Podatnik wystąpił do tut. organu z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi od 01.08.2002 r. działalność gospodarczą, której przedmiotem do maja 2003 r. były usługi agencyjne w zakresie obrotu nieruchomościami. Dochód z powyższego źródła podlegał opodatkowaniu za zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W okresie od maja 2003 r. do marca 2005 r. miała miejsce przerwa w prowadzeniu przedmiotowej działalności. Zakres działalności gospodarczej, podjętej ponownie od 01.04.2005 r., jest szerszy i obejmuje również pośrednictwo finansowe w zawieraniu umów o kredyty hipoteczne, na podstawie umowy zawartej z bankiem.

Na tle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca formułuje stanowisko, iż dochody z podjętej po przerwie działalności gospodarczej podlegały będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego stwierdza, iż w przedstawionym stanie faktycznym i obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia stanie prawnym, stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy, uzasadnionej w sposób następujący:

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba, że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowaniu form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.). Podatnik może również, na podstawie ust. 2 cyt. art. 9a, wybrać sposób opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 30c tj. według stawki 19 %. Wybór możliwy jest po spełnieniu dodatkowych warunków określonych przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym dla poszczególnych form opodatkowania.

Jeżeli podatnik, w terminach przewidzianych przepisami przywołanych ustaw, nie złożył stosownych oświadczeń o wyborze innej formy opodatkowania, dochody osiągane z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według skali określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedsiębiorca zobowiązany jest wówczas, stosownie do treści art. 24a ust. 1 cyt. ustawy do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych. W przypadku prowadzenia przez osobę fizyczną jednoosobowej działalności gospodarczej, z której przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy nie osiągnęły równowartości w walucie polskiej kwoty 800.000 EURO, wyznaczonej przepisem art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), na podatniku nie ciąży obowiązek zaprowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Stosowanie do postanowień art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasy jej zmiany lub uchylenia.