INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.06.2012 r. (data wpływu 02.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości przyjęcia kursu historycznego do przeliczenia przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości przyjęcia kursu historycznego do przeliczenia przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka albo Wnioskodawca) realizuje inwestycję w postaci hali magazynowo - biurowej. W okresie prowadzenia tej inwestycji, Spółka korzystała z usług budowlanych, świadczonych przez podmioty trzecie. W niektórych umowach zawartych przez Wnioskodawcę z wykonawcami usług budowlanych przewidziano wynagrodzenie wyrażone w walucie obcej (euro).

W trakcie inwestycji, faktury dokumentujące zakup usług budowlanych ujmowane były w ewidencji księgowej Spółki na wydzielonym koncie środków trwałych w budowie. Do przeliczenia wartości wyrażonych w walucie obcej, stosowano kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Wartość początkowa środka trwałego (hal biurowo-magazynowych) na dzień oddania do używania określona została zgodnie z treścią przepisu art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka ustała różnice kursowe na podstawie art. 15a wyżej wymienionej ustawy.

Analiza dokumentacji księgowej wskazała, iż w przypadku jednego wykonawcy, w umowie z którym przewidziano wynagrodzenie wyrażone w walucie obcej (euro), Wnioskodawca nie uregulował swoich zobowiązań.

W przypadku przedawnienia przedmiotowych zobowiązań, Spółka zamierza zaliczyć ich wartość do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a UoCIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna określić wysokość przychodu z tytułu przedawnionego zobowiązania w wysokości zobowiązań walutowych przeliczonych według kursu historycznego, to jest średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych...

Stanowisko Spółki:

Zgodnie z treścią przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: UoCIT), cyt.:

„Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności (...) wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (...)”.

Wyżej przedstawiony stan faktyczny wskazuje, iż w przypadku przedawnienia zobowiązań z tytułu wykonanych usług budowlanych, po stronie Spółki powstanie konieczność rozpoznania przychodu, na podstawie cytowanego powyżej przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a UoCIT.

W tym miejscu Spółka pragnie zauważyć, iż zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 UoCIT, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Natomiast w myśl ust. 4e cytowanego artykułu, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Spółki, właściwe jest również wskazanie, iż zgodnie z treścią przepisu art. 15a ust. 1 UoCIT, cyt.:

„Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3”.

Zgodnie z treścią przepisu art. 15a ust. 2 pkt 2 UoCIT, cyt.:

„Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażanego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia”.

Natomiast, zgodnie z treścią przepisu art. 15a ust. 3 pkt 2 UoCIT, cyt.:

„ Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia”.

W myśl ust. 6 cytowanego artykułu, cyt.:

„Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu”.

Z kolei, w myśl art. 15a ust. 7 UoCIT, cyt.:

„Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności”.

W ocenie Spółki, przedawnienie zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, nie może być utożsamiane z ich uregulowaniem w jakiejkolwiek formie. Wobec czego, w związku z faktem, iż nie dochodzi do uregulowania zobowiązania, nie powstaną również dodatnie bądź ujemne różnice kursowe, w rozumieniu art. 15a ust. 2 i 3 UoCIT.

Dlatego też uzasadnionym jest, zdaniem Spółki, twierdzenie, iż w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, przychody z tytułu przedawnionych zobowiązań, rozpoznane winny być w wysokości, w jakiej historycznie ujęte zostały w księgach rachunkowych, na podstawie art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Potwierdzeniem takiego stanowiska jest między innymi interpretacja Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 24.09.2004 r., sygn. akt US 72/ROP 1/423-788/04/ICH, w której organ podatkowy stwierdził, iż cyt.

„Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a - ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r, Nr 54, poz. 654 ze zm.), Przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 są w szczególności — wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8 umorzonych lub przedawnionych: zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. W ocenie Urzędu przychody uzyskane przez Spółkę z tytułu umorzenia zobowiązań (czy to zobowiązań z transakcji handlowych, czy z zaciągniętych wcześniej pożyczek), będą przychodami wyliczonymi według kursów historycznych, ponieważ odpisanie przedawnionych lub umorzonych zobowiązań, w tym także wyrażonych w walutach obcych następuje w takiej wysokości, w jakiej wprowadzono je do ksiąg (wskutek umorzenia zobowiązanie wygasa), a różnice kursowe powstałe z tego tytułu odnosi się na koszty lub przychody finansowe (na dzień wyceny bilansowej), a więc na wynik finansowy. Różnic tych nie uwzględnia się w rozliczeniu podatkowym, są one podatkowo obojętne. Umorzenie zobowiązań nie jest bowiem tożsame, w świetle gramatycznej wykładni art. 12 ust. 3 ani art. 15 ust. 1 w/w ustawy, z powstawaniem różnic kursowych wynikających z dokonywaniem zapłat należności.”

Podobne stanowisko zajął również Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Wola, w interpretacji indywidualnej z dnia 04.05.2005 r., sygn. akt US 40-DP-4211/HKO/43/2005 stwierdził, iż cyt.:

„(...) Wartość przedawnionych zobowiązań jest jedną z kategorii przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wyniku przedawnienia zobowiązania nie dochodzi do efektywnej zapłaty dokonanej w pieniądzu zatem różnice kursowe powstałe z wycen bilansowych winny być uwzględnione tylko w rachunku bilansowym (...)”.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wysokość przychodu z tytułu przedawnionych zobowiązań, o którym mowa w treści przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a UoCIT, określona winna być w wysokości historycznej, to jest po przeliczeniu według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie - stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.