POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 08.02.2005r. Spółki z o.o. (14.02.2005r. data wpływu wniosku do tut. Urzędu Skarbowego) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 64, poz. 654 z późn. zm), w sprawie: moment uzyskania przychodów – sprzedaż lokali mieszkalnych przez dewelopera

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. prowadzi działalność w zakresie budowy i sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych. Z przyszłymi nabywcami są zawierane umowy przedwstępne, na podstawie których nabywcy wnoszą zaliczki na poczet ceny. Po wybudowaniu lokalu następuje jego wydanie na rzecz nabywcy, a następnie jest zawierana umowa sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Zdaniem Podatnika momentem powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest wydanie lokalu wybudowanego przez dewelopera na rzecz nabywcy, z którym deweloper uprzednio zawarł umowę przedwstępną zobowiązującą do zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży lokalu, dokonane przed zawarciem umowy przyrzeczonej w formie aktu notarialnego, udokumentowane protokołem wydania.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest – zgodnie z art.7 ust.1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz.654 ze zm.) - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; dochodem zaś – w myśl ust.2 tego artykułu - jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Regulujący kwestie przychodów art. 12 ustawy nie wymienia źródeł przychodu, a jedynie określa zdarzenia, z wystąpieniem których ustawodawca związał obowiązek wykazania przychodu dla celów podatkowych. Natomiast art. 12 ust. 4 ustawy w sposób wyczerpujący określa, co nie jest przychodem w rozumieniu tej ustawy.

Zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jak stanowi art. 12 ust. 3a ww. ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.

Do ustalenia daty przychodu należnego w przypadku sprzedaży budynków, czy lokali ma zastosowanie art. 12 ust. 3a pkt 1 wprowadzający zasadę, iż za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym wydano rzecz.

W przypadku sprzedaży budynków czy lokali dzień wystawienia faktury byłby datą przychodu należnego jedynie wówczas, gdyby faktura dotyczyła całości sprzedanego budynku czy lokalu. Jeżeli jednak faktura dotyczyłaby jedynie zaliczki czy raty, wówczas zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlegałaby zaliczeniu do przychodu.

Natomiast przez wydanie rzeczy, w zakresie sprzedaży budynków czy lokali, należy rozumieć ich sprzedaż. Zgodnie z art. 158 Kodeksu cywilnego sprzedaż budynków i lokali następuje przez przeniesienie prawa własności w formie aktu notarialnego. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna, co wynika z art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego. Stanowisko powyższe jest zgodne ze stanowiskiem, które zajęło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14.04.2004r., nr PB3-676/8214-72/IP/04.

W związku z powyższym, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych za datę powstania przychodu należnego z tytułu sprzedaży budynków lub lokali należy uznać datę (wcześniejszą) przeniesienia własności wynikającą z aktu notarialnego bądź datę wystawienia faktury dotyczącej całości sprzedanego budynku lub lokalu, a nie jak twierdzi Podatnik datę sporządzenia protokołu wydania. Zatem Stanowisko Podatnika, iż wydanie lokalu jako czynność faktyczna udokumentowana protokołem wydania powoduje powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.