P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60/, po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że jeden z pracowników firmy miał podpisaną ze Spółką umowę o zakazie konkurencji. W lipcu 2004r. odszedł z pracy i wystąpił o odszkodowanie związane z tą umową. Obecnie wypłacane jest temu pracownikowi 25% wynagrodzenia za rok ubiegły jako odszkodowanie.

Spółka stoi na stanowisku, że comiesięczna wypłata tego odszkodowania za zakaz konkurencji, nie jest wynagrodzeniem, od którego płatnik powinien odprowadzać zaliczkę na podatek od osób fizycznych. Jest natomiast zobowiązana wystawić PIT-8C, aby były pracownik mógł odprowadzić we własnym zakresie podatek w rozliczeniu rocznym.

W ocenie Naczelnika Urzędu interpretacja przepisów podatkowych przedstawiona przez Spółkę jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /j. t. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm./ opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. d w/w ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji.

Zgodnie z art. 12 wyżej cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podstawą wypłaty przedmiotowego odszkodowania są art. 101¹ do 101#179; Kodeksu pracy.

Zgodnie z tymi przepisami pracodawca i pracownik zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy. Odszkodowanie nie może być niższe od 25 % wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji. W razie sporu o odszkodowanie orzeka sąd pracy.

Z powyższego wynika, że podstawą wypłaty omawianego odszkodowania jest umowa zawarta pomiędzy pracodawcą i pracownikiem w związku z łączącym strony stosunkiem pracy. Ponadto zasady wypłaty tego świadczenia uregulowane są przepisami prawa pracy.

W związku z powyższym świadczenie w postaci odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy zdefiniowanych w art. 12 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 31 w/w ustawy stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 tejże ustawy przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego odszkodowanie wypłacone na podstawie przepisów o zakazie konkurencji stanowi dochód pracownika, od którego Spółka - jako płatnik - jest obowiązana pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a następnie sporządzić informację PIT-11/8B.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.