Stan faktyczny:

Podatnik nabył za kwotę 516,30 zł (zgodnie z fakturą zakupu) samochód osobowy – do celów prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Samochód ten podatnik chciałby wprowadzić do ewidencji środków trwałych, jednak uważa, że z uwagi na jego niską wartość nie stanowi on środka trwałego.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem składniki majątkowe zaliczają się do środków trwałych jedynie wówczas, gdy łącznie spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż 1 rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Natomiast wartość początkowa składnika majątku jest elementem nie posiadającym żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia prawa podatnika do zaliczenia tego składnika do kategorii środków trwałych.

Stosownie zaś do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 22g ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, iż w przypadku nabycia środka trwałego w drodze kupna-sprzedaży - wartość początkową tego środka ustala się według ceny nabycia, którą jest kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Jedynie w przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia środka trwałego przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n – wartość początkową tego środka przyjmuje się według wyceny wskazanej w art. 22g ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu należy stwierdzić, iż w rozpatrywanym przypadku ceną nabycia – jest kwota należna zbywcy – określona wprost na fakturze VAT dotyczącej nabycia przez podatnika przedmiotowego samochodu, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania (o ile takowe wystąpiły). W tej sytuacji brak jest podstaw do przyjęcia wartości początkowej tego samochodu w oparciu o przepis art. 22g ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.