INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 08 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 16 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia przez spadkobiercę oświadczenia o spełnieniu warunków przez spadkodawcę do skorzystania z tzw. „ulgi meldunkowej” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia przez spadkobiercę oświadczenia o spełnieniu warunków przez spadkodawcę do skorzystania z tzw. „ulgi meldunkowej”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna na mocy aktu notarialnego dnia 30 sierpnia 2011 r. przyjęła wprost spadek po zmarłej w dniu 06 lipca 2011 r. Matce, w części po 1/2 wraz z siostrą. Dnia 10 maja 2011 r. Matka Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość nabytą na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności oraz sprzedaży z dnia 20 kwietnia 2007 r. Pod tym adresem Matka Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt stały jednocześnie tam zamieszkując od dnia 20 grudnia 1965 r. do dnia 26 maja 2011 r., czyli prawie 46 lat. Za uzyskane ze sprzedaży pieniądze Matka Wnioskodawczyni dnia 20 maja 2011 r. nabyła dla siebie nowe mieszkanie. Tym samym spełniła warunki zwolnienia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Matka Wnioskodawczyni zamierzała złożyć oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy w terminie złożenia zeznania za ten rok (wynikającym z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw). W tym celu, dnia 14 czerwca 2011 r. uzyskała poświadczenie zameldowania na pobyt stały wydane przez Urząd Miejski w Bytomiu. Niestety zmarła krótko po tym, nie złożywszy ani wspomnianego oświadczenia, ani samego zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok 2011, w którym wykonałaby obowiązek rozliczenia ww. sprzedaży w świetle przepisów ww. ustawy.

Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni zmarłej Matki, liczy się z możliwością wszczęcia przez właściwy urząd skarbowy postępowania w sprawie ustalenia odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe mamy zgodnie z Rozdziałem 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim terminie Wnioskodawczyni zobowiązana będzie złożyć oświadczenie o spełnionych przez Matkę - podatnika warunkach zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, Matka spełniła warunki do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i do których odwołuje się art. 21 ust. 21 tejże ustawy. Samo oświadczenie o spełnieniu warunków zwolnienia, zgodnie z jasną treścią przepisu nie stanowi warunku zwolnienia, choć jego złożenie jest wymogiem informacyjnym, niezbędnym, aby z przysługującej podatnikowi ulgi podatkowej - zwolnienia skorzystać. Dzięki tej regulacji organ podatkowy otrzymując zeznanie podatkowe, za rok, w którym podatnik korzysta z przysługującego mu zwolnienia, otrzymuje w ogóle informację o zdarzeniu i może takie rozliczenie sprawdzić.

W przypadku śmierci podatnika jego spadkobiercy zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Natomiast stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Charakterystykę majątkowych praw podatkowych można znaleźć w licznych pozycjach literatury, i tak np.: w komentarzu Wydawnictwa LEX 2011, „Ordynacja Podatkowa” pod redakcją: Dowgier Rafał, Etel Leonard, Kosikowski Cezary, Pietrasz Piotr, Popławski Mariusz, Presnarowicz Sławomir czytamy: „Przyjmując linię podziału praw i obowiązków na majątkowe i niemajątkowe, zgodną z podziałem prawa finansowego na materialne i formalne, pierwsza ze wskazanych grup będzie związana przede wszystkim z wymiarem podatków bądź ich płatnością. Należy przy tym podkreślić, iż sukcesją w przypadku spadkobierców objęte są jedynie te majątkowe prawa i obowiązki, które wynikają z przepisów prawa podatkowego. Będzie to więc np.: prawo do zapłaty podatku w odroczonym terminie płatności albo też jego zapłaty w ratach, uprawnienie do zwrotu nadpłaty, prawo zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego, prawo rozliczenia straty, prawo do ulgi podatkowej.”

W związku z faktem, iż Matka Wnioskodawczyni spełniła warunki wspomnianego zwolnienia, Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni, przejęła prawo do tej ulgi. Mniej oczywisty jest natomiast termin do złożenia przez Wnioskodawczynię oświadczenia - informacji o spełnieniu warunków zwolnienia, którego nie zdołała za życia złożyć Matka spadkobierczyni.

Wnioskodawczyni jest przekonana, że w takiej sytuacji, ze względu na śmierć podatnika i niemożność złożenia zeznania podatkowego, termin wskazany w art. 8 ust. 3 zmieniającej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje zastosowania. Jego określenia musimy zatem szukać w przepisach Rozdziału 14 Ordynacji. Art. 104 § 2 Ordynacji podatkowej określa termin 30-dniowy umożliwiający spadkobiercy zawiadomienie o wydatkach spadkodawcy uprawniających do ulg podatkowych, ponieważ jednak w tym przypadku zwolnienie nie jest związane z wydatkiem, lecz faktem zameldowania, to należy uznać, że stosowne oświadczenie Wnioskodawczyni będzie mogła złożyć w dowolnym momencie po wszczęciu przez organ podatkowy postępowania o zakresie odpowiedzialności spadkobiercy, a przed wydaniem w tej sprawie decyzji, umożliwiając tym samym, zgodnie z treścią art. 100 § 2a Ordynacji podatkowej określenie prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Matka Wnioskodawczyni w dniu 10 maja 2011 r. sprzedała nieruchomość nabytą na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności oraz sprzedaży z dnia 20 kwietnia 2007 r.

