P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że zawarła Ona z podmiotem zagranicznym mającym siedzibę w Niemczech umowę, na mocy której wierzytelności (należności) przysługujące Stronie z tytułu usług wykonywanych na rzecz jej odbiorców są cedowane i płacone przez ww. podmiot zagraniczny. Za przejęcie ryzyka wypłacalności odbiorców, podmiot zagraniczny otrzymuje od Strony wynagrodzenie, które jest potrącane z płatnością wynikającą z przejętych wierzytelności (należności). W opisanym stanie faktycznym Strona pełni więc funkcję faktoranta, natomiast podmiot zagraniczny funkcję faktora. Wynagrodzenie dla podmiotu zagranicznego liczone jest od wartości brutto przejętej wierzytelności (należności) w oparciu o następujące stawki:5% jako prowizja stanowiąca opłatę z tytułu bezzwrotnego i nieograniczonego przejęcia przez podmiot zagraniczny ryzyka niewypłacalności odbiorców Strony,3% jako skonto stanowiące opłatę za uregulowanie należności przysługującej Stronie od swoich odbiorców usług przed terminem ich wymagalności.Odbiorca natomiast zobowiązany jest dokonać płatności należności bezpośrednio dla podmiotu zagranicznego.
W związku z tym Strona zwróciła się o informację na temat zasad opodatkowania zakupu usług faktoringowych od podatników podatku od wartości dodanej zarejestrowanych na potrzeby tego podatku w innym kraju członkowskim niż Polska, a w szczególności określenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług zgodnie z art. 29 oraz stawki podatkowej zgodnie z art. 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 i ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku usług - bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki - świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Opisana usługa świadczona jest na rzecz Strony, tj. podatnika mającego siedzibę na terytorium Polski, przez podmiot z siedzibą na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty, w związku z czym miejscem jej świadczenia jest terytorium Polski.

Powyższe stanowi w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług import usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy Strona jako usługobiorca. Zgodnie z ww. przepisem podatnikami są bowiem również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przy tym na podstawie ust. 3 art.17 ustawy w przypadku, o którym mowa w art. 27 ust. 3, ww. przepis stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy obrotem, stanowiącym podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług, jest kwota należna z tytułu sprzedaży (pojęcie to zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy obejmuje również świadczenie usług), pomniejszona o kwotę należnego podatku. W myśl powołanego przepisu kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W związku z tym, co do zasady, podstawa opodatkowania w przypadku umów faktoringu obejmuje wszelkie składniki wynagrodzenia, niezależnie od postaci czy nazwy, należne faktorowi od faktoranta z tytułu zawartej umowy (dyskonto, prowizja etc.).
Powyższe należy również odnieść do importu usług, w przypadku którego podstawą opodatkowania jest zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku, gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem m. in. usług ściągania długów oraz faktoringu (pkt 5). Oznacza to, że ww. usługi nie korzystają ze zwolnienia i są opodatkowane według stawki podstawowej 22%.

W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego opodatkowaniu 22% stawką podlegają zatem wszelkie płatności, do których zobowiązana jest Strona w związku z zawartą umową faktoringu. Jednocześnie Naczelnik tutejszego Urzędu zauważa, iż w przypadku importu usług, bez względu na stawkę podatku, według której jest opodatkowany, winien on być wykazywany w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7) w części C.2 (poz. 32 i 33).