INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego i pośredniego w rozumieniu przepisów celnych za rozliczenia podatku z tytułu importu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego i pośredniego w rozumieniu przepisów celnych za rozliczenia podatku z tytułu importu towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przeładunku towarów masowych na granicy polsko-rosyjskiej. W ramach powyższej działalności, świadczy na rzecz swoich kontrahentów kompleksowe usługi spedycji i obsługi logistycznej towarów, w tym usługi pośrednictwa przy dokonywaniu odpraw celnych towarów.

Dotychczas usługi przedstawicielstwa celnego świadczone były wyłącznie w odniesieniu do transakcji, z tytułu których podatek od towarów i usług rozliczany był zgodnie z art. 33 ustawy, pobierany przez Spółkę od zleceniodawcy i wpłacany do izby celnej, a następnie odliczany przez importera w deklaracji VAT.

Obecnie Spółka rozważa rozszerzenie zakresu oferowanych usług o usługi przedstawicielstwa celnego na rzecz podmiotów rozliczających podatek od towarów i usług z tytułu importu towarów wyłącznie w deklaracji VAT, zgodnie z art. 33a ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy importer rozliczać będzie VAT z tytułu importu na zasadach określonych w art. 33a ustawy, tj. poprzez deklarację podatkową, a Spółka występować będzie w charakterze przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów prawa celnego, wówczas nie będzie ona odpowiadać za rozliczenia VAT z tytułu importu towarów niezależnie od tego, czy importer wywiąże się z obowiązku rozliczenia VAT na zasadach określonych w art. 33a ustawy...
2. Czy Spółka prawidłowo uznała, że w przypadku, gdy importer rozliczać będzie VAT z tytułu importu na zasadach określonych w art. 33a ustawy, tj. poprzez deklarację podatkową i przedstawi organom celnym w przewidzianym przepisami ustawy terminie dokumenty potwierdzające fakt rozliczenia podatku należnego z tytułu importu towarów, wówczas wygaśnie odpowiedzialność Spółki działającej w charakterze przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów prawa celnego, za rozliczenie VAT z tytułu importu towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy importer rozliczać będzie VAT z tytułu importu na zasadach określonych w art. 33a ustawy, tj. poprzez deklarację podatkową, a Spółka występować będzie w charakterze przedstawiciela bezpośredniego, w rozumieniu przepisów prawa celnego, nie będzie odpowiadać za rozliczenia VAT z tytułu importu towarów niezależnie od tego, czy importer wywiąże się z obowiązku rozliczenia VAT na zasadach określonych w art. 33a ustawy.

Po powołaniu treści art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług Spółka wskazała, iż powołany przepis nie ogranicza prawa do zastosowania procedury uproszczonej rozliczeń VAT z tytułu importu wyłącznie do przypadków, gdzie objęcie towaru procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit b lub c WKC, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych. W konsekwencji procedura ta będzie miała zastosowanie również do przypadków, gdzie Spółka występować będzie, jako przedstawiciel bezpośredni. Przy czym, w przeciwieństwie do transakcji, gdzie Spółka działać będzie, jako przedstawiciel pośredni, w tym przypadku nie będzie odpowiedzialna za rozliczenie VAT z tytułu importu towarów.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. W świetle przepisów prawa celnego podmiotami, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła są natomiast importer oraz przedstawiciel pośredni.

W przypadku przedstawicielstwa bezpośredniego, zgodnie z art. 5 ust. 2 tiret 1 WKC, przedstawiciel działa w imieniu oraz na rzecz innej osoby. Oznacza to, iż wszelkie czynności (w tym wiążące się z powstaniem zobowiązań podatkowych) wykonywane są w imieniu oraz na rzecz innej osoby. Przedstawiciel bezpośredni występuje jedynie w charakterze pośrednika w realizacji poszczególnych czynności prawnych, co oznacza, iż nie zaciąga zobowiązań we własnym imieniu. Odpowiedzialność przedstawiciela jest zatem w tym przypadku ograniczona.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znaleźć można m.in. w wyroku NSA z dnia 24 lutego 2005 r., sygn. akt I GSK 17/05, wydanym w oparciu o treść ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny, zachowującym aktualność w obowiązującym stanie prawnym, w którym to wyroku sąd wskazał, iż działając w charakterze przedstawiciela bezpośredniego: „(...) agencja celna działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez nią w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Oznacza to w konsekwencji, że zgłaszającym w znaczeniu prawnym i zarazem dłużnikiem celnym (...) nie jest agencja celna, lecz podmiot przez nią reprezentowany (...) ".

