Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej w dniu 7 stycznia 2005r. podatnik zakupił od osoby fizycznej samochód marki "Ford-Transit". Następnie w dniu 10 stycznia 2005r. w Starostwie Powiatowym dokonał przerejestrowania ww. samochodu na swoje nazwisko. Z tego tytułu poniósł opłatę w kwocie 167,50 zł.
Z wyjaśnień wynika również, iż ww. pojazd został przyjęty na stan środków trwałych i przekazany do używania w dniu 10 stycznia 2005r., po jego zarejestrowaniu w Starostwie Powiatowym.
Zdaniem podatnika, ww. wydatek nie został wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącym, jakie koszty nie są kosztami dla celów podatkowych, oraz - stosownie do treści art. 22 ust. 1 tej ustawy - poniesiono go w celu osiągnięcia przychodów.
Powołując się na powyższe okoliczności oraz fakt, że wydatek ten nie został jednoznacznie wymieniony w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik zwrócił się o "prawidłową interpretację" w sprawie zaliczenia opłaty związanej z przerejestrowaniem pojazdu do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowo stwierdził, że wydatek ten został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w styczniu 2005r.
Oceniając w świetle obowiązujących przepisów prawa przedstawiony we wniosku z dnia 2 lutego 2005r. (uzupełniony pismami, które wpłynęły w dniach 4 i 16 marca 2005r.) stan faktyczny oraz ustosunkowując się do wyrażonego w tym wniosku stanowiska Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Powyższy przepis uzależnia zatem możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia łącznie n/w warunków:
- musi on zostać poniesiony przez podatnika,
- między poniesionym wydatkiem a osiągniętym lub możliwym do osiągnięcia przychodem musi zachodzić związek przyczynowy,
- nie może on być wskazany w katalogu negatywnym, tj. wymieniony jako wyłączony spod możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (katalog ten określa art. 23 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (...).
Z kolei przepis art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.
Przepis art. 22a ust. 1 pkt 2 stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Z kolei z treści przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie zaś z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Natomiast za cenę nabycia w świetle art. 22g ust. 3 zd. 1 ww. ustawy uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
Jak wynika z treści przytoczonych wyżej przepisów prawa wydatki poniesione na nabycie środka trwałego nie stanowią kosztu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Takim kosztem są natomiast odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej, którą - w przypadku nabycia w drodze kupna - stanowi nie tylko kwota należna zbywcy, ale również koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, które tę kwotę podwyższają.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu wprowadzenia ww. pojazdu do używania, przed dokonaniem tej czynności, poniósł Pan wydatek związany z przerejestrowaniem samochodu w kwocie 167,50 zł. Zatem, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych - wartość początkową samochodu ciężarowego marki "Ford-Transit" należało, zgodnie z cyt. wyżej przepisem art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwiększyć o wartość opłaty rejestracyjnej dokonanej w związku z przerejestrowaniem pojazdu (jako koszt związany z jego zakupem, naliczony do dnia przekazania środka trwałego do używania). Dopiero bowiem po zarejestrowaniu pojazdu składnik majątkowy stał się kompletny i zdatny do użytku na potrzeby firmy.
Skoro zatem poniesiona przez Pana opłata za przerejestrowanie samochodu zwiększa jego wartość początkową, albowiem w świetle przepisów prawa podatkowego wchodzi w skład ceny jego nabycia, stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie może być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu jej poniesienia, pomimo istnienia związku pomiędzy samym wydatkiem a przychodem z działalności gospodarczej. Kosztem będą natomiast odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości początkowej samochodu, w skład której wchodzi przedmiotowy wydatek.
Podsumowując Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, iż w obowiązującym stanie prawnym oraz przedstawionym stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.