P o s t a n o w i e n i e

Działając na podstawie art. 14 a § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz. 60) w związku ze złożonym przez Spółkę wnioskiem w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego – Naczelnik Urzędu Skarbowego stanowisko wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od zakupionego i zużytego paliwa przez autobusy, ciągnik siodłowy i pojazd specjalny (które nie są samochodami osobowymi) mimo braku wyciągów ze świadectw homologacji lub braku odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji - uznaje za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 22.02.2005r. (data wpływu) Spółka zwróciła się do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, zwanego dalej podatkiem VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka eksploatuje 8 sztuk autobusów (o liczbie miejsc siedzących nie mniejszej niż 40 wraz z kierowcą), dla których nie dysponuje wyciągami ze świadectw homologacji, ani odpisami zwalniającymi z obowiązku uzyskania takiego świadectwa. Autobusy zostały nabyte na rynku wtórnym, pochodzą z importu i Spółka nie ma możliwości zdobycia wymaganych dokumentów. Spółka nadmienia, że również Fabryka Autobusów nie dysponuje tymi dokumentami do samochodów nabytych w fabryce.

Spółka nie posiada ww. dokumentów do ciągnika siodłowego marki „Renault”, który wraz z naczepą – cysterną stanowi zespół pojazdów specjalny do przewozu paliw o pojemności 22.250 litrów. Ciągnik został nabyty we Francji.

Spółka ma w użytkowaniu nabyty na rynku wtórnym samochód ciężarowy- ciągnik siodłowy marki „Tatra”, który został przekonstruowany na pojazd specjalny służący jako pomoc drogowa (pogotowie techniczne) dla samochodów ciężarowych i autobusów. Spółka nie posiada do ww. pojazdu wyciągu ze świadectwa homologacji, ani odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji. Posiada natomiast niepotwierdzoną kopię pisma Ministerstwa Infrastruktury potwierdzającego wydanie świadectwa homologacji na ten typ pojazdów.

Zdaniem Spółki eksploatowane samochody nie są samochodami osobowymi, co widać tzw. „ gołym okiem”, dlatego też uważa, że powinna mieć prawo do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego w zużytym paliwie, pomimo, że pojazdy nie posiadają wymaganych wyciągów ze świadectwa homologacji. Zdaniem Spółki w takiej sytuacji do wykładni art. 86 ust. 4 pkt 2 i 3 oraz ust. 5 ustawy VAT powinno zastosować się wykładnię celewościową, a nie literalno-gramatyczną, to znaczy wziąć pod uwagę to, że ustawodawca zamierzał wyeliminować możliwość zwrotu podatku naliczonego od towarów i usług od samochodów osobowych, a nie od autobusów i od samochodów ciężarowych.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdza co następuje:

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanego przez podatnika paliwa silnikowego wykorzystywanego do napędu pojazdów zdefiniowanych w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy VAT, przy czym nie dotyczy to pojazdów samochodowych przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli takie przeznaczenie wynika z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym (art. 86 ust. 4 pkt 3 ustawy VAT). Do pojazdów tych stosuje się ogólne zasady ww. ustawy.

Przeznaczenie pojazdu, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 3 ustawy VAT ustala się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa wydanego zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Pojazdy, które w ww. dokumentach nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc uznaje się za samochody osobowe. Z przepisów nie wynika, aby sam brak u podatnika ww. dokumentów, wynikający z obiektywnej niemożności ich uzyskania, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy lub inny określony w art. 86 ust. 3 i 5, co jednocześnie uniemożliwi odliczenie podatku naliczonego, o którym stanowi art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona wzorem podanym w art. 86 ust. 3 ww. ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, iż obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1.01.1984r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1.02.1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Zarówno w okresie wcześniejszym, jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera), dla którego zostało ono wydane. Dodatkowo zauważyć należy, iż od 1984r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych. W świetle powyższego dla samochodu wyprodukowanego po 1.01.1984r. uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przysługuje w sytuacji, gdy z odpisu świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa wynika, iż dopuszczalna ładowność tego samochodu jest większa od określonej wskazanym w art. 86 ust. 3 ustawy wzorem lub samochód ten jest pojazdem specjalnym lub pojazdem samochodowym do przewozu co najmniej 10 osób z kierowcą (art. 86 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy). W związku z powyższym, dla tych spośród ww. samochodów, które zostały wyprodukowane po 1.01.1984 r. (typów, które Jednostka posiada) i dla których zostały wydane świadectwa homologacji lub decyzje zwalniające z obowiązku ich posiadania oraz z ww. dokumentów wynika ładowność wyższa, niż określona ww. wzorem, przysługuje Jednostce prawo odliczenia podatku od towarów i usług w związku z zakupem paliwa do posiadanych samochodów. Natomiast w przypadku samochodów wyprodukowanych przed 1.01.1984r. mamy do czynienia z pojazdami, dla których nie wydawano wyżej wymienionych dokumentów. W takiej sytuacji dla uznania samochodu za pojazd niepodlegający ograniczeniom wynikającym z przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT i związanego z tym wyłączenia w rozliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w pkt 3 ust. 1 art. 88 istotne jest, aby dla samochodu (marki i typu wyprodukowanego przed 1.01.1984r.), dla którego nie zostało wydane świadectwo homologacji lub decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, podatnik posiadał inną dopuszczalną przepisami prawa ruchu drogowego dokumentację, dopuszczającą pojazd do ruchu, z której będzie wynikało, że ładowność tego pojazdu jest równa lub wyższa niż określona wzorem zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę tutejszy organ podatkowy nie podziela stanowiska wnioskodawcy przedstawionego w piśmie.

Niniejszej informacji udzielono w oparciu o aktualny stan prawny oraz stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu.

Udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w myśl przepisów art. 14 b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wniesione za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.