Z opisu stanu faktycznego zawartego w przedmiotowym piśmie wynika, że Spółka świadczy na rzecz podmiotów zagranicznych usługi rachunkowo – księgowe polegające na dokonywaniu rozliczenia podatku VAT. Świadczone usługi polegają w szczególności na sporządzeniu i składaniu deklaracji podatkowych, informacji podsumowujących o dokonanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych, deklaracji Intrastat, sporządzaniu i składaniu korekt do ww. deklaracji oraz reprezentacji swoich kontrahentów przed organami skarbowymi w Polsce. Podmioty na rzecz, których Spółka świadczy usługi rachunkowo – księgowe są zarejestrowane dla celów podatku VAT w Polsce. Podmioty te nie posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej personelu zatrudnionego w ramach umów o pracę ani infrastruktury technicznej typu biura, magazyny itp.

Zgodnie ze stanowiskiem Strony nie można uznać, iż rejestracja tych podmiotów dla potrzeb VAT konstytuuje w takim przypadku stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce w rozumieniu art. 27 ust. 3 ustawy o VAT dla tych podmiotów, a zatem nie istnieją podstawy do opodatkowania w Polsce usług rachunkowo-księgowych świadczonych przez Spółkę. Usługi rachunkowo-księgowe świadczone na rzecz kontrahenta zagranicznego, który nie posiada siedziby ani stałego miejsca działalności na terenie Rzeczpospolitej Polskiej, Jednostka dokumentuje fakturami VAT wystawionymi w trybie § 30 rozporządzenia Ministra Finansów, na przedmiotowych fakturach podawany jest nr NIP pod którym nabywca usługi jest identyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z unormowaniami art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z 2004 r. ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie posługuje się pojęciem „eksportu usług”. Zasady opodatkowania usług świadczonych między podmiotami mającymi siedzibę w rożnych państwach członkowskich określają szczegółowe regulacje w zakresie „miejsca świadczenia usług”, a istotnym kryterium jest tutaj status ich nabywcy: podatnik, czy konsument.

W myśl art. 27 ust. 3 cytowanej powyżej ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy usługi świadczone są na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę,

miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 27 ust. 4 cytowanej powyżej ustawy o podatku VAT, cytowany powyżej przepis dotyczy:

1) sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do użytkowania wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;

2) reklamy;

3) prawniczych, rachunkowo – księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; tłumaczeń;

4) bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki;

5) dostarczania (oddelegowania) personelu;

6) wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu;

7) telekomunikacyjnych;

8) nadawczych radiowych i telewizyjnych;

9) elektronicznych;

10) polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11;

11) agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10;

12) polegających na zapewnieniu dostępu do systemów gazowych lub elektroenergetycznych;

13) przesyłowych:

1. gazu w systemie gazowym,
2. energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym;

14) bezpośrednio związanych z usługami, o których mowa w pkt 12 i 13.

W świetle unormowań zawartych w § 30 ust. 1 i 4 rozporządzenia ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku (Dz. U. Nr 97 poz. 971), przepisy § 12 i § 14-26 oraz § 29 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju.

W związku z faktem, że Spółka świadczy usługi rachunkowo-księgowe na rzecz:

- osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub

- podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, dla których miejsce świadczenia zostało określone w art. 27 ust. 3 ustawy o VAT jako miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania, usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce i winny być potwierdzone fakturą wystawioną w trybie § 30 wyżej cytowanego rozporządzenia.

Fakt, iż kontrahenci zagraniczni są w Polsce zarejestrowani dla celów podatku od towarów i usług, nie ma w sprawie znaczenia, gdyż w ww. przepisie jest mowa o siedzibie lub stałym miejscu prowadzenia działalności.

Jak wynika z informacji zawartych w piśmie wnioskodawcy – kontrahenci mają siedziby poza granicami kraju, nie posiadają stałego personelu ani urządzeń technicznych służących prowadzeniu działalności. Nie można więc uznać, że mają siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terenie Polski.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje, że stanowisko wyrażone w piśmie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego według stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.