Zdaniem Spółki, dłużnikiem celnym z tytułu importu nie jest przedstawiciel bezpośredni tylko podatnik, w którego imieniu, oraz na którego rzecz działał. Wszelkie konsekwencje związane z rozliczeniem danej transakcji, w przypadku działania przez przedstawiciela bezpośredniego, obarczają importera. Przy czym bez znaczenia pozostaje forma, w jakiej rozliczony jest VAT z tytułu importu, tj. czy VAT należny płacony jest bezpośrednio na rachunek izby celnej, czy też rozliczany jest w deklaracji VAT na zasadach określonych w art. 33a ustawy.

Również art. 33a ustawy nie wprowadza odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego za rozliczenia VAT z tytułu importu towarów w przypadku, gdy importer nie wywiąże się z obowiązków związanych z zastosowaniem procedury uproszczonej rozliczenia podatku z tytułu importu. W konsekwencji należy uznać, iż w przypadku, gdy importer rozliczać będzie VAT z tytułu importu na zasadach określonych w art. 33a ustawy, tj. poprzez deklarację podatkową, a Spółka występować będzie w charakterze przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów prawa celnego, wówczas Spółka nie będzie odpowiadać za rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów.

W ocenie Spółki, w przypadku, gdy importer rozliczać będzie podatek z tytułu importu na zasadach określonych w art. 33a ustawy, tj. poprzez deklarację podatkową i wywiąże się z obowiązku określonego w treści art. 33a ust. 6 ustawy, przedstawiając organom celnym, w przewidzianym przepisami ustawy terminie, dokumenty potwierdzające rozliczenie podatku należnego z tytułu importu towarów, wówczas, z chwilą przedstawienia organom celnym takich dokumentów, wygaśnie odpowiedzialność Spółki działającej w charakterze przedstawiciela pośredniego, w rozumieniu przepisów prawa celnego, za rozliczenie VAT z tytułu importu towarów.

Po ponownym powołaniu treści art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy i wskazaniu, że w świetle przepisów prawa celnego, podmiotami, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła są importer oraz przedstawiciel pośredni Spółka stwierdziła, że w konsekwencji podmiotami zobowiązanymi do rozliczenia VAT z tytułu importu są importer, a w przypadku, gdyby importer nie wywiązał się z tego zobowiązania - również przedstawiciel pośredni. Przy czym, podmioty te solidarnie odpowiadają za rozliczenia VAT z tytułu importu.

Odpowiedzialność solidarna nie została odrębnie zdefiniowana przez ustawodawcę w przepisach prawa podatkowego. Art. 91 Ordynacji podatkowej odsyła w tym zakresie do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 366-378 Kodeksu cywilnego, istotą odpowiedzialności solidarnej jest to, że w przypadku jednoczesnego istnienia kilku dłużników wierzyciel może żądać spełnienia całości świadczenia od każdego z nich.

W konsekwencji, jeżeli importer rozliczający VAT w sposób wskazany w art. 33a ust. 1 ustawy, nie dochowa spoczywającego na nim obowiązku przedstawienia organowi celnemu dokumentów potwierdzających rozliczenie podatku z tego tytułu w przewidzianym przepisami terminie, wówczas organy celne będą mogły zażądać zapłaty kwoty podatku należnego wraz z odsetkami, zarówno od importera, jak i jego przedstawiciela pośredniego, tj. od Spółki.

Zgodnie jednak z art. 366 Kodeksu cywilnego, zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych dłużników z obowiązku świadczenia.

Specyfika tego typu zobowiązań polega bowiem na tym, że pomimo wielości podmiotów świadczenie jest tylko jedno, a uprawnienia czy obowiązki współuczestników dotyczą tego jednego świadczenia w całości. Dlatego też spełnienie świadczenia przez jednego z dłużników powoduje, iż roszczenie wierzyciela przestaje istnieć. W konsekwencji obowiązek świadczenia oraz odpowiedzialność pozostałych dłużników w tym zakresie wygasają.