Na mocy art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienionej, w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.

Wobec tego do opodatkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w dniu 20 kwietnia 2007 r. – w związku z treścią powołanego uprzednio przepisu przejściowego – będą miały zastosowanie poniżej przytoczone przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. – stanowi, iż podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Ustawa nie definiuje pojęcia „koszty odpłatnego zbycia” należy więc wskazać, że kosztami tymi są wszelkie wydatki, które były konieczne aby sprzedaż nieruchomości mogła dojść do skutku np. zapłata dla pośrednika nieruchomości, opłaty notarialne i sądowe o ile sprzedający je poniósł itp. Pomiędzy wydatkiem a sprzedażą musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednocześnie w świetle art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

• jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.
  
  

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania. Tym samym nie uzależnia zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia. Bez znaczenia są natomiast stosunki własnościowe istniejące w okresie tych 12 miesięcy.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ustawy zmieniającej z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uwarunkowane jest spełnieniem łącznie dwóch warunków:

• okresu zameldowania na pobyt stały nie krótszego niż dwunastomiesięczny, przed datą zbycia,
• terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia (w przypadku gdy sprzedaż miała miejsce w 2011 r. w terminie do 30 kwietnia 2012 r.).
  
  

Wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni złożenie oświadczenia jest warunkiem koniecznym do skorzystania ze zwolnienia. Wynika to wprost z treści przepisów. Aby skorzystać ze zwolnienia wymagane jest złożenie oświadczenia.

Jak wynika z wniosku, Matka Wnioskodawczyni była zameldowana w sprzedanym mieszkaniu na pobyt stały jednocześnie tam zamieszkując od dnia 20 grudnia 1965 r. do dnia 26 maja 2011 r., czyli prawie 46 lat. Matka Wnioskodawczyni zamierzała złożyć oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym celu w dniu 14 czerwca 2011 r. uzyskała poświadczenie zameldowania na pobyt stały wydane przez Urząd Miejski.

W wyniku śmierci w dniu 06 lipca 2011 r. Matka Wnioskodawczyni nie zdążyła złożyć wymaganego oświadczenia, ani samego zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok 2011, w którym wykonałaby obowiązek rozliczenia ww. sprzedaży w świetle przepisów ww. ustawy. Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna na mocy aktu notarialnego dnia 30 sierpnia 2011 r. przyjęła wprost spadek po zmarłej w dniu 06 lipca 2011 r. Matce, w części po 1/2 wraz z siostrą.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r Nr 8, poz. 60 ze zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Obowiązek podatkowy jest więc ściśle związany z konkretną osobą, która wkroczyła w zakres obowiązku określonego ustawą. Art. 4 Ordynacji podatkowej stanowi, że obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek (§ 2 art. 97 Ordynacji podatkowej).

Do praw majątkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego zaliczyć można np. prawo do zwrotu nadpłaty, prawo do zwrotu podatku, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty. Do obowiązków majątkowych z kolei można zaliczyć: obowiązek zapłaty zaległości podatkowych, zapłaty odsetek za zwłokę itp.

Powyższe przepisy dotyczą tylko i wyłącznie majątkowych praw i obowiązków spadkodawcy, nie odnoszą się natomiast do praw i obowiązków zmarłego ściśle związanych z jego osobą, do których należy zaliczyć między innymi przysługujące spadkodawcy prawa do ulg, czy zwolnień podatkowych. Prawa i obowiązki o charakterze osobistym nie podlegają dziedziczeniu w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, ani przejęciu przez spadkobierców w świetle ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z tym należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie może spełnić za zmarłą Matkę jednego z wymaganych warunków koniecznych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którym jest złożenie stosownego oświadczenia w urzędzie skarbowym w określonym terminie.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, iż to podatnik - w tym wypadku mama Wnioskodawczyni - ma być zameldowanym w na pobyt stały w zbywanym budynku lub lokalu nie krótszy niż okres dwunastomiesięczny, przed datą zbycia, jak również podatnik zobowiązany jest do złożenia w urzędzie skarbowym wymaganego oświadczenia o spełnieniu przez siebie warunków do zastosowania zwolnienia. Obowiązku tego nie może wykonać ktoś inny, nawet spadkobierca, gdyż jak wskazano powyżej spadkobiercy zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa majątkowe. Prawo do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawem osobistym ściśle związanym z osobą spadkodawcy i nie przechodzi na spadkobierców. Skoro zatem warunków do zastosowania przedmiotowego zwolnienia nie zdążył wypełnić sam spadkodawca - Matka Wnioskodawczyni - warunków tych nie może już spełnić spadkobierca (Wnioskodawczyni), gdyż nie ma ona takich uprawnień, nie przejęła prawa do złożenia wymaganego przepisami oświadczenia.

