INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Aktem notarialnym z dnia 18 kwietnia 2011 r. dokonała Pani wraz z małżonkiem sprzedaży stanowiącego współwłasność małżeńską lokalu niemieszkalnego nr 1 położonego w budynku nr 1, o pow. 31,08 m² wraz z udziałem 3108/43803 w budynku i działce gruntu za cenę 200.000 zł. Lokal ten nabyto na mocy umowy zniesienia współwłasności nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali w 2011 r. Przed zniesieniem współwłasności była Pani wraz z mężem współwłaścicielem #189; części ww. lokalu użytkowego, którego udział nabyto w 1992 r. Całkowita powierzchnia przedmiotowego lokalu wynosiła 64,38 m². Podziału lokalu w 2011 r. dokonano w następujący sposób: lokal użytkowy nr 1 o pow. 31,08 m² przypadł Pani i Jej małżonkowi, natomiast drugi lokal użytkowy o nr 1a przypadł pozostałym współwłaścicielom. Zniesienia współwłasności dokonano bez spłat i dopłat.

Lokal niemieszkalny wykorzystywany był (przed zniesieniem współwłasności) w działalności gospodarczej (gastronomia) prowadzonej przez spółkę cywilną, w której była Pani wspólnikiem. Spółka cywilna zakończyła działalność 30 kwietnia 2006 r. Lokal nie był ujęty w ewidencji środków trwałych spółki, nie został wniesiony do spółki, nie był amortyzowany. Przychody wspólników spółki cywilnej (w tym Pani) opodatkowane były zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Spółka prowadziła ewidencję przychodów. Udział w #189; części lokalu użytkowego nabyła Pani wraz z mężem, do majątku wspólnego w 1992 r.

Aktem notarialnym z dnia 24 lutego 2011 r. dokonano zniesienia współwłasności i podziału lokalu na dwa odrębne lokale użytkowe (nr 1 i nr la). Faktyczne nabycie zbytej nieruchomości nastąpiło w 1992 r. Zniesienie współwłasności w 2011 r. nie skutkowało zwiększeniem przez Panią i Jej małżonka stanu posiadania, a więc czynność ta nie powodowała nabycia ww. nieruchomości. Powyższe potwierdza fakt, że zniesienia współwłasności i podziału dokonano bez obowiązku spłat na rzecz stron umowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w pkt 2 oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, nieujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej - bez względu na okres ich nabycia - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 10 % uzyskanego przychodu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z pozarolniczej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawcę i Jej małżonka ze zbycia lokalu użytkowego stanowi przychód z działalności gospodarczej w myśl art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne... Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego od całego przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości..

Uważa Pani, iż w opisanej sytuacji przychód uzyskany ze zbycia lokalu użytkowego nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pomimo że lokal był wykorzystywany w działalności gospodarczej spółki cywilnej, której była Pani wspólnikiem i pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w pkt 2 oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, nieujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej - bez względu na okres ich nabycia - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 10 % uzyskanego przychodu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z pozarolniczej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Zatem uważa Pani, iż zastosowanie będzie miał art. 10 ust 1 pkt 8 lit a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (...).

Z uwagi na fakt, że lokal nabyto w udziale wynoszącym #189; części w 1992 r., przychód w wysokości 200.000 zł nie będzie podlegał w ogóle opodatkowaniu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazuje Pani, iż w okresie od 1996 r. do 2006 roku była wspólnikiem spółki cywilnej (dwóch wspólników). Lokal użytkowy, w którym prowadzona była działalność gospodarcza został w 1992 roku kupiony przez wspólników spółki cywilnej wraz z małżonkami do ich wspólności majątkowej małżeńskiej. Art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym wskazuje, że sprzedaż środków trwałych ujętych w wykazie środków trwałych jest opodatkowana ryczałtem 10%. Powyższy lokal użytkowy nigdy nie stanowił środka trwałego spółki, pomimo że wykorzystywany był w działalności spółki. Lokal „nie został wniesiony na stan środków trwałych” spółki cywilnej, ani nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych, tym samym nie był amortyzowany. Uważa Pani iż, aby ww. lokal był majątkiem spółki musiałby być objęty współwłasnością łączną poprzez wniesienie do majątku spółki po uprzednim wyłączeniu z majątku dorobkowego małżeństw i przeniesieniu własności do majątku odrębnego małżonka. Sposób ujęcia środka trwałego jako majątku spółki cywilnej potwierdza uchwała NSA z dnia 5 listopada 2001 sygn. akt FPS 6/01. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, taka sytuacja nie miała miejsca.

