INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wydzierżawienia gruntu na cele rolnicze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2012 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wydzierżawienia gruntu na cele rolnicze.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest właścicielem gruntów, które oddaje w dzierżawę osobom fizycznym. Są to następujące grunty:

1. nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla danej miejscowości oznaczone jako grunty rolne, na których zlokalizowany jest kompleks ogródków działkowych z przeznaczeniem na uprawę warzyw,
2. nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla danej miejscowości oznaczone symbolem MN, budownictwo jednorodzinne, teren z istniejącą zabudową jednorodzinną do remontów i modernizacji, które wykorzystywane są jako ogródki przydomowe, na polepszenie funkcjonowania sąsiadujących nieruchomości będących własnością dzierżawców,
3. nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla danej miejscowości oznaczone symbolem 9.U, teren usług skoncentrowanych: obiekty administracji, obsługi ludności, z możliwością adaptacji na mieszkalnictwo lub usługi, które wykorzystywane są jako ogródki przydomowe.

Ww. nieruchomości wykorzystywane są przez dzierżawców jako ogródki przydomowe (pkt 2 i 3) oraz jako ogródki działkowe z przeznaczeniem na uprawę warzyw (pkt 1). We wszystkich trzech przypadkach w umowach zawarte są następujące postanowienia:

• strony zgodnie oświadczają, że nieruchomość znajduje się w stanie umożliwiającym jej użytkowanie przez dzierżawcę, zgodnie z przeznaczeniem i celem, dla którego została oddana w dzierżawę,

• dzierżawca jest obowiązany użytkować dzierżawioną nieruchomość wyłącznie dla celów określonych w umowie,

• dzierżawca jest obowiązany niedokonywać naniesień trwałych związanych z gruntem na dzierżawionej nieruchomości,

• dzierżawcy bez zgody wydzierżawiającego wyrażonej na piśmie, nie wolno oddać nieruchomości w całości lub części w podnajem albo w nieodpłatne użyczenie osobom trzecim.

Umowy dzierżawy zawierane są na okres trzech lat. Gmina pobiera od dzierżawców czynsz raz w roku, w terminie do 31 marca, po uprzednim wystawieniu faktury VAT ze stawką „zwolnione” na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dzierżawa gruntów, które zgodnie z umowami wykorzystywane są jako ogródki działkowe i ogródki przydomowe, jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, dzierżawa gruntów, które zgodnie z umowami wykorzystywane są jako ogródki działkowe i ogródki przydomowe, jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie Gminy o zwolnieniu od podatku dzierżawy ww. gruntów decyduje ich przeznaczenie na cele rolnicze. Bez znaczenia dla kwestii opodatkowania dzierżawy gruntów pozostaje ewentualne uznanie użytkowania gruntu pod uprawy jednoroczne za prowadzenie działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). Gmina stwierdziła, że w Jej przypadku grunty zostały wydzierżawione osobom fizycznym nieposiadających uprawnień rolniczych oraz nieprowadzących działalności gospodarczej. Osoby te użytkują wydzierżawiony grunt w formie ogródków działkowych i ogródków przydomowych oraz uprawiają na nich na własne potrzeby grządki warzywne i kwiatowe. Dlatego też Gmina uznała, iż grunty przeznaczone są na cele rolnicze, których dzierżawa, w myśl § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Po powołaniu treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wskazała, że w przypadku, gdy przedmiotowe grunty w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały oznaczone symbolem MN - budownictwo jednorodzinne, czy symbolem 9.U - teren usług skoncentrowanych: obiekty administracji, obsługi ludności, z możliwością adaptacji na mieszkalnictwo lub usługi, a Gmina w danym okresie czasu oddaje je w dzierżawę na cele rolnicze, wówczas ze względu na przeznaczenie, ich dzierżawa, w myśl § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Z powyższych przepisów wynika, iż co do zasady dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina zawarła umowy dzierżawy gruntów na okres 3 lat z przeznaczeniem pod ogródki działkowe oraz ogródki przydomowe. Zapisy w zawartych umowach określają między innymi, że dzierżawca jest obowiązany użytkować dzierżawioną nieruchomość wyłącznie dla celów określonych w umowie; dzierżawca jest obowiązany niedokonywać naniesień trwałych związanych z gruntem na dzierżawionej nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż dzierżawa przedmiotowych gruntów, które mogą być wykorzystywane wyłącznie jako ogródki działkowe z przeznaczeniem na uprawę warzyw lub jako ogródki przydomowe, stanowi ich użytkowanie na cele rolnicze i korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od zapisów wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.