P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.216, 217 oraz art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego przedstawione we wniosku z dnia 03.02.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej księgowania poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych prywatnego samochodu osobowego oraz przychodów z tytułu zwrotu tych kosztów, jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 03.02.2005r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie wpłynął wniosek w sprawie interpretacji przepisów podatkowych dotyczących dokumentowania i księgowania poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych prywatnego samochodu osobowego oraz przychodów z tytułu zwrotu tych kosztów.

Jak stanowi art. 14a. § 1. w/w ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny przedstawiony przez podatnika:
Podatnik ponosi wydatki z tytułu używania prywatnego samochodu osobowego do celów prowadzonej działalności gospodarczej . Księguje je w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dokumentów potwierdzających ich poniesienie do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.
Jednocześnie otrzymuje od dłużników i wierzycieli częściowy zwrot tych kosztów, który w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ewidencjonuje po stronie przychodów.
Zapytanie brzmi: Czy można nie księgować po stronie przychodów zwrotu poniesionych kosztów i tym samym po stronie kosztów poniesionych wydatków z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych prywatnego samochodu osobowego ?
Stanowisko Podatnika:
Podatnik uważa, że można nie księgować zarówno przychodów z tytułu zwrotów wydatków jak i samych wydatków poniesionych z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych prywatnego samochodu osobowego.

Zasady dokumentowania i ewidencjonowania wydatków z tytułu używania prywatnego samochodu osobowego do celów prowadzonej działalności gospodarczej regulują przepisy art.22 i 23 ust.1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz pkt 14 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowiących załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz.1475 ze zm.).

Zgodnie z art.22 ust.1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Natomiast art.23 ust.1 pkt 46 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
W związku z powyższym kosztami uzyskania przychodów są poniesione wydatki z w/w tytułu ale tylko do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Natomiast w myśl art. 14 ust.2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uznaje się dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Powołane wyżej przepisy wyraźnie wskazują sposób ewidencjonowania zarówno kosztów z tytułu używania prywatnego samochodu osobowego do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i otrzymanych zwrotów z tytułu poniesionych wydatków. Skoro więc ustawodawca nie przewidział ich wzajemnej kompensaty, prawidłowym rozwiązaniem jest zaliczenie w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika do wysokości limitu wynikającego z prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, a do przychodu otrzymanych zwrotów z tytułu tych wydatków.
W świetle powyższego stanowisko przedstawione przez Komornika Sądowego we wniosku jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art.14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.Zgodnie z art.14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie w znakach skarbowych zgodnie z art.1 ust.1 pkt 1 lit.a ustawy z dnia 09.09.2000 r. o opłacie skarbowej / Dz.U. Nr 86, poz.960 ze zm./.