnych ograniczeń w wyborze metody amortyzowania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Muszą jednak stosować raz wybraną metodę amortyzacji aż do pełnego zamortyzowania środków trwałych.

W odniesieniu do samochodu ciężarowego uznanego za środek trwały może być stosowana zarówno metoda liniowa jak i degresywna metoda amortyzacji. Problem ten reguluje art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.W myśl tego artykułu odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych - od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i (metodą liniową).Czas trwania dokonywania odpisów amortyzacyjnych zależy od przyjętej stawki i metody i będzie krótszy o okres odpisów amortyzacyjnych za czas opodatkowania w formie karty podatkowej (odpisy za ten okres nie stanowią kosztu uzyskania przychodów).Odpisy amortyzacyjne od danego środka trwałego tak za okres opłacania podatku w formie karty podatkowej jak i opłacania podatku dochodowego na ogólnych zasadach muszą być liczone wg tej samej metody amortyzacyjnej. Wyboru metody należy dokonać przed rozpoczęciem amortyzacji, a wybraną metodę stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego - art. 22h ust. 2.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanawia uznać stanowiska podatnika zawarte w pytaniach od 1-3 za nieprawidłowe.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny wynikający z zapytania oraz o stan prawny obowiązujący w dniu wydania postanowienia.