POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) postanawia wydać pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy odnośnie podatku dochodowego z tytułu sprzedaży budynku stanowiącego środek trwały, w którym z chwilą wynajmu Podatnik zaprzestał prowadzenia swojej działalności gospodarczej, przedstawione we wniosku z dnia 05.04.2005 r. (data wpływu do urzędu 07.04.2005 r.) o udzielenie interpretacji, jako nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

1. Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę. Podatnik z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza się na zasadach ogólnych, opłacając podatek dochodowy liniowy na podstawie comiesięcznych formularzy PIT-5L. Podatnik jest również podatnikiem podatku od towarów i usług. Budynek użytkowy, w którym Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, jest środkiem trwałym, dla którego prowadzona jest ewidencja środków trwałych i jest amortyzowany w miesięcznych ratach. Powyższy budynek został w całości wynajęty w dniu 30 marca br. obcej firmie. Zgodnie z umową najmu od 1 sierpnia br. w budynku tym Podatnik nie będzie prowadził działalności gospodarczej – działalność zostanie przeniesiona w inne miejsce.

2. Przedmiot interpretacji. Podatnik zwraca się z zapytaniem czy przy sprzedaży budynku będzie płacił podatek dochodowy.

3. Stanowisko Wnioskodawcy. Podatnik powołując się na przepisy art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa, iż dzień przekazania Najemcy budynku to data zaprzestania prowadzenia w tym budynku działalności, czyli od 01.08.2005 r. biegnie 6 letni okres, po którym może sprzedać budynek nie płacąc podatku dochodowego.

4. Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż budynek, stanowiący przedmiot najmu jest środkiem trwałym, ujętym w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem liniowym. Budynek ten został przez Pana wynajęty innej firmie i z dniem przekazania Najemcy budynku zaprzestanie Pan prowadzenia w tym budynku działalności (działalność zostanie przeniesiona w inne miejsce). W związku z przedstawionym stanem faktycznym zapytuje Pan, czy sprzedając w/w budynek, od dnia jego wynajmu biegnie 6 letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy po upływie tego okresu będzie Pan podlegał obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 14 ust. 2 pkt 1, art. 23 ust. 1 pkt 1, art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy - przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących: a) środkami trwałymi, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500zł, c) wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22a cyt. ustawy - amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, między innymi budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w art. 22d ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne do ewidencji wprowadza się wg wartości początkowej, za którą uważa się w razie nabycia składnika majątku w drodze kupna, cenę nabycia. W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku (art. 22g ust. 1 i ust. 11).

W świetle powyższego zarówno budynki jak i lokale będące odrębną własnością, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż 1 rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy stanowią środki trwałe, które powinny figurować w prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a ich odpłatne zbycie stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w cyt. wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków trwałych.

Sposób ustalania kosztów uzyskania tego przychodu określa art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wydatki na: a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, c) ulepszenie środków trwałych, które powiększają wartość środków trwałych - zaktualizowane, zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Pana jest nieprawidłowe, ponieważ z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa nieruchomość stanowi budynek użytkowy, stanowiący środek trwały, który nie został wycofany z ewidencji środków trwałych, natomiast powołane przez Pana przepisy zawarte w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczą: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Stąd postanowiono, jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego. Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).