STAN FAKTYCZNY
Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż w 2004r. na podstawie aktu notarialnego zakupiła Pani grunt przeznaczony pod budowę budynku. Nadmienia Pani, iż działalność opodatkowaną podatkiem VAT prowadzi ponad 10 lat. Na zakupionym gruncie zaczęła Pani budowę budynku, w którym będzie hurtownia i biuro. Prowadzona przez Panią równolegle z działalnością handlową inwestycja dobiega końca. Prowadzi Pani jeszcze prace polegające na wykończeniu budynku pod działalność, w tym ponosi Pani koszty na utwardzenie nawierzchni oraz ogrodzenie terenu firmy. Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT. Obecnie następuje częściowe oddanie do użytku i odbiór przez nadzór budowlany prowadzonej przez Panią inwestycji. Z przyczyn ekonomicznych nie jest Pani w stanie oddać do użytku całości budynku. Przy dokonywaniu amortyzacji budynek magazynowy i biurowy (posadowiony w jednym obiekcie) wraz z terenem do niego przylegającym chciałaby Pani zakwalifikować jako budowlę, jednakże w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych będących załącznikiem nr 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znalazła Pani takiej pozycji.
W tym stanie faktycznym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało postawione następujące pytanie: czy prawidłowe będzie klasyfikowanie przedmiotowej inwestycji jako budynku niemieszkalnego, a tym samym stosowanie stawki amortyzacyjnej właściwej dla budynków niemieszkalnych?

STANOWISKO PODATNIKA
" Moim zdaniem należy przyjąć, iż najwłaściwsze będzie amortyzowanie mojej inwestycji jako budynek niemieszkalny ze stawką 2,5% symbol KŚT-10 w sytuacji gdy w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych nie ma zapisu dotyczącego budowli."

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA
W świetle art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późń. zm./ amortyzacji podlegają,z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in.: budowle, budynki - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć "budynek", "budowle". Wyjaśnienia tych pojęć należy zatem szukać w innych aktach prawnych. Powyższe definicje zawarto m.in. w wydanym na podstawie ustawy o statystyce publicznej rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych /KŚT/ /Dz.U. Nr 112, poz. 1317 z późn.zm./, do którego ustawa podatkowa odwołuje się w swojej treści w przepisach dotyczących amortyzacji.
Właściwe zakwalifikowanie składników majątku do odpowiedniej grupy KŚT, a tym samym określenie prawidłowych stawek amortyzacyjnych, należy do podatnika.
Kwalifikując środki trwałe do poszczególnych grup należy, zdaniem tut. organu podatkowego, posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Zgodnie z objaśnieniami wstępnymi zawartymi w części I Klasyfikacji Środków Trwałych /KŚT/ stanowiącej załącznik do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. - KŚT jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.
Zgodnie z uwagami szczegółowymi do Grupy 1 środków trwałych obejmujących "Budynki i lokale /.../" zawartymi w części III KŚT budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach ( ustawa z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane - Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.). W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że poniosła Pani wydatki na utwardzenie nawierzchni oraz ogrodzenie terenu firmy, obsługujące jeden budynek. Zatem należy uznać, że utwardzenie nawierzchni i ogrodzenie terenu stanowią integralną część przedmiotowego budynku.
Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j- 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Stawki amortyzacji środka trwałego powinny być zgodne ze stawkami wynikającymi z załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym jest zawarty wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych właściwych dla danego środka trwałego.
Reasumując: w przedmiotowej sprawie wykonaną inwestycję należy zaliczyć do budynków niemieszkalnych. Zgodnie zaś z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych dla budynków niemieszkalnych, symbol KŚT 10, stawka amortyzacyjna wynosi 2,5% (poz. 01 tabeli).
W związku z powyższym stanowisko przedstawione w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym i wiąże organy podatkowe do czasu zmiany przepisów.