Na podstawie art.14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz.U. nr 8 poz. 60) w związku ze złożonym przez adwokata w dniu 17 marca 2005 roku wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego przy świadczeniu pomocy prawnej wykonywanej na zleceniu sądów - Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje przedstawione we wniosku stanowisko - za nieprawidłowe.

Stan faktyczny zaprezentowany przez pytającego;Sądy wyznaczają obrońcę bądź pełnomocnika z urzędu w osobie adwokata w oparciu o treść art. 78 § 1 kpk, art. 79 § 1 i § 2 kpk, art. 387 § 1 kpk oraz art. 117 § 1 i § 2 kpc. Wynagrodzenie za tego rodzaju pomoc prawną adwokat otrzymuje ze Skarbu Państwa. Sąd w wyroku zasądza kwotę wynagrodzenia na rzecz adwokata. Kwota ta stanowi najniższą stawkę wynagrodzenia określoną w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (z uwzględnieniem § 16 cytowanego rozporządzenia). Kwota wynagrodzenia wypłacana jest adwokatowi przez sąd, po uprawomocnieniu się wyroku w momencie jego wykonywania bądź później. Sądy ani prokuratury nie wypłacają wynagrodzenia z 22% VAT.

Tutejszy organ podatkowy działając na podstawie art.14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz.U. Nr 8 poz. 60) udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie przedstawionej w w/w wniosku.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Jednakże z treści ust. 3 pkt 3 tego artykułu wynika, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności wymienionych w art. 13 pkt. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), tj. przychodów uzyskanych z tytułu świadczenia usług w ramach działalności wykonywanej osobiście przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, Sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonywanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

W świetle wyżej wymienionego unormowania chodzi więc o taki stosunek prawny zachodzący pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą, który wykazuje cechy właściwe stosunkowi pracy – niezależnie od tego jak jest nazwany. Warunki jakie musi spełnić dany stosunek prawny, aby świadcząca w oparciu o niego osoba fizyczna została wyłączona z kręgu podatników podatku od towarów i usług, z uwagi na brak samodzielności przy realizacji czynności określonych w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że chodzi w tym przypadku jedynie o takie czynności o charakterze usługowym, które wykonywane są w warunkach swoistych dla umowy o pracę: podporządkowani usługodawcy co do warunków realizacji umówionych czynności oraz obciążenie zatrudniającego ryzykiem za wykonanie tych czynności. W przedstawionym stanie faktycznym Sąd zlecając wykonanie usługi pomocy prawnej adwokatowi tworzy stosunek prawny pomiędzy zleceniodawcą (sądem) a wykonującym usługi (adwokatem), ale wyłącznie w zakresie warunków wykonywania tych usług i wynagrodzenia za wykonywane usługi. Trudno natomiast uznać, iż w ramach tych więzów prawnych dochodzi do odpowiedzialności za wykonanie czynności adwokackich przez zlecającego, czyli przez Sąd. Jeśli więc odpowiedzialność z tytułu wykonywanych czynności – usług pomocy prawnej obrońcy z urzędu – ponosi jej bezpośredni wykonawca (adwokat) a nie Sąd, to przepisy art. 15 ust. 3 pkt 3 nie mają zastosowania. Przedmiotowe usługi należy uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec czego podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką w wysokości 22% - zgodnie z art. 41 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.Stosownie do art.14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz. 60) interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. – art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.