POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 20.05.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresui sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 25.04.2005 r. została zakupiona nieruchomość składająca się z jednej działki o powierzchni 1 ha 30 a. Częścią składową działki są: budynek produkcyjny wraz z linią produkcyjną do produkcji wyrobów płynnych, budynek kotłowni, dwa budynki gospodarcze oraz szklarnia. Nieruchomość ta została wyceniona jedną kwotą bez wyodrębnienia jej poszczególnych części składowych.
Pytanie dotyczy kwestii przyjęcia wartości początkowej zakupionej nieruchomości oraz zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla używanych środków trwałych.Według Pani, ponieważ zgodnie z przepisami prawa cywilnego budynek stanowi część składową gruntu na którym stoi, a w myśl przepisów ustawy o podatku VAT grunt jest nierozerwalnie związany z budynkiem oznacza to, że grunt jest towarem i podlega opodatkowaniu. W związku z czym należałoby przyjąć wartość początkową całej nieruchomości w jednej kwocie bez wyodrębniania poszczególnych jej składników oraz zastosować indywidualną stawkę amortyzacji dla środków trwałych używanych w wysokości 10% rocznie.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za środki trwałe podlegające amotrtyzacji uważa się
a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością
b) maszyny, urządzenia i środki transportu
c) inne przedmioty
jeżeli stanowią własność lub współwłasność podatnika, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres ich używania przekracza rok oraz wykorzystwane są przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu lub umowy leasingu.

Natomiast w świetle art. 22c w/w ustawy o podatku dochodowym amortyzacji nie podlegają m. in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Zalicza się je jednakże do środków trwałych.

Przy rozstrzyganiu kwestii własności istotna jest obowiązująca w prawie polskim (art. 48 i 191 k.c.) zasada superfcies solo cedit, zgodnie z którą wszystko co zostaje z gruntem trwale (naturalnie lub sztucznie) połączone, staje się częścią składową nieruchomości gruntowej. Części składowe rzeczy mogą być przedmiotem stosunków zobowiązaniowych, np. umów najmu, dzierżawy, leasingu. Prawne następstwa zasady superficies solo cedit są bezwzględnie obowiązujące dla uczestników obrotu cywilnoprawnego, czy gospodarczego. Oznacza to, że np. właściciel gruntu i podmiot budujący budynek na tym gruncie nie mogą w umowie postanowić, że budynek ten (bez prawa do gruntu) będzie wyłącznie własnością budującego, a grunt będzie wyłączną własnością właściciela.
Jednakże z punktu widzenia prawa podatkowego grunt i budynki stanowią odrębne obiekty, które zaliczane są do różnych grup środków trwałych.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych grunty zalicza się do grupy 0 „Grunty" a budynki do grupy „1" Budynki i lokale, spóldzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spóldzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego."
Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w drodze kupna (art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym) stanowi cena ich nabycia za którą uważa się zgodnie z art. 22g ust. 3 i 51) kwotę należną zbywcy,
2) powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania,
3) pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług,
4) skorygowaną o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

W przypadku gdy przedmiotem umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego jest zabudowana nieruchomość to wartość gruntu, a także poszczególnych budynków lub budowli określa sie na podstawie ceny określonej w akcie notarialnym.
Jeżeli natomiast w umowie podana jest cena nabycia w łącznej kwocie, to podatnik sam musi ustalić cenę nabycia poszczególnych składników nieruchomości. Jednak przy określaniu wartości początkowej należy mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w umowie. Przy rozdzieleniu należy proporcjonalnie przypisać do nich koszty przeprowadzenia transakcji.Dla pewnej grupy środków trwałych możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych, które umożliwiają szybszą amortyzację środka trwałego.Zasady indywidualnego ustalania stawek amortyzacyjnych określone są w art. 22j ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.W myśl powołanych wyżej przepisów zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest możliwe przy amortyzacji środków trwałych spełniających następujące warunki:
- musząbyć wpisane po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych podatnika,
- spełniają określoną w ustawie definicję środka trwałego ulepszonego lub używanego.

Środki trwałe należy uznać za używane w przypadku budynków (lokali) budowli, - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy. Natomiast środki trwałe należy uznać za ulepszone w przypadku budynków (lokali) budowli, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Aby środek trwały można było uznać za ulepszony należy brać pod uwagę, nie tylko wielkość poniesionych wydatków, ale również ich charakter. Ulepszenie musi być osiągnięte w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.

Ponadto poniesione wydatki muszą powodować wzrost wartości użytkowej mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji. Natomiast nie jest możliwe zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej, jeśli poniesione nakłady związane były z remontem środka trwałego.
Zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej jest również ograniczone minimalnym czasem amortyzowania środka trwałego, który w przypadku budynków i budowli nie moży być krótszy niż 10 lat.
W świetle powyższych uregulowań prawnych może Pani zastosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości 10%, ale tylko w stosunku do budynków i budowli po spełnieniu warunków określonych w ustawie w szczególności - jeżeli wykaże Pani, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.Wobec powyższego stanowisko Pani wyrażone we wniosku dotyczące przyjęcia wartości początkowej środka trwałego w jednej kwocie oraz amortyzacji gruntu jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego aktualnie obowiązującego, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/linkasenta/nastepcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Tarnowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.