P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Targu działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 14 lutego 2005 roku w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W złożonym wniosku podatnicy przedstawiają następujący stan faktyczny;
Wynagrodzenia dla pracowników zatrudnionych na stosunku pracy w prowadzonej przez przedsiębiorców aptece wypłacane są za dany miesiąc w ostatnich dniach danego miesiąca, natomiast składki na ubezpieczenie społeczne, w części finansowanej przez pracodawcę oraz składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych odprowadzane są na rachunek ZUS w miesiącu następnym, co wiąże się z stosownymi terminami płatności składek określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.). Wchodzące w skład list płac składki na ubezpieczenie społeczne jak również zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, które to elementy potrącane są z wynagrodzenia brutto pracownika również przelewane są przez płatnika w miesiącu następującym po miesiącu wypłaty, co umożliwiają stosowne przepisy w zakresie ubezpieczeń społecznych oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Podatnicy mają wątpliwość w jakim momencie wypłacane wynagrodzenia oraz uiszczane składki ZUS stają się kosztem uzyskania przychodów.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy;
Mając na uwadze treść art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.) kosztem uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy. Począwszy od 2005 roku sposób ewidencjonowania w księdze podatkowej wydatków związanych z wypłatą wynagrodzeń na rzecz pracowników nie jest uzależniony od sposobu prowadzenia księgi. W tym zakresie nastąpiła nowa regulacja zawarta w art. 23 ust. 1 pkt 55 i 55a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z regulacji tej wynika, iż nie uznaje się za koszt uzyskania przychodu niewypłaconych, niedokonanych, lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.
W świetle powyższego przepisu wydatki związane z wypłatą wynagrodzeń ze stosunku pracy oraz z umów zleceń, bez względu na przyjęty przez podatnika sposób ewidencjonowania kosztów, podlegają ujęciu w koszty w dacie ich faktycznego poniesienia czyli w dacie ich wypłaty.
W praktyce oznacza to, iż kosztem uzyskania przychodu staje się lista płac brutto nie w dacie jej sporządzenia (zarachowanie) a w dacie jej wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracownikom.
Nowa regulacja nie zawiera żadnych wskazań co do różnego traktowania w tej kwestii poszczególnych elementów wynagrodzenia, a więc należy uznać, iż kosztem uzyskania przychodu będą wszelkie elementy wynagrodzenia (cała lista płac brutto) w dacie wypłaty lub postawienia do dyspozycji tegoż świadczenia, a zatem kosztem uzyskania przychodu w styczniu 2005 r. jest kwota brutto wypłaconych wynagrodzeń.
Treść art. 23 ust. 1 pkt 55a w/w ustawy wskazuje, iż nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu nieuiszczone do ZUS składki określone w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) w części finansowanej przez płatnika/pracodawcę/, a nie wchodzące w skład wynagrodzenia brutto.

Powyższa interpretacja;
– dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
– nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
– została wydana po ustaleniu, iż w dacie jej wydania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrolne albo postępowanie przed sądem administracyjnym

Pouczenie;
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.