Na podstawie art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926 ze zm.) koryguję pisemną informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, udzieloną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu pismem nr PD II/423/US/11/04 z dnia 27 grudnia 2004r. , stanowiącą odpowiedź na zapytanie Jednostki skierowane do organu pismem z dnia 23 listopada 2004r.

Wyżej wymienionym pismem Jednostka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu z prośbą o interpretację przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. nr 54, poz. 954 ze zm.) w sprawie zastosowania prawidłowej stawki podatku w stosunku do należności licencyjnych wypłacanych podatnikom, o których mowa w art. 3 ust 2 ww. ustawy.

Stan faktyczny

Z informacji przedstawionych w piśmie wynika, że Spółka zakupiła od podmiotu mającego siedzibę w USA licencję na program komputerowy. Podmiot amerykański dostarczył Spółce wraz z fakturą kserokopie (przekazane w załączeniu pisma) dokumentów uznanych przez Spółkę za certyfikaty rezydencji. Z płatności należności licencyjnej dokonanej w listopadzie 2004r. Spółka potrąciła 20% zryczałtowany podatek dochodowy.

Stanowisko Jednostki

W ocenie Spółki, uwzględniając postanowienia art. 21 i 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 13 Konwencji z dnia 8 października 1974r. podpisanej miedzy :Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, należało pobrać 10 % zryczałtowany podatek dochodowy.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz informacji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art.3 ust. 2 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie maja na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Należności wypłacane przez polskie podmioty na rzecz podmiotów zagranicznych z tytułu dokonywania transakcji, których przedmiotem są np. umowy licencyjne na programy komputerowe jako dochody z praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw, podlegają zgodnie z art. 21 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20% przychodu z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do postanowień art. 13 ust. 1 i 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8.10.1974r. (Dz. U. z 1976r. nr 31, poz. 178), należności licencyjne powstałe w jednym umawiającym się państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie będą opodatkowane w tym drugim państwie. W każdym razie takie należności mogą być opodatkowane w tym Państwie, w którym powstały i zgodnie z prawem tego państwa, ale podatek w ten sposób pobrany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Zgodnie z postanowieniami art. 26 wskazanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz nie będące przedsiębiorstwami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 tej ustawy, są obowiązani jako płatnicy pobierać z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo nie pobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji) wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Wskazane wyżej przepisy ustawy nie przewidują żadnej szczególnej formy certyfikatu. Jest to zaświadczenie wydane przez właściwą władzę podatkową, w którym stwierdza się, że podatnik posiada dla celów podatkowych siedzibę lub miejsce zamieszkania na jego terytorium. Certyfikat rezydencji ma zatem za zadanie wykazać, że podatnik jest objęty zakresem podmiotowym umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. uprawniony do korzystania z niższych stawek podatkowych albo do zwolnienia z podatku w państwie źródła.

Płatnik powinien posiadać oryginalny dokument lub poświadczoną kopię lub kserokopię dokumentu. Ponadto - dla celów dowodowych - certyfikat wydany w języku obcym powinien być przetłumaczony na język polski (art. 27 Konstytucji).

Przedłożone przez Spółkę dokumenty nie spełniają wymogów certyfikatu rezydencji, bowiem nie stanowią potwierdzenia siedziby podatnika lub miejsca zamieszkania dla celów podatkowych. Wynika z nich wyłącznie, że kontrahent Spółki uzyskał licencję na sprzedaż detaliczną w stanie Missouri i ww. działalność gospodarcza jest zarejestrowana na obszarze miasta St. Louis, w związku z czym podlega podatkom stanowym i lokalnym.

Zgodnie zaś z art.2 ust.2 pkt b ww. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, do której odwołuje się art. 21 cytowanej ustawy o podatku dochodowym, Umowa ta dotyczy w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, federalnych podatków od dochodu. Tylko art.21 Umowy regulujący kwestię zapobieżenia dyskryminacji, obejmuje podatki krajowe, stanowe i lokalne, o których mowa w przedłożonej przez Spółkę koncesji. Certyfikat rezydencji podatkowej uprawniający Spółkę jako płatnika do płacenia podatku niższego niż wg. stawki 20%, musiałby zatem określać, iż kontrahent amerykański ma siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki dla potrzeb opodatkowania podatkiem do którego odnosi się ww. umowa.

Ponadto jak sama Spółka wskazała w zapytaniu, a potwierdził to tłumacz, nie dysponuje Ona oryginałem dokumentu, ale jego niepotwierdzoną kserokopią.

Powyższe oznacza to, że przedmiotowe dokumenty nie stanowią dowodu dla organu podatkowego uzasadniającego zastosowanie obniżonej stawki podatku dochodowego od osób prawnych od należności licencyjnych.