Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione przez Panią w złożonym w dniu 23.06.2005 r. wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pani indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 1 cytowanej ustawy - Ordynacja podatkowa „stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.”

Interpretacja, o której mowa powyżej następuje w drodze postanowienia i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W dniu 23.06.2005 r. złożyła Pani wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obliczania różnic kursowych.

Opisany przez Panią stan faktyczny przedstawia się następująco:

Firma posiada konto walutowe. Transakcje dotyczące zarówno zakupu jak i sprzedaży zawiera z kontrahentami zagranicznymi. Z tego tytułu powstają różnice kursowe, przy wyliczeniu których występują wątpliwości. Wątpliwości te pogrupowane zostały w 4 punktach, z czego w punktach 1, 3 wymienione zostały po dwa przypadki, a w punkcie 2 – wskazane zostały 4 przypadki. Poszczególne punkty dotyczą różnic kursowych powstałych odpowiednio w związku z:

- wpływem waluty na konto z tytułu zapłaty za transakcję,

- zapłatą zobowiązania zagranicznego środkami znajdującymi się na rachunku walutowym,

- odsprzedażą waluty bankowi,

- potrąceniem kosztów bankowych.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Górna, po sprawdzeniu, że zostały spełnione warunki określone w art. 14a § 1 i § 2 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa, udziela poniższej informacji:

Przepisy podatkowe przyporządkowują różnice kursowe do przychodów, bądź do kosztów działalności gospodarczej.

Kwestia różnic kursowych stanowiących przychody z działalności gospodarczej została uregulowana w przepisach art. 14 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), zaś zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów - w przepisach art. 22 ust. 1 i 1a tej ustawy.

Zgodnie z regulacją art. 14 ust. 1a cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody w walutach obcych przelicza się na złote, według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. W sytuacji gdy między dniem uzyskania przychodów w walutach obcych, a dniem faktycznego otrzymania należności występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Sposób ustalania przychodów z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych związanych z działalnością gospodarczą został określony w przepisach art. 14 ust. 1b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu przychody te ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Stosownie do treści przepisów art. 22 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

W przypadku kosztów uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych obowiązuje zasada wynikająca z przepisów art. 22 ust. 1a powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakazująca ich ustalanie jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W aspekcie powyższego – w świetle przedstawionego stanu faktycznego - uznać należy, że:

- w sytuacji opisanej w punkcie 1 wniosku ma zastosowanie ww. przepis art. 14 ust 1a cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z wymienioną jego treścią jeżeli między dniem uzyskania przychodów w walutach obcych, a dniem faktycznego otrzymania należności występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu. Wyliczone w ten sposób różnice podwyższają przychód (jak w przypadku 1 przykładu), bądź go obniżają (jak w przypadku 2 przykładu),

- w sprawie wymienionej w punkcie 2 I wniosku różnice wylicza się wg zasady wynikającej ze wskazanych przepisów art. 22 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nakazującej w sytuacji gdy między dniem zarachowania kosztów i dniem ich zapłaty występują różne kursy walut, odpowiednio podwyższanie kosztów lub ich obniżanie o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów. Różnice te zwiększają koszty (jak w przypadku 3 przykładu), lub je pomniejszają (jak w przypadku 4 przykładu),

- w zakresie wskazanym w punkcie 2 II wniosku opierać się należy na treści przepisów art. 22 ust. 1a wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl których koszty uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Wyliczone wg tej zasady różnice kursowe powodują zwiększenie kosztów (jak w przypadku 5 przykładu), lub ich zmniejszenie (jak w przypadku 6 przykładu). Ich wartość matematyczna (+ lub -) nie ma wpływu na kwalifikację do kosztów lub przychodów. Jeżeli różnice kursowe od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych są związane z kosztami uzyskania przychodów to nie mogą być kwalifikowane do przychodów,

- w sytuacji przedstawionej w punkcie 3 podstawą rozstrzygnięcia jest przepis art. 14 ust. 1b cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Różnice te zwiększają przychody (jak w 7 przykładzie), lub je pomniejszają (jak w przypadku 8 przykładu). Obowiązuje tu również wymóg zaliczenia różnic kursowych do przychodów,

- w przypadku okoliczności wymienionych w punkcie 4 dzień zarachowania i zapłaty jest ten sam, a zatem nie występują tu różne kursy walut, a w konsekwencji z tego tytułu różnice kursowe. Nie wyklucza to możliwości powstania różnic kursowych od własnych środków obliczanych w sposób wyżej wskazany.

Biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie - postanowiono jak w sentencji, uznając, że przedstawione przez Panią własne stanowisko w sprawie – jest prawidłowe.