POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ) w związku z wnioskiem z dnia 18-04-2005 r. uzupełnionym w dniu 2005.05.11 – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego i postanawia uznać przedstawione stanowisko we wskazanym wniosku o interpretacje przepisów prawa podatkowego za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

W dniu 29.04.2005 r. wpłynął Pana wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (…) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym informuje Pana o zakresie i sposobie zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawił Pan następujący stan faktyczny: czy egzekwując wynagrodzenie za pracę zasądzone wyrokiem sądu w kwocie „netto” komornik ma obowiązek obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy w trybie art. 42e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stoi Pan na stanowisku, iż wyegzekwowanie od dłużnika kwot ponad zasądzonych prawomocnym wyrokiem tj. kwoty podatku nie jest możliwe.

Po przeanalizowaniu przedstawionych okoliczności faktycznych kierując się obowiązującymi w tej materii przepisami prawa tutejszy organ stwierdza co następuje:

zgodnie z treścią art. 42e. ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

1. W przypadku gdy za płatnika, o którym mowa w art. 31, wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot nie będący następcą prawnym płatnika, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest on obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy obliczonej według stawki 19 %.

2. Przy obliczaniu zaliczki, o której mowa powyżej, uwzględnia się:
1) koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1,
2) składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), potrącone w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami.

3. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 i 2 zmniejsza się o kwotę:
1) o której mowa w art. 32 ust. 3,
2) składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w danym miesiącu zgodnie z odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2.

4. Przepisy art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z uregulowaniem zawartym w w/w art. od 01.01.2005 r. komornik jest płatnikiem i ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek od wypłacanych zaległych wynagrodzeń pracownikom przychodów ze stosunku pracy. Zaliczkę powinien obliczyć według stawki 19 %. Przy jej obliczaniu powinien uwzględnić koszty uzyskania przychodu oraz składki na ubezpieczenia emerytalne rentowe i chorobowe, potrącone w danym miesiącu ze środków pracownika. Obliczoną zaliczkę należy pomniejszyć o kwotę wolną od podatku oraz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne pobraną w danym miesiącu w wysokości 7,75 % podstawy wymiaru. Bez znaczenia jest czy kwoty wyegzekwowane przez komornika są „netto” czy „brutto”: zaliczka powinna być pobrana od kwoty wyegzekwowanej od dłużnika. Komornicy obliczający i pobierający zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych są zobowiązane również do wypełnienia pozostałych obowiązków związanych ze statusem płatnika tj. odprowadzenie zaliczki na rachunek urzędu skarbowego na zasadach określonych w art. 38 ust. 1 pow. cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do 20-go każdego miesiąca za miesiąc poprzedni wraz z deklaracją PIT-4 oraz sporządzenia informacji (imiennych) rocznych PIT-11.

Jednocześnie nadmienia się, że komornik sądowy jest z punktu widzenia formalno-prawnego innym podmiotem niż zakład pracy. Dokonywana przez niego wypłata zaległych wynagrodzeń nie jest więc utożsamiana z wypłatą dokonywaną przez zakład pracy.
W istocie bowiem komornik sądowy nie dokonuje wypłaty świadczeń lecz przekazuje wierzycielowi (podatnikowi-pracownikowi) wyegzekwowane przez siebie świadczenia. Z tego też względu na zakładzie pracy nie ciąży obowiązek uwzględnienia w rocznej informacji przychodów, które wypłacił komornik.

W myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należności wynikające ze stosunku pracy stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądowym, których wypłata na rzecz pracowników jest realizowania przez komorników sądowych , są przychodami ze stosunku pracy, w związku z czym w świetle art. 17 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych będących pracownikami oblicza, rozlicza i przekazuje co miesiąc do ZUS w całości płatnik składek, którym w myśl art. 4 pkt 2 powyżej przytoczonej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest pracodawca. Przepisy nie przewidują możliwości rozliczenia składek na ubezpieczenia społeczne należnych od przychodu ze stosunku pracy przez komornika sądowego w sytuacjach, gdy przychód ten jest wypłacany za jego pośrednictwem. Nie przewidują też możliwości samodzielnego rozliczania i opłacania należnych składek na ubezpieczenie społeczne przez pracowników.

Ponadto tutejszy organ podkreśla, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 w/ przytoczonej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasądzone odsetki za zwłokę są wolne od podatku i nie opłaca się od nich też składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Biorąc pod uwagę powyższe zajęte przez Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

W/w. interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego.

Ponadto informuje się, że interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli podatkowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia.