P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ),

- art. 86 ust. 1, 3 i 5, art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku, dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku, za prawidłowy.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w związku z prowadzoną działalnością dokonuje zakupu paliwa do pojazdów własnych lub używanych na podstawie umowy najmu, a mianowicie:

- samochodów ciężarowych o ładowności powyżej 12.000 kg i liczbie miejsc równej 2,

- samochodów specjalnych - dźwigów,

- autobusu o liczbie miejsc równej 40,

- samochodu specjalnego - cysterny o ładowności 11.100 kg.

Dla powyższych pojazdów Podatnik nie posiada wyciągów ze świadectw homologacji ani odpisów decyzji zwalniających z obowiązku uzyskania świadectw homologacji. Wnioskująca podnosi, iż dla tych pojazdów świadectwa homologacji z pewnością zostały wydane, bowiem zgodnie z przepisami o ruchu drogowym jest to warunkiem zarejestrowania pojazdów. Wątpliwości Spółki wynikają z brzmienia art. 86 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy mimo braku tych dokumentów ma Ona prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do wymienionych wyżej pojazdów ?

Podatnik wyraził stanowisko, iż brak świadectwa homologacji oraz odpisów decyzji zwalniających z obowiązku uzyskania świadectw homologacji nie może stanowić przeszkody dla obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie paliw do tych pojazdów.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisów art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust.4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jednakże obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy, do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 w/w ustawy.

W przepisie art. 86 ust. 3 przywoływanej ustawy podatkowej wskazano, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg,

gdzie: DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy,

podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50 % kwoty podatku określonej w fakturze, nie więcej niż 5.000 zł.

Zgodnie natomiast z ust. 5 w/w artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa wyżej, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Ograniczenie, w zakresie wysokości kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 w/w ustawy, nie ma natomiast zastosowania do pojazdów specjalnych. W świetle bowiem przepisów art. 86 ust. 4 pkt 2 i 3 przywoływanej ustawy, przepis ust. 3 w/w artykułu nie dotyczy:

1) pojazdów specjalnych - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny;

2) pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika takie przeznaczenie.

Z powyższych uregulowań wynika zatem, iż przepisy dotyczące odliczania podatku VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych, innych pojazdów samochodowych jak i paliwa do w/w pojazdów, co do zasady związane są ściśle z określeniem ładowności pojazdu oraz rodzaju ( charakteru ) pojazdu, ustalonego na podstawie świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie zawiera pojęcia pojazd specjalny.

Na podstawie natomiast definicji zawartej w art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym ( Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.), za ,,pojazd specjalny" uważa się pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji;

Natomiast - ,, pojazd samochodowy " - to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczająca 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego ( art. 2 pkt 33 w/w ustawy).

Jeżeli zatem, opisane w piśmie pojazdy zostały zakwalifikowane do pojazdów specjalnych, czy pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, nie stosuje się do nich ograniczeń zawartych w w/w przepisach art. 86 ust. 3 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej (musi to wynikać jednak ze stosownych dokumentów, wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym).

Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wprowadzono dnia 1 stycznia 1984 r., na podstawie art. 55 ustawy z dnia 1.02.1983 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Zatem już od 1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączać do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego pojazd, źródłem informacji o jego danych technicznych. Świadectwo homologacji wydawane jest przez ministra właściwego do spraw transportu, na podstawie wyników badań homologacyjnych potwierdzających, że dany typ pojazdu odpowiada określonym warunkom technicznym.

Z przepisów art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie wynika jednak, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania tego świadectwa skutkował uznaniem danego pojazdu za samochód osobowy, a tym samym uniemożliwił odliczenie podatku VAT od nabywanych paliw. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu pojazdu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, że ładowność danego pojazdu jest wyższa niż określona wzorem, o którym mowa w art. 86 ust. 3 albo, że jest to pojazd specjalny.

Świadectwa homologacji (stosownie do informacji Ministra Finansów), przechowywane są w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot, dla którego te świadectwa zostały wydane (producent lub importer). Podatnik zatem ma możliwość uzyskania informacji i sprawdzenie czy posiadany pojazd ma dopuszczalną ładowność niższą bądź wyższą niż dopuszczalna ładowność obliczona według wzoru zawartego w art. 86 ust. 3 w/w ustawy podatkowej, a w związku z tym ustalenia możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu paliw wykorzystywanych do napędu tych samochodów.

Zatem w przypadku samochodów będących bezsprzecznie ciężarowymi (tzn. jeżeli ich konstrukcja wskazuje, że są one przeznaczone wyłącznie do przewozu towarów), Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku na ogólnych zasadach określonych w ustawie z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług. Podatnik jednak powinien dołożyć wszelkich starań, aby udokumentować fakt przysługiwania prawa do odliczeń.

W związku z powyższym, stanowisko wyrażone przez Podatnika należało uznać za prawidłowe, wobec czego postanowiono jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.