POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.02.2005 r., który wpłynął w dniu 09.02.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku dokonania konwersji wierzytelności przysługującej udziałowcowi zagranicznemu wobec Spółki na udziały w podwyższonym kapitale Spółki dochodzi do realizacji ujemnych różnic kursowych dla celów podatkowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.02.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie. Uchwałą zgromadzenia wspólników Wnioskodawcy z dnia 1 października 2004 r. kapitał zakładowy Wnioskodawcy został podniesiony z kwoty 4.000.000 PLN do kwoty 6.262.500 PLN. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym zostały w całości pokryte wierzytelnościami zagranicznych wspólników do Spółki z tytułu udzielonych pożyczek. Pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale nastąpiło poprzez konwersję jedynie kwot głównych pożyczek udzielonych przez wspólników, natomiast nie obejmowało odsetek, które zostały przez Spółkę spłacone. Kwoty główne pożyczek wyrażone w EURO zostały przeliczone na złotówki dla potrzeb konwersji według średniego kursu NBP z dnia podjęcia uchwały. W dniu podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego wspólnicy złożyli oświadczenia o objęciu udziałów w podwyższonym kapitale. W związku z tym, iż pożyczki zostały udzielone w roku 1998 przy konwersji kwot głównych pożyczek na złotówki wystąpiły znaczne różnice kursowe, których Spółka z ostrożności pierwotnie nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, a następnie po uzyskaniu interpretacji z dnia 27 grudnia 2004 r. o numerze PSUS/OPBI/423/245/04/BD Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu zaliczyła w koszty zgodnie z treścią interpretacji.
Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty poniesione są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
W związku z wyżej przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy różnice kursowe w związku z dokonaną konwersją stanowią koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy dla podatku dochodowego od osób prawnych. Z tego powodu Wnioskodawca wnosi o udzielenie odpowiedzi przez Urząd Skarbowy w tej kwestii. Wnioskodawcy jest znane stanowisko organów podatkowych, że również w przypadku innych niż bezpośrednia zapłata formach uregulowania wierzytelności realizują się różnice kursowe dla celów podatkowych.
Powyższa opinia została zaprezentowana przez Ministerstwo Finansów m.in. w piśmie z dnia 22 stycznia 1996 r. (PO 4/BA-722-341/95): "Potrącenie jest jedną z form likwidacji istniejącego stosunku prawnego i w związku z tym ustalenie ewentualnych różnic kursowych następuje przez porównanie kursów walut z dnia ich zarachowania i z dnia zapłaty - w tym konkretnym przypadku z dnia dokonania potrącenia (...)" Ponadto w piśmie z dnia 14 lutego 1996 r. (PO 4/AS-722-1037/95) Ministerstwo Finansów uznało, iż: "gdy zamiast spłaty pożyczki w walucie obcej następuje jej konwersja na akcje spółki (...) - różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie występują. Niemniej jednak w celu przeanalizowania skutków podatkowych dokonanej czynności, należy ją potraktować analogicznie do spłaty pożyczki zaciągniętej w walucie obcej. Niewątpliwie konwersja wierzytelności na akcje stanowi bowiem formę zapłaty zobowiązania." Stanowisko przyjęte powyżej przez Ministerstwo Finansów jest uzasadnione ponadto tym, że zdaniem Wnioskodawcy identycznie dla celów podatkowych dla polskiej spółki winna być traktowana sytuacja, w której polska spółka dokonuje spłaty pożyczki (realizując różnice kursowe z chwilą dokonania spłaty pożyczki) oraz sytuacja, w której polska spółka wykonuje - za zgodą wspólników - inne świadczenie. W obydwu sytuacjach mamy do czynienia z wygaśnięciem zobowiązania. Podsumowując, zdaniem Spółki, jeżeli wartość nominalna udziałów otrzymanych przez wspólników została wyliczona tak, jak gdyby na dzień konwersji nastąpiła faktyczna spłata pożyczek, to różnica pomiędzy wartością z dnia zarachowania pożyczek a wartością nominalną udziałów otrzymanych przez wspólników w zamian za te wierzytelności jest różnicą, którą Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.
Mając na uwadze interpretację przepisów i argumenty podniesione w niniejszym piśmie Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy stanowisko prezentowane powyżej jest prawidłowe. Ocena prawna stanowiska pytającego. Jednostka z identycznym zapytaniem zwróciła się do tutejszego organu podatkowego w dniu 10.12.2004 r. W powyższej kwestii tutejszy organ podatkowy zajął stanowisko i przedstawił je w piśmie znak PSUS/OPBI/423/245/04/BD z dnia 27.12.2004r., w którym uznał stanowisko Jednostki za poprawne. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach po zweryfikowaniu prawidłowości udzielonej informacji przez organ pierwszej instancji uznał, że jest ona nieprawidłowa, o czym powiadomił Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego oraz Wnioskodawcę. Tutejszy organ podatkowy po zweryfikowaniu uprzednio zajętego przez siebie stanowiska w przedmiotowej sprawie, przyjął stanowisko organu podatkowego drugiej instancji, tj. uznał, że stanowisko zaprezentowane przez podatnika jest nieprawidłowe Z opisanego stanu faktycznego wynika, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z konwersją, czyli zamianą długu z tytułu pożyczki na podwyższony kapitał zakładowy. W wyniku dokonanej konwersji udziałowiec uzyska udziały o wartości odpowiadającej kwocie kapitału pożyczki na dzień konwersji, natomiast zobowiązanie z tytułu pożyczki wygasa. Jednakże w przypadku konwersji długu z tytułu pożyczki na podwyższenie kapitału zakładowego, mamy do czynienia z kompensacyjną formą zaspokojenia wierzyciela, odnośnie której nie występuje sytuacja przewidziana w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity w Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Odnosząc treść powołanego wyżej przepisu do opisywanej sytuacji należy stwierdzić, że w wyniku konwersji wierzytelności na udziały w Spółce nie doszło do transferu środków pieniężnych (waluty obcej), a tylko do wygaśnięcia długu Spółki wobec udziałowców w formie pokrycia kapitału w Spółce. Przyjęta przy kompensacie forma wykonania świadczenia jest czym innym niż spełnienie świadczenia poprzez zapłatę. Natomiast warunkiem, jaki musi być spełniony, aby można było ustalać różnice kursowe od środków finansowych lub wartości pieniężnych wyrażonych w walutach obcych, związanych z kosztami uzyskania przychodów jest ponoszenie kosztu w walutach obcych oraz istnienie różnych kursów walut pomiędzy datą faktycznego poniesienia kosztu, a datą ich zarachowania. Kompensacyjna forma realizacji zobowiązań nie powoduje powstania różnic w kosztach poniesionych, w wyniku zmian kursów walut w banku podatnika i Narodowego Banku Polskiego. Zatem w przedmiotowej sytuacji powstałe ujemne różnice kursowe, nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, iż stanowisko zaprezentowane przez podatnika jest nieprawidłowe.