Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 17 maja 2005r. uzupełnionego pismem z dnia 6 czerwca 2005r. (data wpływu do tut. organu: 18.05.2005r. i 08.06.2005r.) podatnik prowadzi działalność gospodarczą – aptekę.W ramach tej działalności dokonuje między innymi sprzedaży leków, z których część jest refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia, w związku z czym zapłata następujew dwóch etapach:częściowo przez pacjenta w dniu zakupu lekówczęściowo przez Wielkopolski Oddział Wojewódzki NFZ w Poznaniu w późniejszym terminie. Zgodnie z art.29 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zmianami) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust.2-22, art.30-32, art.119 oraz art.120 ust.4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencjei inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Zatem do opłat, o których mowa w przytoczonym przepisie,stanowiących obrót będący podstawą opodatkowania, zaliczyć należy również refundację za leki otrzymaną przez apteki z Narodowego Funduszu Zdrowia. Z regulacji tej wynika, iż w sytuacji, gdy podatnik w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług otrzymuje jakiekolwiek dofinansowanie (dotacje, subwencje, refundacje) stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, czyli tzw. dotację przedmiotową, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia usługi. Jednocześnie zgodnie z art.19 ust.1 powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, bądź też, zgodniez art.19 ust.4 tejże ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Dodatkowo zapis art.19 ust.21 cytowanej wyżej ustawy wprowadza szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, stanowiąc, że obowiązek podatkowy z tytułu należnych na podstawie odrębnych przepisów dotacji, subwencji i innych dopłato podobnym charakterze powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika.W przypadku uznania rachunku bankowego podatnika zaliczką z tytułu dotacji, subwencjii innych dopłat o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje w tej części. Biorąc po uwagę stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, jak również przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, tutejszy organ stwierdza, iż obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług przy sprzedaży leków refundowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia powstaje: w części zapłaconej przez klienta – chwilą wydania towaru w części wynikającej z otrzymanej dotacji, subwencji i innej dopłaty o podobnym charakterze – z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika ww. kwotą. W świetle powołanych przepisów bezspornym jest, iż podatnik błędnie określał moment powstania obowiązku podatkowego przy dostawie leków refundowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia i tym samym nieprawidłowo prowadził ewidencję, która jest podstawą do prawidłowego sporządzenia deklaracji. Obowiązek taki nakłada na podatnika przepis art.109 ust.3 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art.43 i 82 ust.3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art.113 ust.1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art.90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art.120 ust.15, art.125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Dodatkowo należy zaznaczyć, iż ustawodawca nałożył na organy podatkowe zgodnie z brzmieniem art.99 ust.12 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług,w przypadku błędnego deklarowania przez podatnika kwot zobowiązania podatkowego, obowiązek prawidłowego jego określenia.W myśl art.109 ust.4 cytowanej ustawy w razie stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zobowiązania podatkowego niższą od kwoty należnej, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określa wysokość tego zobowiązania w prawidłowej wysokości oraz ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30 proc. kwoty zaniżenia tego zobowiązania.Jednakże zgodnie z ust.7 pkt 2 cytowanego art. 109 ustawodawca wyłączył stosowanie 30 proc. sankcji o której mowa wyżej, w przypadku gdy zaniżenie zobowiązania podatkowego lub zawyżenie kwoty różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wiąże się z nieujęciem podatku należnego w rozliczeniu za dany okres z tytułu dostawy lub świadczenia usługi, od której podatek należny został ujęty w poprzednich okresach rozliczeniowych. Należy jednak podkreślić, iż powołany przepis nie zwalnia podatnika od obowiązku prawidłowego deklarowania kwot zobowiązania podatkowego, bowiem stanowi on wyłącznie podstawę dla organów podatkowych do odstąpienia od stosowania sankcjiw przypadku błędnie zadeklarowanych przez podatnika kwot podatków.