Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik do dnia 31.03.2004 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie sp. z o.o., jednak nie otrzymał od płatnika informacji o dochodach uzyskanych w 2004 roku – na druku PIT-11/8B. W związku z tym, iż pracodawca zalegał z wypłatą należnego wynagrodzenia ze stosunku pracy, podatnik skierował pozew do Sądu Rejonowego. Wyrokiem Sądu została zasądzona należność w wysokości 2.720,44 zł brutto. Ze względu na brak możliwości wyegzekwowania od pozwanego należności, podatnik skierował sprawę do Komornika Sądowego, gdzie został poinformowany o konieczności wyboru w jakiej wysokości ma być wyegzekwowana należność brutto czy netto oraz w przypadku wybrania kwoty brutto, o wypełnieniu oświadczenia dotyczącego obowiązku odprowadzenia podatku od otrzymanej należności brutto. Zgodnie z oświadczeniem podatnik wybrał opcję egzekwowania należności netto i nie podpisał oświadczenia.

Według stanowiska podatnika:

– odsetki otrzymane z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia są formą odszkodowania, a nie przychodu z tytułu stosunku pracy i w związku z tym powinny zostać wyłączone z podstawy opodatkowania;

– w przypadku dokonania przez podatnika wyboru sposobu wyegzekwowania przez komornika kwoty należności netto, podatnik nie powinien zapłacić podatku od kwoty netto, w tym przypadku pracodawca nie jest zwolniony od zapłacenia należnego podatku do Urzędu Skarbowego oraz składek do ZUS. Ponadto w piśmie z dnia 20.04.2005 r. (data wpływu 21.04.2005 r.) podatnik dodaje, że komornik sądowy uprawniony do prowadzenia egzekucji wierzytelności, powinien wyegzekwować kwotę wynikającą z tytułu wykonawczego, czyli kwotę brutto, a następnie przekazać odpowiednią jej część do właściwego Urzędu Skarbowego tytułem podatku dochodowego. Zgodnie z informacją o wypłaconych zaległych wynagrodzeniach sporządzoną przez komornika – podatek dochodowy od zaległego wynagrodzenia nie został odprowadzony, jednakże skoro otrzymane kwoty są wynagrodzeniem netto oznacza to dla podatniczki, że zaliczki na podatek dochodowy zostały obliczone i pobrane. Zdaniem podatnika otrzymanych kwot nie należy wykazywać w zeznaniu rocznym, gdyż podatnik nie jest w posiadaniu stosownej informacji sporządzonej przez płatnika na druku PIT-11. Jeśli sam fakt otrzymania kwoty jest podstawą do wykazania dochodu w rozliczeniu rocznym, wówczas zdaniem podatnika należy wykazać również zaliczkę na podatek, która bezsprzecznie została potrącona z należnej wyegzekwowanej części zaległego wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym również spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Ponadto zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 95 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Ponadto zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74.

Żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku nie wymienia komornika sądowego jako płatnika podatku dochodowego.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, w przypadku jeżeli podatnik w danym roku podatkowym uzyskuje przychody ze źródeł wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają one łącznemu opodatkowaniu w kwotach faktycznie otrzymanych lub postawionych do dyspozycji podatnika w danym roku podatkowym. Pomimo, że w 2004 roku komornik sądowy dokonał wypłaty wyegzekwowanych należności z tytułu zaległego wynagrodzenia, nie ciążył na nim obowiązek obliczenia i pobierania zaliczek na podatek dochodowy ze względu na to, iż nie był on płatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według stanu prawnego obowiązującego w 2004 roku. W związku z tym komornik nie miał również obowiązku sporządzenia i przekazania imiennej informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy na druku PIT-11/8B. W konsekwencji pracownik lub były pracownik powinien był otrzymać w 2004 r. od komornika sądowego kwotę przychodu brutto tytułem wyegzekwowanego wynagrodzenia, zgodnie z wyrokiem sądu z dnia 15.06.2004 r., o którym mowa we wniosku z dnia 24.03.2005 r. Powyższy przychód brutto należałoby wówczas wykazać w zeznaniu podatkowym o wysokości dochodu uzyskanego w 2004 roku i od łącznych dochodów - uzyskanych w 2004 roku - obliczyć należny podatek dochodowy. Dodaje się, że w sytuacji gdy wypłata zaległych wynagrodzeń nie została dokonana przez zakład pracy, nie ciążył na nim obowiązek obliczania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy.

W przypadku opisanym przez podatnika, w zeznaniu podatkowym należy wykazać przychód w kwocie faktycznie otrzymanej po pomniejszeniu o odsetki wypłacone od zaległego wynagrodzenia. Natomiast nie należy wykazywać zaliczki na podatek dochodowy, ponieważ nie została ona obliczona i odprowadzona przez komornika, co wynika z informacji o wypłaconych zaległych wynagrodzeniach wystawionej dla podatnika przez Komornika Sądowego.

Reasumując stwierdza się, że odsetki naliczone od zaległego wynagrodzenia nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast przychód uzyskany przez podatnika w 2004 roku z tytułu wypłaty zaległego wynagrodzenia w kwocie faktycznie otrzymanej, który to został wyegzekwowany przez komornika winien być wykazany w zeznaniu podatkowym za 2004 rok i od łącznych dochodów uzyskanych w 2004 roku – obliczony należny podatek dochodowy.