Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku wniesionego w dniu 2.03.2005 r. (uzupełnionego w dniu 11.03.2005 r.) w sprawie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), postanawia stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę uznać za nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 15.02.2005 r., uzupełnionym 15.03.2005 r. płatnik zwrócił się z zapytaniem czy od wpłaconej pracownikowi zapomogi, poświadczonej zaświadczeniem lekarskim o chorobie przewlekłej należy potrącić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest zapisów, które precyzowałyby sposób dokumentowania zdarzeń umożliwiających rozstrzygnięcie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego wypłaconych zapomóg. Powyższe kwestie dowodowe wyznaczają przepisy proceduralne prawa podatkowego, tj. art. 180 § 1 ordynacji podatkowej, który stanowi, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W przypadku przyznawania zapomóg podanie winno być udokumentowane aktualnymi dowodami, potwierdzającymi stan faktyczny. W przypadku zapomóg przyznawanych z tytułu długotrwałej choroby, czyli choroby, która z medycznego punktu widzenia określana jest jako choroba przewlekła, wydaje się, że taki fakt wystarczająco udokumentowany jest zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę lub lekarza rodzinnego.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Przedstawiona interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Na podstawie art. 14b § 1 i § 2 ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jednakże wiąże właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Organ podatkowy dokonujący interpretacji nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania, czy przedstawione we wniosku zaszłości są zgodne ze stanem faktycznym.