Odpowiedzialność spadkobierców za zobowiązania podatkowe oparta jest na przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. Stosownie do treści art. 98 § 2 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej przepisy § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 § 1 oraz odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych spadkodawcy.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych stosownie do przepisów księgi czwartej.

Z chwilą śmierci spadkodawcy otwiera się spadek (art. 924 Kodeksu cywilnego), co powoduje nabycie go przez spadkobiercę (art. 925 ww. ustawy). Jednocześnie zakres odpowiedzialności spadkobierców zależy od sposobu przyjęcia spadku przez spadkobierców bądź od odrzucenia spadku oraz wysokości udziałów jakie posiada w spadku.

Respektując powyższe uregulowania, stosownie do art. 104 § 1–3 Ordynacji podatkowej, jeżeli spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, organ podatkowy informuje spadkobierców, na podstawie posiadanych danych, o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty.

Na tej podstawie zgodnie z art. 104 § 2 ww. ustawy, w sytuacji, gdy spadkodawca poniósł wydatki uprawniające do ulg podatkowych, spadkobierca w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 1, zawiadamia organ podatkowy o wysokości poniesionych wydatków. Po upływie wskazanego powyżej terminu na postawie art. 104 § 3 ww. ustawy, organ podatkowy doręcza spadkobiercom decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę.

Tym samym w przypadku, gdy podatnik spadkodawca, zmarł nie złożywszy zeznania podatkowego bądź organ nie ustalił wysokości zobowiązania podatkowego z tego tytułu w drodze decyzji podatkowej w celu rozliczenia podatkowego zmarłego za dany rok, organ podatkowy korzysta z posiadanych informacji.

W oparciu o te informacje organ zawiadamia spadkobierców o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty.

Od tej chwili spadkobiercy mają prawo do zawiadomienia organu podatkowego w ciągu 30 dni o wysokości poniesionych przez spadkodawcę wydatków, z tytułu ulg lub odliczeń.

Na tej podstawie organ podatkowy po upływie terminu określonego w art. 104 § 2 ww. ustawy (30 dni), doręcza spadkobiercom decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę.

W świetle powyższych przepisów w przypadku śmierci podatnika, zobowiązanie podatkowe związane z uzyskanym przed śmiercią i nie rozliczonym podatkowo dochodem ustala właściwy miejscowo dla zmarłego naczelnik urzędu skarbowego, a ewentualnym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostają obciążeni spadkobiercy zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz odpowiedzialności za długi spadkowe. W przypadku wystąpienia nadpłaty podatku zwracana jest ona spadkobiercom również z zastosowaniem wspomnianych przepisów Kodeksu cywilnego.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że zobowiązanie podatkowe, przypadające na zmarłą w 2011 r. Matkę Wnioskodawczyni, ustali właściwy dla zmarłej naczelnik urzędu skarbowego, a ewentualnym podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostaną obciążeni spadkobiercy z uwzględnieniem sposobu przyjęcia spadku, a także wysokości przypadających w spadku udziałów.

Spadkobiercy podatnika nie mają obowiązku składania deklaracji za zmarłego, natomiast ich odpowiedzialność będzie wynikać z doręczonej im przez organ podatkowy decyzji.

Reasumując, Matka Wnioskodawczyni nie spełniła wszystkich warunków uprawniających ją do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie złożyła ona do właściwego urzędu skarbowego w wyznaczonym terminie wymaganego oświadczenia, że spełnia warunki do zastosowania tegoż zwolnienia Uprawnienie do spełnienia warunku do skorzystania ze zwolnienia w postaci złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje Wnioskodawczyni jako spadkobierczyni, gdyż nie jest to prawo majątkowe podlegające przejęciu przez spadkobiercę.

Dodatkowo należy wskazać, że okoliczność iż Matka wnioskodawczyni za pieniądze ze sprzedaży nabyła dla siebie nowe mieszkanie pozostaje bez wpływu na sprawę. Opodatkowanie przychodu ze sprzedaży mieszkania nabytego w 2007 r. regulowane jest przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Przepisy wówczas obowiązujące przewidywały w przypadku sprzedaży nieruchomości jedynie tzw. „ulgę meldunkową”. Nie przewidywały natomiast żadnych zwolnień w związku z wydatkowaniem przychodu ze sprzedaży na nabycie nowego mieszkania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.