Podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą na obsłudze hodowli zwierząt. Adresem siedziby dla działalności gospodarczej jest ul. R a/b, xx-yyy K. Miejscem wykonywania działalności są Niderlandy.

Podatnik stoi na stanowisku, iż art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) nie zawiera wyłączeń o charakterze podmiotowym. W związku z czym prawo zaliczania do kosztów wartości diet do wysokości określonego limitu przysługuje wszystkim osobom prowadzącym działalność gospodarczą. Podatnik uważa iż pojęcie podróży służbowej i należnych w związku z jej odbywaniem diet rozstrzyga art. 77 § 1 – 2 Kodeksu pracy, tzn. osobie wykonującej zadanie służbowe poza siedzibą firmy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Podatnik ma wątpliwości czy jego wyjazd powinien być traktowany jako rozłąka lub przeniesienie służbowe i do kosztów, by móc do kosztów zaliczać kwotę określoną w art. 21 ust. 1 pkt 18 lub odpowiednio art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie tutejszego organu stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.Zgodnie z ust. 13 w/w artykułu przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:1) w celu osiągnięcia przychodów lub2) w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub3) przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub4) przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w przedmiotowym przypadku, podobnie jak przepis art. 21 ust. 1 pkt 14 i 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazane przepisy dotyczą pracowników oraz osób niebędących pracownikami. Podatnik słusznie uważa iż art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym nie zawiera wyłączeń o charakterze podmiotowym, w związku z czym prawo do zaliczania kosztów wartości diet do wysokości określonego limitu przysługuje wszystkim osobom prowadzącym działalność gospodarczą. Należy jednak wskazać iż nie w związku z każdą podróżą osoby prowadzącej działalność gospodarczą, można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów, wartość diet z tytułu podróży służbowej. Ważne jest bowiem, czy wyjazd może zostać uznany za podróż służbową. Zależy to, przede wszystkim od charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Istotą podróży służbowej jest wykonanie pojedynczego zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podatnika lub jego stałe miejsce pracy. W przedmiotowym przypadku wyjazd składa się z:1. Dojazdu oraz powrotu z miejsca wykonywania działalności,2. Wykonywania usług na terenie Niderlandów. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż podróż do Niderlandów, oraz z nich powrót, nie ma charakteru „podróży służbowej”, o ile celem będzie wykonywanie usług podczas pobytu. W omawianym stanie jest to dojazd do miejsca usług i powrót. W przedmiotowym przypadku, również za czas wykonywania usług, nie będzie można zaliczyć w koszty wartości diet z tytułu podróży służbowych gdyż jako miejsce wykonywania działalności wskazał Pan Niderlandy. W związku z powyższym należy uznać stanowisko podatnika za nieprawidłowe.