POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 grudnia 2004r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w sprawie: wypłacany pracownikom w 2005r. ekwiwalent za pranie odzieży roboczej - przychodem wolnym od opodatkowania

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka wydaje pracownikom odzież roboczą i obuwie robocze. Ponieważ Spółka nie jest w stanie zapewnić prania odzieży roboczej, zgodnie z art. 237 Kodeksu pracy, czynności te wykonują pracownicy we własnym zakresie. Z kolei Spółka wypłaca pracownikom ekwiwalent pieniężny za jej pranie.

Zdaniem Spółki, mimo zmiany od dnia 1 stycznia 2005r. treści art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacane pracownikom kwoty, stanowiące ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej, stanowią przychód wolny od podatku dochodowego, gdyż stanowią ekwiwalent za świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. u. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) określa źródła przychodu, w tym w pkt 1 wymienia przychody: ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolna, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Z kolei art. 12 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści tego przepisu zwrot „w szczególności" oznacza, iż wymienione kategorie przychodów zostały przytoczone jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika przysporzeniem majątkowym, a mające swoje źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 11 ust. 1 wymienionej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 9 ust. I powołanej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ww. ustawy zawiera katalog zwolnień przedmiotowych. W stanie prawnym obowiązującym w 2004r. na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 wolne od podatku dochodowego była wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radą Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych. Od 1 stycznia 2005r. przepis ten ma nowe brzmienie, nadane przez art. 1 pkt 7 lit. a tiret 2 ustawy z dnia 28 listopada 2004r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 263, poz. 2619). Zgodnie z nowym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 11 wolne od podatku są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy zawierają się przede wszystkim w ustawie z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dział X "Bezpieczeństwo i Higiena Pracy". Stosownie do art. 237g § 1 tej ustawy pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 237 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego.

Przepis art. 2379 § 2 Kodeksu pracy stanowi z kolei, iż pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej - w myśl art. 237 § 3 Kodeksu pracy - czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Wymienione przepisy są przepisami rangi ustawowej i określają jednocześnie zasady przyznawania przedmiotowych ekwiwalentów. Zachodzą, zatem przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. do zwolnienia przedmiotowych ekwiwalentów od podatku dochodowego.

Powyższe oznacza, iż mimo zmiany od dnia 1 stycznia 2005r. brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłacane pracownikom ekwiwalenty za pranie odzieży roboczej korzystają ze zwolnienia od podatku.

Końcowo podkreślić należy, iż aby wypłacone pracownikom kwoty mogły być uznane za ekwiwalent za pranie odzieży roboczej wymienione świadczenie musi być ustalone w kwotach realnych, uwzględniających nakład pracy na ten cel oraz aktualne koszty, takie jak energia, woda, środki piorące itp. (por. wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 1998r. sygn. akt SA/Lu 392/97 niepublikowany).

W świetle powyższego stanowisko Spółki, iż wypłacane pracownikom kwoty, stanowiące ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej, stanowią przychód wolny od podatku dochodowego, jest prawidłowe.