Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku wniesionego w dniu 12.04.2005 r. w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup samochodu osobowego wykorzystywanego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), w związku z art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), postanawia uznać, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 12.04.2005 r. państwo Dariusz B. i Ewelina K. zwrócili się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie wyjaśnień dotyczących zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego, w następującej sprawie: małżonkowie prowadzą wspólnie działalność gospodarczą pod nazwą B. "B." s.c. Dariusz B., Ewelina K. w R. polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg rachunkowych. Spółka rozlicza się na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów. W 2002 r. został zaciągnięty kredyt na osobę fizyczną - pana Dariusza B. w celu sfinansowania zakupu samochodu osobowego dla celów działalności gospodarczej. Samochód ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej w owym czasie działalności gospodarczej pod nazwą B. Dariusz B. i amortyzowany zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Po zawiązaniu spółki cywilnej cały majątek ww. firmy wniesiony został jako wkład do spółki, w tym również przedmiotowy samochód osobowy. Obecnie ww. samochód jest także ujęty w ewidencji środków trwałych B. "B." s.c. W 2004 r. do kosztów uzyskania przychodów na podstawie stosownego dowodu księgowego zaliczano odsetki od kredytu na zakup ww. samochodu, faktycznie zapłacone w okresie od 1.01.2004 r. do 31.12.2004 r. - wyliczone po kursie sprzedaży NBP z dnia spłaty danej raty. Do dowodu stanowiącego podstawę ujęcia odsetek do kosztów uzyskania przychodów dołączono dokumenty potwierdzające spłatę rat kredytu w ww. okresie i zbiorcze zestawienie kwot wpłaconych odsetek. Natomiast w 2005 r., począwszy od miesiąca stycznia do każdorazowej miesięcznej raty spłaty kredytu (faktycznie zapłaconej w banku lub przelewem na konto banku) wyodrębniane są faktycznie zapłacone odsetki, po przeliczeniu na równowartość w złotych, które są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Na tle powyższego stanu faktycznego podatnik sformułował pytanie, czy tak udokumentowane odsetki od kredytu zaciągniętego na imię jednego z małżonków stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności w formie spółki cywilnej. Zdaniem podatnika ww. odsetki od kredytu udokumentowane w powyższy sposób stanowią koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stwierdza, co następuje.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), według którego są nimi wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. W katalogu wydatków zawartych w art. 23 ustawy, których nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wymienione zostały miedzy innymi:

• naliczone, lecz niezapłacone odsetki albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - (art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy),
• odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji - (art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy).

Zatem, zaliczenie niniejszych odsetek do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe zawsze w przypadku, gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy wskazujący, że wykorzystanie zaciągniętej pożyczki (kredytu) ma wpływ na wielkość przychodu lub związane jest z przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej. Skoro podatnik zaciągnął kredyt na kupno samochodu, który został przyjęty do ewidencji środków trwałych najpierw firmy prowadzonej na własne nazwisko, a potem po zawiązaniu spółki z małżonką wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i był użytkowany do działalności gospodarczej, zapłacone w ciągu roku odsetki od tego kredytu stanowią koszt uzyskania przychodów. Sam fakt zaciągnięcia kredytu przez przedsiębiorcę - pana Dariusza B., jako osoby fizycznej nie może stanowić ograniczenia w uznaniu za koszt uzyskania przychodu spłaconych odsetek od tego kredytu, gdyż pomiędzy panem Dariuszem B. a panią Eweliną K. istnieje wspólność majątkowa małżeńska, a przedmiotowy samochód wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej jest wykorzystywany do prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Zatem, ponoszone w danym roku podatkowym wydatki w postaci skapitalizowanych odsetek od zaciągniętego kredytu na zakup środka trwałego spełniają określone w art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną.

Nadmienić należy ponadto, iż wymogi stawiane dokumentom, które możemy uznać za dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w podatkowej księdze określa przepis § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), zgodnie z którym dowodem księgowym są m.in. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem. Za dowody księgowe uważa się również dowody opłat pocztowych i bankowych, zgodnie z przepisem § 13 pkt 4 ww. rozporządzenia.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Przedstawiona interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Na podstawie art. 14b § 1 i § 2 ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jednakże wiąże właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Organ podatkowy dokonujący interpretacji nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania, czy przedstawione we wniosku zaszłości są zgodne ze stanem faktycznym.