P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (t.j – Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 7 stycznia 2005 roku (data wpływu do Urzędu – 10 stycznia 2005 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia, czy:zysk z tytułu zawarcia kontraktu terminowego (dodatnia różnica), powstały, gdy w dniu wykonania kontraktu terminowego zabezpieczającego cenę zakupu surowca jego cena giełdowa jest wyższa niż ustalona w kontrakcie terminowym, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu;strata z tytułu zawarcia kontraktu terminowego ( ujemna różnica), powstała, jeżeli w dniu wykonania kontraktu terminowego zabezpieczającego cenę zakupu surowca jego cena giełdowa jest niższa niż ustalona w kontrakcie terminowym, stanowi koszt uzyskania przychodów; Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawiera długoterminowe kontrakty dotyczące sprzedaży produktów i usług oraz kontrakty dotyczące zakupu surowców wykorzystywanych do produkcji. Ze względu na ciągłe zmiany cen surowców, Spółka zawiera z podmiotami wyspecjalizowanymi w operacjach finansowych transakcje terminowe zabezpieczające cenę zakupu surowców. W umowach tych Spółka ustala cenę, jaka posłuży do zakupu surowców w określonym, przyszłym terminie. W dniu zapadalności transakcji Spółka kupuje surowiec na rynku po cenie zgodnej z aktualnymi notowaniami tego surowca, natomiast ze stroną kontraktu terminowego Spółka rozlicza różnicę pomiędzy faktycznie zapłaconą ceną a ceną ustaloną w kontrakcie terminowym. Przedmiotem opisanych powyżej transakcji terminowych nie jest surowiec, lecz jego cena, tym samym transakcje te, mimo iż mają charakter terminowej transakcji nabycia surowca, są zdarzeniami finansowymi.

Według Strony, w przedstawionym stanie faktycznym, hipotetycznie w dniu wykonania kontraktu terminowego zabezpieczającego cenę zakupu surowców mogą wystąpić dwie możliwości:1.rynkowa cena surowca notowana na giełdach towarowych będzie niższa niż ustalona w kontrakcie terminowym, wówczas Spółka poniesienie stratę na transakcji terminowej. W takim przypadku w dniu wykonania kontraktu Spółka przeleje na rachunek drugiej strony umowy różnicę pomiędzy rynkową ceną surowca, po której dokonała jego zakupu a ceną wynikającą z kontraktu;2.rynkowa cena surowca notowana na giełdach towarowych będzie wyższa niż ustalona w kontrakcie terminowym, wówczas Spółka zrealizuje zysk na transakcji terminowej. W takim przypadku w dniu rozliczenia kontraktu Spółka otrzyma różnicę pomiędzy rynkową ceną surowca, po której dokonała jego zakupu a ceną wynikającą z kontraktu. W ocenie Spółki, w świetle przedstawionych powyżej okoliczności, poniesiona strata będzie stanowić dla niej, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt uzyskania przychodów, zaś zrealizowany zysk – będzie przychodem w rozumieniu przepisów powołanej ustawy.
W rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. - Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodami z działalności gospodarczej, są zgodnie z art. 12 ust. 3, są również należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Datą powstania przychodu, o którym mowa powyżej jest, stosownie do art. 12 ut. 3a pkt 1 i pkt 3, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:zbyto prawo majątkowe (tu: kontrakt terminowy) lubotrzymano zapłatę za wykonania świadczenia (w przypadku realizacji praw wynikających z kontraktu).
Z kolei kosztem uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1, są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nie wymienione w art. 16 ust. 1. Powołany powyżej art. 15 ust. 1 zawiera dwa podstawowe warunki decydujące o uznaniu danego wydatku za koszt w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, a mianowicie:wydatek poniesiony został lub zakwalifikowany jako koszt w celu osiągnięcia przychodów;nie został zakwalifikowany do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Tym samym warunkiem uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest jego związek z przychodem, o którego wystąpieniu można mówić wówczas, gdy dany wydatek jest co najmniej pożyteczny z punktu widzenia możliwości uzyskania lub zwiększenia przychodów. W tym przypadku ważny jest sam zamiar podatnika, jakim jest osiągnięcie czy zwiększenie przychodu, nie zaś skutek tego działania. Tym samym mogą wystąpić takie zdarzenia, że mimo takiego zamiaru, nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu. Jeżeli pomiędzy danym wydatkiem a przychodem istnieje związek, wówczas można mówić że taki koszt z punktu widzenia prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej jest kosztem koniecznym (niezbędnym do uzyskania danego przychodu) lub pożytecznym (nie jest niezbędny, lecz może korzystnie wpłynąć na wysokość przychodu). Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. W świetle art. 16 ust. 1a ustawy pojęcie pochodnych instrumentów finansowych obejmuje prawa majątkowe, których cena bezpośrednio lub pośrednio zależy od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe. Wobec powyższego wskazana w piśmie Spółki transakcja spełnia w/w definicję instrumentów pochodnych. Jest bowiem kontraktem terminowym przedstawiającym prawo majątkowe, którego cena zależy od ceny towaru (w przedmiotowym przypadku od cen nabywanych przez Spółkę surowców).

W ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego w przedstawionym stanie faktycznym mają zastosowanie powołane przepisy art. 12 ust. 3, art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Działalność gospodarczą w warunkach gospodarki rynkowej cechuje pewien poziom ryzyka oraz niepewność co do przyszłego kształtowania się cen towarów i usług. Stąd też każde przedsiębiorstwo winno liczyć się z możliwością zarówno korzystnych dla niego, jak i niekorzystnych zmian cen na rynku. Wielkość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę ze sprzedaży surowców w znacznej mierze zależy od poziomu cen tych surowców. Z treści pisma wynika, iż celem zawieranych przez Spółkę kontraktów terminowych na ceny surowców jest zabezpieczenie się przed niekorzystnymi dla Spółki zmianami cen tych surowców, a tam samym zabezpieczenie źródeł przychodów związanych z działalnością Spółki. Zawarcie takiej transakcji, w przypadku wzrostu cen kupowanych surowców, eliminuje lub zmniejsza spadek dochodów uzyskanych przy wykorzystaniu tych surowców (czyli różnicy pomiędzy przychodem, jaki został osiągnięty przy wykorzystaniu danego surowca a kosztem jego nabycie). Wzrost ceny nabycia kompensowany jest bowiem wynikiem zawartego kontraktu terminowego (zyskiem z tego tytułu). Jednocześnie, w sytuacji braku możliwości dokładnego i pełnego prognozowania zmian przyszłego poziomu cen, Spółka musi także liczyć się z możliwością poniesienia straty z tytułu zawarcia kontaktu terminowego.Tym samym w przedmiotowym przypadku zasadne jest uznanie, iż zysk z tytułu zawarcia kontraktu terminowego stanowi dochód podlegający opodatkowaniu i analogicznie – strata z tego tytułu – koszt uzyskania przychodów. Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.