Spółka z o. o. w dniu 18.01.2005 r., składając powyższy wniosek zwróciła się z zapytaniem, czy stwierdzenie niedoboru towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług względnie korekcie podatku naliczonego.

Z uwagi na to, iż złożony wniosek nie zawierał informacji, czy w przedmiotowej sprawie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, bądź postępowanie przed sądem administracyjnym a także przedstawienia wyczerpującego stanowiska w sprawie, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach w piśmie z dnia 26.01.2005 r. wezwał do usunięcia braków w ciągu 7 dni.

W dniu 03.02.2004 r. (data wpływu) Spółka uzupełniła wniosek, przedstawiając m.in. kserokopię umowy zawartej pomiędzy Spółką z o. o. a firmą (prowadzoną przez osobę fizyczną), która świadczy usługi sprzedaży w hurtowni należącej do Spółki.
Wnosząca zapytanie Spółka przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, iż posiada dwie hurtownie. W jednej z nich usługi sprzedaży świadczy firma (prowadzona przez osobę fizyczną, nie będąca pracownikiem Spółki). Firma ta odpowiada materialnie za powierzony towar, który do momentu sprzedaży jest własnością Spółki. Podczas inwentaryzacji w hurtowni prowadzonej przez firmę stwierdzono niedobór towarów handlowych.

Zdaniem Spółki, stwierdzony podczas inwentaryzacji w hurtowni niedobór nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie jednak do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) korekcie podlegać będzie podatek naliczony od w/w niedoboru, gdyż wydatków na nabycie tych towarów nie można zarachować w koszty uzyskania przychodów.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza, iż stanowisko to jest prawidłowe.

Zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o VAT. W przepisie tym postanowiono, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W świetle powołanego przepisu niedobory towarów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 88 ust. 1 pkt 2 stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W przedmiotowej sprawie istotny jest fakt, iż z Umowy Agencyjnej zawartej w dniu 31.01.1998 r. pomiędzy Spółką z o. o. a Agentem - Panem X wynika, iż …"Agent przyjmie na siebie odpowiedzialność materialną za mienie przekazane przez Zleceniodawcę za znajdujące się na terenie placówki… pod jego opieką i kontrolą".

Skoro wartością niedoboru obciążono osobę (bądź zostanie obciążona osoba) materialnie odpowiedzialna, to nie nastąpi zaliczenie wydatków związanych z nabyciem towaru, którego niedobór stwierdzono, do kosztów uzyskania przychodów.

Fakt nie zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów skutkuje brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towaru objętego tym niedoborem.
W przypadku, gdy podatek ten był odliczony w momencie otrzymania faktury za nabyty towar, to konieczne staje się dokonanie korekty podatku naliczonego w deklaracji za miesiąc, w którym ten niedobór stwierdzono.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących.
Nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.