Podatnik prowadzący działalność gospodarczą otrzymał pozwolenie na budowę budynku handlowo-usługowego z częścią mieszkalną . Projekt budowy zawiera zgodę na :zabudowę usługowo-handlową w części 65% powierzchnizabudowę mieszkalną w części 35% powierzchni

W związku z powyższym zwrócono się z pytaniem , w jaki sposób zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na budowę części handlowo-usługowej.

Podatnik stoi na stanowisku , iż wydatki związane z budową części handlowo-usługowej budynku w wysokości 65% ogólnych wydatków na budowę winny zostać "zaliczone w koszty uzyskania przychodu poprzez amortyzację" , oraz , że faktury powinny być "rozbite" na dwie części.

Organ podatkowy stwierdza, że nie podziela stanowiska podatnika w części dotyczącej zaliczenia wydatków związanych z budową części handlowo-usługowej do kosztów uzyskania przychodów jak również w części dotyczącej konieczności "rozbicia" faktur na dwie części .

Mając na uwadze art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku, Nr 14 poz. 176 ze zmianami), zauważyć należy , iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów , z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. W myśl natomiast przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit b) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych , co wynika z przepisu art. 22 ust.8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. . Zgodnie z powołanym przepisem kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Jeżeli więc podatnik ponosił będzie wydatki na budowę części usługowo-handlowej , kwoty te nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia . Dopiero z chwilą oddania do użytkowania tej części budynku , kwoty poniesionych wydatków ,stanowiące koszt wytworzenia środka trwałego , będą podstawą do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych . Dopiero obliczone wartości odpisów amortyzacyjnych stanowić będą koszt uzyskania przychodu. W myśl ,bowiem ,obowiązujących przepisów , amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika , nabyte lub wytworzone we własnym zakresie , kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania , między innymi budynki , budowle oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą -zwane środkami trwałymi . Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest natomiast wartość początkowa środka trwałego .

Za wartość początkową środków trwałych , zgodnie z przepisem art. 22 g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , uważa się, w przypadku wytworzenia we własnym zakresie, koszt wytworzenia .

W odniesieniu do zapytania podatnika ,zauważyć należy , iż za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania

Organ podatkowy zauważa , iż przepisy prawa podatkowego nie nakładają na podatników konieczności "rozbicia" faktur dokumentujących poniesione wydatki. Poniesione przez stronę wydatki winny być jednak w sposób jednoznaczny powiązane z daną częścią budynku . Na podatniku spoczywa natomiast fakt udowodnienia , iż poniesiony wydatek jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą .

Przyjąć należy zatem , iż wyszczególnienie-"rozbicie" na fakturach zakupu poniesionych wydatków będzie rozwiązaniem prawidłowym .

W przypadku , gdy niemożliwe jest wyszczególnienie ("rozbicie") na dokumencie zakupu kwoty wydatku poniesionego tylko na część usługowo-handlową (taka sytuacja może mieć miejsce np. w przypadku wydatków związanych z budową fundamentów), należy przyjąć , iż udział kwoty wydatku na część przeznaczoną do prowadzenia w przyszłości działalności gospodarczej równy jest udziałowi części handlowo-usługowej w całości budynku .

Mając na uwadze powyższe , zauważyć należy , że kosztem wytworzenia będą tylko wydatki ściśle powiązane z budową części usługowo-handlowej oraz te , których udział w tej części budynku możliwy jest do ustalenia wyłącznie w inny sposób , np. poprzez zastosowanie udziału proporcjonalnego .

Zgodnie z art. 22h ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych , począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu , w którym dany środek wprowadzono do wykazu środków trwałych do końca tego miesiąca , w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową , lub w którym postawiono je do likwidacji , zbyto lub stwierdzono ich niedobór . Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych .