INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania pracownikom świadczeń sportowych, finansowanych w części ze środków obrotowych pracodawcy i w części przez pracowników oraz nieodpłatnego przekazania pracownikom biletów do kina i karnetów na basen – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania pracownikom świadczeń sportowych, finansowanych w części ze środków obrotowych pracodawcy i w części przez pracowników oraz nieodpłatnego przekazania pracownikom biletów do kina i karnetów na basen. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz dowód wpłaty dodatkowych opłat.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka X (dalej jako: Spółka) jest producentem komponentów elektromagnetycznych dla motoryzacji i techniki przemysłowej. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej postanowiła finansować ze środków obrotowych świadczenia pozapłacowe na rzecz pracowników.

Spółka zakupuje dla pracowników następujące świadczenia:

1. Świadczenia sportowe na podstawie umowy o świadczenie usług z X S.A. (dalej jako: M.),
2. Bilety do kina i karnety na basen (dalej jako: dodatkowe bilety).
   
   

Przedmiotem umowy z X S.A. jest świadczenie usług na rzecz pracowników Spółki w ramach Programu Korzyści Pracowniczych przez Partnerów X oraz X. Na wniosek pracownika ze świadczeń mogą korzystać również dzieci pracowników oraz osoby towarzyszące.

Program Korzyści Pracowniczych to zestaw wyselekcjonowanych przez X, pod kątem potrzeb Spółki, ofert produktów i usług dostępnych dla Pracowników zgłoszonych przez Spółkę, świadczonych na ich rzecz w okresie obowiązywania umowy przez podmioty trzecie. Strony umowy postanowiły, iż Program zawiera następujące pakiety:

1. Pakiet „Obiekty Sportowe” – uprawniający do wstępu na obiekty, takie jak: basen, lodowisko, ścianka wspinaczkowa, korty do squash-a itp. oraz
2. Pakiet „Zajęcia Sportowe” – w ramach którego użytkownicy są uprawnieni do udziału w zajęciach, takich jak: aqua aerobic, joga, sztuki walki, rowery spinningowe, taniec, zajęcia fitness, sauna, siłownia itp.
   
   

W zakresie Pakietów „Obiekty Sportowe” i „Zajęcia Sportowe” X świadczy usługi:

• utrzymywania i zapewnienia ciągłej gotowości do dostępu do odpowiednich Pakietów,
• zapewnienia odpowiedniej dostępności świadczonych usług przez Partnerów na rzecz Klienta przez utrzymywanie:
• systemu monitoringu świadczonych usług przez Partnerów,
• bezpośredniej weryfikacji i kontroli jakości świadczonych usług przez Partnerów,
• zdalnej obsługi informatycznej związanej z obsługą pracowników Klienta w placówce Partnera oraz zapewnienia obsługi logistycznej usług Partnerów.

Umowa ze Spółką X określa kalkulacje wynagrodzenia za powyższe usługi w podziale na rodzaj świadczenia (obiekty sportowe, zajęcia sportowe), jak również osobę korzystającą ze świadczenia (pracownik, dziecko pracownika, osoba towarzysząca).

Spółka otrzymuje co miesiąc fakturę, na której wyszczególnione są powyższe świadczenia. Faktura zawiera dwie stawki podatku VAT. Stawkę 8% za obiekty sportowe oraz stawkę 23% za tzw. pakiet korzyści.

Na tej podstawie Spółka obciąża w następujący sposób pracowników:

• za świadczenia M. na rzecz pracowników w określonej kwocie będącej % wynagrodzenia za zajęcia sportowe i obiekty sportowe,
• za świadczenia M. na rzecz dzieci oraz osób towarzyszących pracowników w 100%.
  
  

Natomiast dodatkowe bilety są formą nagradzania pracowników w ramach wdrożonego w firmie systemu motywacyjnego za zgłaszanie przez pracowników pomysłów usprawniania, uporządkowania pracy na liniach produkcyjnych. Powyższy wydatek nie jest w żaden sposób zwracany przez pracowników.

Ww. świadczenia pozapłacowe w części finansowanej przez pracodawcę są rozpoznawane przez Spółkę jako przychody podatkowe ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z pisma z dnia 8 maja 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Kwota wyrażona w procentach dotycząca obciążeń pracowniczych z tytułu świadczeń M., wynika z wewnętrznych ustaleń Spółki.
3. Nie ma obecnie obowiązku wykazywania symboli PKWiU na fakturach VAT. Obowiązek ten pozostał jedynie do stawki „zw.”. Zatem faktury wystawione na Spółkę nie zawierają symboli statystycznych. Zdaniem Spółki, prawidłowym symbolem dla wyszczególnionych na fakturze obiektów sportowych będzie symbol PKWiU 93.11.10.0, a w przypadku zajęć sportowych symbol PKWiU 93.19.19.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka powinna naliczać podatek VAT należny wyłącznie od wartości świadczeń M., którymi są obciążani pracownicy, a kwota potrącona z pensji pracownika powinna być rozpoznana jako wartość brutto...
2. Czy Spółka powinna naliczać podatek VAT należny od nieodpłatnego przekazania dodatkowych biletów pracownikom...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Świadczenie pracownikom usług za częściową odpłatnością stanowi w części, która opłacana jest przez pracownika, czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. W takim przypadku podstawą opodatkowania jest obrót. W sytuacji gdy przedmiotowe przekazanie jest częściowo odpłatne, czynność ta podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika. Pracodawca jest wówczas traktowany jako podmiot, który sam wyświadczył odpłatną usługę.

Przepis art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT wskazuje, iż w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Związek, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów (art. 32 ust. 2 ustawy).

W ocenie Zainteresowanego, przepis art. 32 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż pracownicy, nabywcy świadczeń sportowych, są osobami fizycznymi nie mającymi prawa do odliczenia podatku naliczonego, pozostającymi poza zakresem stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, iż Spółka powinna naliczać VAT należny wyłącznie od wynagrodzenia, które otrzymuje od pracownika. Przy czym wartość otrzymana od pracownika powinna być rozpoznana jako kwota brutto, co oznacza, iż podatek zostanie naliczony metodą „w stu”. Taki sposób kalkulacji wynika bezpośrednio z treści art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym „podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku”.

Ad. 2

Od dnia 1 kwietnia 2011 r. zrównane z odpłatnym świadczeniem usług zostały świadczenia wymienione w art. 8 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy o VAT, tj.:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W opinii Spółki, powyższe oznacza, iż nieodpłatne przekazanie dodatkowych biletów pracownikom wiąże się z koniecznością naliczenia podatku VAT należnego od wartości przekazanego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem, można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m. in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Ponadto, z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Dodatkowo, jak stanowi art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, (…), są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (…).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, czynny podatnik podatku VAT będący producentem komponentów elektromagnetycznych dla motoryzacji i techniki przemysłowej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej postanowił finansować ze środków obrotowych świadczenia pozapłacowe na rzecz pracowników. Spółka zakupuje dla pracowników następujące świadczenia:

1. Świadczenia sportowe na podstawie umowy o świadczenie usług z X S.A. ( M.),
2. Bilety do kina i karnety na basen (dodatkowe bilety).
   
   

Przedmiotem umowy z X S.A. jest świadczenie usług na rzecz pracowników Spółki w ramach Programu Korzyści Pracowniczych przez Partnerów X oraz X. Na wniosek pracownika ze świadczeń mogą korzystać również dzieci pracowników oraz osoby towarzyszące. Program Korzyści Pracowniczych to zestaw wyselekcjonowanych przez X, pod kątem potrzeb Spółki, ofert produktów i usług dostępnych dla Pracowników zgłoszonych przez Spółkę, świadczonych na ich rzecz w okresie obowiązywania umowy przez podmioty trzecie. Strony umowy postanowiły, iż Program zawiera następujące pakiety:

1. Pakiet „Obiekty Sportowe” – uprawniający do wstępu na obiekty, takie jak: basen, lodowisko, ścianka wspinaczkowa, korty do squash-a itp. oraz
2. Pakiet „Zajęcia Sportowe” – w ramach którego użytkownicy są uprawnieni do udziału w zajęciach, takich jak: aqua aerobic, joga, sztuki walki, rowery spinningowe, taniec, zajęcia fitness, sauna, siłownia itp.
   
   

W zakresie Pakietów „Obiekty Sportowe” i „Zajęcia Sportowe” X świadczy usługi:

• utrzymywania i zapewnienia ciągłej gotowości do dostępu do odpowiednich Pakietów,
• zapewnienia odpowiedniej dostępności świadczonych usług przez Partnerów na rzecz Klienta przez utrzymywanie:
• systemu monitoringu świadczonych usług przez Partnerów,
• bezpośredniej weryfikacji i kontroli jakości świadczonych usług przez Partnerów,
• zdalnej obsługi informatycznej związanej z obsługą pracowników Klienta w placówce Partnera oraz zapewnienia obsługi logistycznej usług Partnerów.

Umowa ze Spółką X określa kalkulacje wynagrodzenia za powyższe usługi w podziale na rodzaj świadczenia (obiekty sportowe, zajęcia sportowe), jak również osobę korzystającą ze świadczenia (pracownik, dziecko pracownika, osoba towarzysząca). Spółka otrzymuje co miesiąc fakturę, na której wyszczególnione są powyższe świadczenia. Faktura zawiera dwie stawki podatku VAT. Stawkę 8% za obiekty sportowe oraz stawkę 23% za tzw. pakiet korzyści. Na tej podstawie Spółka obciąża w następujący sposób pracowników:

• za świadczenia M. na rzecz pracowników w określonej kwocie będącej % wynagrodzenia za zajęcia sportowe i obiekty sportowe,
• za świadczenia M. na rzecz dzieci oraz osób towarzyszących pracowników w 100%.
  
  

Natomiast dodatkowe bilety są formą nagradzania pracowników w ramach wdrożonego w firmie systemu motywacyjnego za zgłaszanie przez pracowników pomysłów usprawniania, uporządkowania pracy na liniach produkcyjnych. Powyższy wydatek nie jest w żaden sposób zwracany przez pracowników. Ponadto Zainteresowany wskazał, iż kwota wyrażona w procentach dotycząca obciążeń pracowniczych z tytułu świadczeń M., wynika z wewnętrznych ustaleń Spółki.

Zatem, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu usług, z których będą korzystać pracownicy:

• za częściową odpłatnością (świadczenia M.),
• nieodpłatnie (dodatkowe bilety).
  
  

Należy zauważyć, iż wskazane usługi, z których pracownicy będą korzystać nieodpłatnie, niewątpliwie będą świadczone na cele osobiste pracowników.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż nieodpłatne świadczenie ww. usług na cele osobiste pracowników, wypełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, co pozwala uznać powyższe świadczenia za podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które należy udokumentować fakturą wewnętrzną.

Natomiast świadczenie opisanych usług za częściową odpłatnością stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla świadczenia danych usług, w części, która opłacana jest przez pracownika.

Należy wskazać, iż podstawa opodatkowania została zdefiniowana przez ustawodawcę w art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość danych towarów lub usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Tym samym, w przypadku częściowej odpłatności za świadczoną usługę, podstawę opodatkowania stanowi wyłącznie kwota otrzymana od pracownika – odbiorcy usługi.

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy. Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku;
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

   - organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

W związku z tym, że Wnioskodawca pobiera od pracownika częściową odpłatność za świadczone usługi, czynność tą należy traktować jako odpłatne świadczenie usług. Usługę tą należy traktować całościowo i nie należy rozdzielać na część zapłaconą przez pracownika i otrzymaną nieodpłatnie od pracodawcy. Gdy świadczenie jest częściowo odpłatne – czynność ta podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika. Zatem, w niniejszej sytuacji nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu usług na rzecz pracownika – nie ma więc zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy i tym samym brak jest podstaw do wystawienia faktury wewnętrznej.

Wobec powyższego, świadczenie przez Wnioskodawcę ww. usług za częściową odpłatnością, stanowi na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Reasumując:

Ad. 1

W przypadku częściowej odpłatności za świadczoną usługę, podstawę opodatkowania stanowi wyłącznie kwota otrzymana od pracownika – odbiorcy usługi. Zatem Spółka powinna naliczać podatek VAT należny wyłącznie od wartości świadczeń M., którymi są obciążani pracownicy.

Ad. 2

Nieodpłatne świadczenie opisanych usług na cele osobiste pracowników, wypełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, co pozwala uznać powyższe świadczenia za podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które należy udokumentować fakturą wewnętrzną. Tym samym, Spółka powinna naliczać podatek VAT należny od nieodpłatnego przekazania dodatkowych biletów pracownikom.

Natomiast w kwestii stanowiska Wnioskodawcy z którego wynika, iż wartość otrzymana od pracownika powinna być rozpoznana jako kwota brutto, co oznacza, iż podatek zostanie naliczony metodą „w stu”, zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Wskazać należy, iż kwestia dotycząca ustalenia kwoty należnej od pracownika za świadczone na jego rzecz usługi nie jest regulowana przez ustawy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa i jej interpretacja nie leży w gestii Ministra Finansów.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej (…).

Należy też zauważyć, że przepisy podatkowe w przedmiotowym zakresie nie zawierają żadnych regulacji, które kształtowałyby lub ingerowały w jakikolwiek sposób w treść ww. regulaminu, w kwestii kształtowania wartości wzajemnych zobowiązań pomiędzy pracodawcą i pracownikiem wynikającym z zasad korzystania z ZFŚS.

Skoro zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z ZFŚS określa pracodawca w regulaminie, tym samym kwestia ta nie może być przedmiotem oceny w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej, bowiem kwota należna od pracownika, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, wynikać winna z ww. regulaminu.

Wysokości kwoty należnej od pracownika, czyli ceny sprzedaży ww. usług, powyższy przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie regulują. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publiczno-prawne dokonania świadczenia usług – nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony transakcji. Regulują bowiem, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż należność z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług generalnie wyrażana jest w formie ceny. Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje terminu cena. Przedmiotową definicję zawiera art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), który stanowi, że cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Ceny towarów i usług, zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, uzgadniają strony zawierające umowę (…).

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, czy ustalona przez strony cena ma być kwotą „netto” czy „brutto”.

Skoro zasady i warunki korzystania z przedmiotowych świadczeń przez pracowników określa pracodawca (Spółka), również kwota należna od pracownika, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, wynikać winna z wewnętrznych ustaleń Spółki. Zatem kwestia ta nie może być przedmiotem oceny w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania czynności przekazania pracownikom świadczeń sportowych, finansowanych w części ze środków obrotowych pracodawcy i w części przez pracowników oraz nieodpłatnego przekazania pracownikom biletów do kina i karnetów na basen. Wniosek w zakresie określenia według jakich stawek Spółka powinna naliczać podatek w przypadku potrącania z wynagrodzeń pracowników płatności za świadczenia sportowe został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2012 r. nr ILPP1/443-168/12-5/NS. Natomiast kwestia dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupionych świadczeń sportowych oraz biletów do kina i karnetów na basen została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2012 r. nr ILPP1/443-168/12-6/NS.

Ponadto, wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.