Powyższe potwierdził NSA w wyroku z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1151/10, gdzie wskazał, że przychód ze zbycia np. lokalu użytkowego będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej spełnione muszą być bezwzględnie dwie przesłanki:

• sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego,
• środek trwały musi zostać ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W przedstawionej sprawie żadna z tych przesłanek nie została spełniona, a zatem uważa Pani, iż przychód uzyskany przez Nią i Jej małżonka ze zbycia lokalu użytkowego nr 1 położonego w budynku nr 1, należy zakwalifikować do przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za datę faktycznego nabycia lokalu użytkowego należy przyjąć 1992 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust 1 pkt 8 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zgodnie z postanowieniami art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

Przepis wymienionego powyżej art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Zasady opodatkowania przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym reguluje art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku odpłatnego zbycia praw majątkowych lub nieruchomości będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, jest niższa niż 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,
   
   

• ujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w pkt 2 oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, nieujętych w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej - bez względu na okres ich nabycia - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 10% uzyskanego przychodu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z pozarolniczej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat.

Dodatkowo wskazać należy, iż ustawodawca zobowiązuje podatników opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych do prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów, prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów, zwaną dalej „ewidencją”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a.

Przez środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne należy rozumieć składniki majątkowe, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym również budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie (art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Będą to zarówno składniki majątkowe podlegające amortyzacji, jak i te które amortyzacji nie podlegają.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż 18 kwietnia 2011 r. zbyła Pani wraz z małżonkiem lokal użytkowy, stanowiący współwłasność małżeńską położony w budynku nr 1, o pow. 31,08 m² wraz z udziałem 3108/43803 w budynku i działce gruntu. Lokal ten nabyto na mocy umowy zniesienia współwłasności nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali w 2011 r. Przed zniesieniem współwłasności była Pani wraz z mężem współwłaścicielem #189; części ww. lokalu użytkowego, którego udział nabyto w 1992 r. Całkowita powierzchnia przedmiotowego lokalu wynosiła 64,38 m². Podziału lokalu w 2011 r. dokonano w następujący sposób: lokal użytkowy nr 1 o pow. 31,08 m² przypadł Pani i Jej małżonkowi, natomiast drugi lokal użytkowy o nr 1a przypadł pozostałym współwłaścicielom. Zniesienia współwłasności dokonano bez spłat i dopłat. Lokal niemieszkalny wykorzystywany był (przed zniesieniem współwłasności) w działalności gospodarczej (gastronomia) prowadzonej przez spółkę cywilną, w której była Pani wspólnikiem. Spółka cywilna zakończyła działalność 30 kwietnia 2006 r. Lokal nie był ujęty w ewidencji środków trwałych spółki, nie został wniesiony do spółki, nie był amortyzowany.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy. Każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro lokal użytkowy nie został do spółki wniesiony a jedynie oddany jej do używania, to nie stanowi on środka trwałego, o którym mowa w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychodu z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości nie można zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z tym, należy – oceniając czy powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 – ustalić datę nabycia sprzedanej nieruchomości. Jak wynika z wniosku w wyniku zniesienia współwłasności udział Pani nie uległ powiększeniu, zniesienie współwłasności nie może być traktowane w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa Pani nad rzeczą (w tym przypadku nieruchomością), jak też stan Pani majątku osobistego. Zatem za datę nabycia nieruchomości, która przypadła Pani w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, bowiem - jak wskazano we wniosku - zniesienie współwłasności w 2011 r. nie skutkowało zwiększeniem przez Panią stanu posiadania, co potwierdza fakt, że zniesienia współwłasności i podziału dokonano bez obowiązku spłat na rzecz stron umowy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy podkreślić, iż nabycie lokalu niemieszkalnego nr 1 położonego w budynku nr 1, nastąpiło w 1992 roku, zatem pięcioletni termin, określony zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 1997 r.

Reasumując, należy stwierdzić, iż sprzedaż nieruchomości, o której mowa we wniosku nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też nie stanowi zbycia, o którym mowa w art. 12 ust. 10 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zatem sprzedaż, o której mowa we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego stanowisko Pani uznać należy za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania – właściwy organ – ustali, że najem tych lokali wykonywany jest w warunkach prowadzonej działalności gospodarczej to wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana w Pani indywidualnej sprawie, jako że to Pani jest stroną wniosku.

Końcowo wskazać należy, iż w odniesieniu do powołanych przez Panią wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach oraz w innym stanie prawnym i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.