Na podstawie art 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) w odpowiedzi na wniosek z dnia 17.03.2005 roku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczącej możliwości ustalenia wartości początkowej budynku przez biegłego postanawiam:
podzielić Pana stanowisko w przedmiotowej sprawie.

W złożonym wniosku proszą Państwo o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie możliwości ustalenia wartości początkowej budynku (w którym prowadzona jest działalność gospodarcza) wytworzonego kilka lat temu systemem gospodarczym przez rzeczoznawcę, który dokonał wyceny na potrzeby banku.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 roku poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywalnym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zwane środkami trwałymi.

W celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych podatnik prowadzący działalność gospodarczą winien założyć ewidencję środków trwałych zgodnie z wymogami zawartymi w art. 22n ust. 2 wyżej cytowanej ustawy. Ewidencja środków trwałych musi zawierać między innymi - wartość początkową.

W obowiązującej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych regulują przepisy art. 22g.

Za wartość początkową wytworzonego we własnym zakresie środka trwałego uważa się – koszt wytworzenia. Zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ponadto art. 22g ust. 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje możliwość ustalenia wartości początkowej w inny sposób:
a) wg ust. 8 – Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.
b) wg ust. 9 – Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8 przez biegłego, powołanego przez podatnika.

W swoim zapytaniu stwierdzacie Państwo, że przedmiotowy budynek wytworzony został systemem gospodarczym, kilka lat temu, nie jesteście Państwo w posiadaniu dowodów potwierdzających wysokość poniesionych nakładów i stwierdzacie brak możliwości ustalenia wartości początkowej budynku na podstawie kosztów jego wytworzenia.
Biorąc powyższe pod uwagę postanowiłem podzielić Państwa stanowisko, co do możliwości ustalenia wartości początkowej przez powołanego przez Państwa biegłego w oparciu o art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji wyjątkowej, w której brak jest możliwości ustalenia kosztu wytworzenia.

Informuje się, że w myśl art. 14a § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa powyższa informacja dotyczy przedstawionego przez Pana stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organ podatkowy i organ kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.