Działając na podstawie:

art. 216, art. 217, art. 14 a § 1 i § 4, art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),

art. 15 Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z dnia 17 grudnia 2003 r Nr 216, poz. 2120),

art. 3 ust. 1 i ust. 2, art. 29 ust. 1 i ust. 2 art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 z późn. zm.),

art. 25 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 marca 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów podatkowych,

Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź - Śródmieście uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

W dniu 24 marca 2005 r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji dotyczącej zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedstawionej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie administracyjne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jest Pan rezydentem Holandii , gdzie podlega Pan obowiązkowi podatkowemu od dochodów uzyskiwanych w tym państwie. W Polsce uzyskiwał Pan dochody z tytułu umowy o pracę. Posiada Pan kartę stałego pobytu, co nie oznacza, iż wyraża Pan zamiar stałego pobytu w Polsce, o którym mowa w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93)

Mając na uwadze stan faktyczny i prawny zgodnie z art. 15 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisaną w Warszawie w dniu 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z dnia 17 grudnia 2003 r. Nr 216, poz. 2120) z uwzględnieniem postanowień art. 16, 18, 19, 20, 21 uposażenie, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.Jeżeli praca najemna jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, że dochód uzyskany ze stosunku pracy wykonywanej na terenie Polski podlega opodatkowaniu według polskiego prawa podatkowego na zasadach ogólnych co w konsekwencji powoduje obowiązek rozliczenia rocznego i nie zobowiązuje podatnika - osobę zagraniczną do przedstawiania certyfikatu tj. dokumentu wydanego przez administrację podatkową właściwą dla celów odbiorcy należności potwierdzającego jego siedzibę lub miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Konieczność przedstawienia certyfikatu rezydencji występuje u płatnika, który odpowiada za prawidłowe potrącenie podatku od dochodu osiągniętego przez nierezydenta i który winien ustalić czy w danej sytuacji obowiązuje zastosowanie stawek podatku określonych w ustawodawstwie krajowym, czy też znajdują zastosowanie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Ma to znaczenie w przypadku uzyskiwania dochodów określonych w art. 29 ust.1. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Certyfikat rezydencji może również być niezbędny podczas weryfikacji przez organ podatkowy rocznego zeznania podatkowego złożonego przez osobę zagraniczną. Ma on na celu ustalenie jakiemu obowiązkowi podatkowemu podlega wymieniona wyżej osoba w Polsce.

Powyższe ma znaczenie z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 wymienionej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku , gdy osoby fizyczne mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiazkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast zgodnie z art. 3, ust. 2 wymienionej ustawy w przypadku gdy osoby fizyczne nie posiadają na terytorium RzeczypospolitejPolskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).