Na gruncie art. 33a ustawy określającego warunki uproszczonego rozliczenia podatku z tytułu importu poprzez deklarację VAT, świadczeniem, którego dotyczy odpowiedzialność solidarna importera oraz agencji celnej działającej w charakterze przedstawiciela pośredniego, jest obowiązek rozliczenia VAT z tytułu importu. Przy czym przepisy ustawy wskazują, iż rozliczenie podatku od importu na zasadach określonych w art. 33a ustawy o VAT należy uznać za prawidłowe w przypadku rozliczenia VAT z tytułu importu w deklaracji VAT oraz przedstawienia organom celnym dokumentu potwierdzającego dokonanie takiego rozliczenia w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (art. 33a ust. 6 ustawy).

W konsekwencji, zgodnie z art. 366 Kodeksu cywilnego, spełnienie powyższego obowiązku przez któregokolwiek z dłużników (np. przez importera) spowoduje wygaśnięcie w tym zakresie odpowiedzialności pozostałych dłużników solidarnych (w tym przypadku - agencji celnej). Oznacza to, że w przypadku, gdy wskazany powyżej warunek uznania rozliczenia za prawidłowe jest spełniony, organ podatkowy (będący w tym przypadku wierzycielem) nie będzie mógł domagać się ponownego spełnienia tego świadczenia od Spółki. W takim przypadku bowiem, dopełnienie przez importera ciążących na nim obowiązków powoduje, iż roszczenie organów podatkowych wobec Wnioskodawcy wygasa.

Stanowisko takie potwierdzają art. 33a ust. 8 w związku z art. 33a ust. 7 ustawy, zgodnie z którymi w przypadku, gdy podatnik, nie przedstawi organom celnym w przewidzianym przepisami ustawy o VAT terminie dokumentów potwierdzających rozliczenia VAT z tytułu importu towarów, wówczas obowiązek zapłaty VAT wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku i przedstawicielu pośrednim. Ustawodawca wyraźnie wskazuje zatem, że odpowiedzialność przedstawiciela pośredniego zmaterializuje się w przypadku, gdy podatnik nie wywiąże się z obowiązków wynikających z art. 33a ustawy związanych z uproszczonym rozliczaniem VAT z tytułu importu. A contrario - jeśli podatnik wywiąże się z przedmiotowego zobowiązania, wówczas odpowiedzialność przedstawiciela pośredniego wygaśnie z chwilą dopełnienia powyższych obowiązków, tj. z chwilą przedstawienia organom celnym, w przewidzianym przepisami ustawy o VAT terminie, dokumentów potwierdzających rozliczenie VAT należnego z tytułu importu towarów.

Zdaniem Spółki, przedstawiona argumentacja pozostaje również w zgodzie z wykładnią celowościową analizowanego art. 33a ust. 8 ustawy. Wskazała, iż ratio legis tej regulacji jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed sytuacjami, w których nierzetelni podatnicy dokonujący importu towarów na terytorium Polski uchylaliby się od obowiązków fiskalnych korzystając z procedury uproszczonej. W takiej sytuacji wskazany przepis daje możliwość kierowania roszczeń podatkowych bezpośrednio wobec agencji celnych działających na rzecz importerów.

Niemniej, z momentem wykazania przez importera podatku należnego z tytułu importu w deklaracji VAT oraz przedstawienia stosownych dokumentów potwierdzających ten fakt organowi celnemu, cel regulacji, jakim jest zapewnienie rozliczenia podatku z tytułu importu, zostaje osiągnięty. W konsekwencji, „świadczenie" na rzecz Skarbu państwa zostaje spełnione, natomiast zgodnie z art. 336 Kodeksu cywilnego, istniejąca z tego tytułu odpowiedzialność solidarna wygasa. Tym samym, Skarb Państwa - jako wierzyciel, nie może domagać się jego spełnienia od dłużnika solidarnego - Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega import towarów.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 33 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Stosownie do art. 33a ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celnego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
   
   
   1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
   2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;
      
      
2. (uchylony)

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań (art. 33a ust. 2b ustawy).

