INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. Biura 20 stycznia 2012r.), uzupełnionym w dniu 02 kwietnia 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych we wniosku wydatków. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 marca 2012r. Znak: IBPBI/1/415-75/12/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 02 kwietnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W lipcu 2011r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Jest to działalność jednoosobowa w zakresie sprzedaży, głównie artykułów poligraficznych. W działalności Wnioskodawca wykorzystuje pomieszczenie w domu rodziców. Jest to jeden pokój, w którym załatwia wszystkie sprawy biurowe, wykonuje telefony do swoich kontrahentów, składa zamówienia, itp. Ponieważ to pomieszczenie jest dla niego pokojem mieszkalnym, nie opłaca podatku od nieruchomości wg stawek właściwych dla pomieszczeń związanych z działalnością gospodarczą. Aby móc prawidłowo funkcjonować musi to pomieszczenie odpowiednio wyposażyć np. w meble, komputer. W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności zamierza zaliczyć wydatki na zakup wyposażenia, wydatki z tytułu użytkowania sieci Internet oraz wydatki za energię elektryczną – rozliczaną proporcjonalnie w stosunku do całego domu.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 29 marca 2012r., wskazano, iż:

• Wnioskodawca wykorzystuje pomieszczenie na potrzeby działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia zawartej z rodzicami,
• wykorzystuje jedno pomieszczenie w całości,
• na potrzeby działalności gospodarczej zamierza nabyć wyposażenie, tj. meble (biurko, regały, krzesła), komputer stacjonarny, odbiornik telewizyjny, które będzie używał wyłącznie na potrzeby działalności,
• wniosek dotyczy również możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za Internet, energię elektryczną, telewizję stacjonarną, usługi telefoniczne,
• umowy dotyczące ww. mediów podpisali rodzice, na których wystawiane są faktury, jednakże Wnioskodawca zamierza wszystkie umowy, oprócz umowy dot. energii elektrycznej, „przepisać” na siebie,
• do momentu przepisania ww. umów, przedmiotowe koszty zamierza dokumentować dowodem wewnętrznym,
• w całości będzie ujmował kwoty za Internet, telefon, telewizję, ponieważ tylko On z tych usług korzysta,
• jeśli chodzi o energię elektryczną to zamierza koszty przeliczać proporcjonalnie do powierzchni pomieszczenia, które użytkuje,
• Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, metodą zgodną z art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu zakupu wyposażenia, o którym mowa we wniosku, wydatki z tytułu korzystania z sieci Internet, zużycia energii elektrycznej itp., mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli dotyczą pomieszczenia, w którym Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, a od którego nie jest pobierany podatek od nieruchomości wg stawek właściwych dla pomieszczeń związanych z działalnością gospodarczą, gdyż pomieszczenie jest wykorzystywane na prywatne cele mieszkalne...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy ww. pomieszczenie jest Mu niezbędne (bez posiadania miejsca, gdzie może załatwiać bieżące sprawy firmy nie mógłby uzyskiwać przychodów), to wszystkie wydatki związane z jego przystosowaniem do celów prowadzenia działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Jego zdaniem, bez znaczenia pozostaje fakt, iż Urząd Gminy nie pobiera dodatkowego podatku od nieruchomości i w decyzji o wymiarze takiego podatku nie będzie ujęte pomieszczenie przeznaczone na cele działalności gospodarczej (Urząd Gminy, pomimo zgłoszenia, podatku takiego nie nalicza).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Zauważyć należy, iż istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub użyczanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, iż podatnik może korzystać z pomieszczenia (lub znajdujących się w nim rzeczy) przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc równocześnie w tym pomieszczeniu działalność gospodarczą. W świetle powyższego uznać należy, iż do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe. Są to typowe wydatki o charakterze osobistym, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów, czy też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisłe i nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika lokal, jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy pomieszczenie jest wykorzystywane przede wszystkim na cele prywatne, a jedynie sporadycznie jest wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wydatki związane z posiadaniem takiego pomieszczenia stanowią bez wątpienia wydatki o charakterze osobistym. W rezultacie nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa powoływanym wcześniej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności faktycznie poniesione wydatki na zakup przedmiotów i rzeczy, nabytych wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, traktując je jako składniki majątku firmy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w lipcu 2011r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży, głównie artykułów poligraficznych. Na podstawie umowy użyczenia zawartej z rodzicami, wykorzystuje w tej działalności pomieszczenie w domu rodziców. Jest to jeden pokój, w którym załatwia wszystkie sprawy biurowe, wykonuje telefony do swoich kontrahentów, składa zamówienia, itp. Pomieszczenie to jest dla niego również pokojem mieszkalnym, dlatego też nie opłaca podatku od nieruchomości wg stawek właściwych dla pomieszczeń związanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zamierza ww. pomieszczenie odpowiednio wyposażyć w meble: biurko, regały, krzesła, komputer stacjonarny, odbiornik telewizyjny. Oprócz tego będzie ponosił wydatki z tytułu opłat za Internet, energię elektryczną, telewizję stacjonarną, usługi telefoniczne.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wynika, iż pomieszczenie, którego dotyczą wskazane we wniosku wydatki, służy głównie celom osobistym Wnioskodawcy, tj. zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych. Z tej też przyczyny wskazane we wniosku wydatki związane z użytkowaniem ww. pomieszczenia, które Wnioskodawca zamierza ponieść, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te nie spełniają bowiem przesłanek, o których mowa w cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać przy tym należy, iż wymienione we wniosku przedmioty (biurko, regały, krzesła, komputer stacjonarny, odbiornik telewizyjny) stanowić będą wyposażenie pomieszczenia, w którym Wnioskodawca mieszka, a zatem bez wątpienia będą służyć przede wszystkim celom prywatnym Wnioskodawcy, nie związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykorzystanie niektórych z zakupionych przedmiotów dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej będzie miało jedynie charakter incydentalny. Zatem wydatki na nabycie wyposażenia będą miały charakter osobisty, nie będą również pozostawać w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji nie zostaną spełnione wymogi, o których mowa w powoływanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również wydatki z tytułu opłat za Internet, energię elektryczną, telewizję stacjonarną, usługi telefoniczne, będą mieć charakter osobisty, nie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Związane będą głównie z zaspokojeniem własnych potrzeb Wnioskodawcy. Zaznaczyć również należy, iż skoro Wnioskodawca mieszka w ww. pomieszczeniu, to nie jest możliwe wyodrębnienie, które i w jakiej części, wskazane we wniosku wydatki mogą mieć związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie od powyższego, wskazać należy, iż nie sposób dopatrzyć się jakiegokolwiek związku pomiędzy poniesieniem wydatku na zakup odbiornika telewizyjnego oraz opłat za telewizję stacjonarną, a uzyskiwaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie sprzedaży, głównie artykułów poligraficznych, lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego źródła przychodu. Nadmienić także należy, iż zaliczenie wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej byłoby sprzeczne z zasadą równości wobec prawa, gdyż stawiałoby w uprzywilejowanej sytuacji podmioty prowadzące działalność gospodarczą wobec podatników, którzy takiej działalności nie prowadzą, a którzy również ponoszą wydatki na własne cele mieszkaniowe i nie mogą ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.