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celnego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

W myśl art. 33a ust. 4 ustawy, podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celnego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 – przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia

Stosownie do ust. 5 ww. artykułu, w przypadku gdy objęcie towaru procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia wymienionego w ust. 1, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia organowi celnemu dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (33a ust. 6 ustawy).

W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty organowi celnemu kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

W przypadku, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na przedstawicielu pośrednim (art. 33a ust. 8 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 9 ustawy, w przypadku gdy organ celny pobrał kwotę podatku, o której mowa w ust. 7, a podatnik rozliczył tę kwotę podatku w deklaracji podatkowej, podatnik ma prawo do dokonania korekty kwoty podatku w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym kwota tego podatku został pobrana.

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z art. 4 pkt 9, 12 i 18 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r., ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L Nr 302, poz. 1 ze zm.):

• „dług celny” oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi;
• „dłużnik” oznacza każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty długu celnego;
• „zgłaszający” oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.

Wspólnotowy Kodeks Celny przewiduje dwa rodzaje przedstawicielstwa (art. 5 ust. 2):

• bezpośrednie, gdzie przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby i
• pośrednie, gdzie przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Przedstawicielem - stosownie do art. 75 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. z 2004 r. nr 68, poz. 622) - z zastrzeżeniem art. 78 może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

Rozróżnienie powyższych rodzajów przedstawicielstw ma o tyle duże znaczenie, że w myśl art. 201 ust. 3 WKC, dłużnikiem jest zgłaszający, tj. osoba, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osoba, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru stosownie do art. 33 ust. 1 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze zauważyć należy, że przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności wykonywane przez agenta celnego są wykonywane w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej co oznacza, iż wszelkie następstwa prawne z tym związane ponosi wyłącznie osoba reprezentowana. Z inną sytuacją mamy do czynienia przy przedstawicielu pośrednim, który działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, iż działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej.

Wskazać należy, iż możliwe jest, że objęcie towaru procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG), dokonywane jest przez przedstawiciela w rozumieniu przepisów celnych. Może być to przedstawiciel pośredni lub bezpośredni.

Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), do odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania podatkowe stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dla zobowiązań cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 366 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników).

W myśl § 2 tego artykułu, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z powyższych regulacji wynika, iż jeśli którykolwiek z dłużników spełni całe świadczenie, wówczas wierzyciel nie ma prawa domagać się jego spełniania od pozostałych dłużników. Wierzycielowi służy bowiem wierzytelność o spełnienie jednego świadczenia. Jeżeli zostanie ono w całości spełnione, zobowiązanie wygasa.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka w ramach powyższej działalności, świadczy na rzecz swoich kontrahentów kompleksowe usługi spedycji i obsługi logistycznej towarów, w tym usługi pośrednictwa przy dokonywaniu odpraw celnych towarów. Rozważa rozszerzenie zakresu oferowanych usług o usługi przedstawicielstwa celnego na rzecz podmiotów rozliczających podatek od towarów i usług z tytułu importu towarów wyłącznie w deklaracji VAT, zgodnie z art. 33a ustawy.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, podzielając w tym zakresie pogląd Spółki, iż w przypadku, gdy importer rozliczać będzie podatek od towarów i usług z tytułu importu towarów na zasadach określonych w art. 33a ustawy, tj. poprzez deklarację podatkową, a Spółka występować będzie w charakterze przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów prawa celnego, w sytuacji, jeżeli importer nie wywiąże się z obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 33a ustawy, nie będzie ona odpowiadać za rozliczenia podatku z tytułu importu towarów.

Za słuszne uznać również należy stanowisko, że w przypadku, gdy importer rozliczający podatek z tytułu importu poprzez deklarację podatkową wywiąże się z obowiązku określonego w treści art. 33a ust. 6 ustawy, przedstawiając organom celnym, w przewidzianym przepisami ustawy terminie dokumenty potwierdzające rozliczenie podatku należnego z tytułu importu towarów, z chwilą przedstawienia organom celnym takich dokumentów wygaśnie odpowiedzialność Spółki działającej w charakterze przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów prawa celnego, za rozliczenie podatku z tytułu importu towarów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.