POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1-4 i art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60) w związku z wnioskiem Marka L. z dnia 08.07.2005 r. o dokonanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skabowego w Iławie orzeka, iż stanowisko wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny z którego wynika, iż jako producent mebli, na podstawie zawartych umów z kontrahentami z krajów Unii Europejskiej, z tytułu niedotrzymania terminów dostaw obciążany jest przez nich karami pieniężnymi. Kary te nie dotyczą reklamacji, napraw gwarancyjnych czy też wad wyrobów i ich usuwania. Kary wynikają z kontraktów wieloletnich zawartych w latach 2001-2003. Warunki ich podpisania są negocjowane, w tym także wysokość kwot kar umownych z tytułu nieterminowego wywiązania się z dostawy. Wnioskodawca wskazuje, że gdyby nie godził się na przyjęcie kar umownych, o których mowa wyżej, to do współpracy w ogóle by nie doszło.

Wnioskodawca pyta czy kosztem uzyskania przychodów jest kara z tytułu nieterminowej dostawy towarów, a jednocześnie stoi na stanowisku, że kary finansowe za nieterminowe dostawy stanowią koszty podatkowe, gdyż mają ścisły związek z uzyskiwanymi przychodami i nie mogą mieć do nich zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Do przedstawionego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy prawa podatkowego:

• art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23

• art. 23 ww ustawy, który zawiera zamknięty katalog wydatków nie uważanych za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy zatem rozważyć czy kary umowne z tytułu nieterminowego wykonania zamówienia mieszczą się w katalogu wyłączeń art. 23 ww ustawy.

Art. 23 ust. 1 pkt 19 stanowi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy nie dotyczy wszystkich kar umownych i odszkodowań. Jeżeli chodzi o pozostałe kary umowne (niewymienione w/w przepisie) podkreślić należy, iż nie wystarczy użyć wykładni z przeciwieństwa tj. co nie jest wymienione w art. 23 ustawy automatycznie jest kosztem uzyskania przychodu. W takim przypadku zastosowanie musi znajdować ogólny warunek zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, czyli poniesienia kosztu w celu uzyskania przychodu (art. 22 ust. 1 ustawy). Wydatki na kary umowne i odszkodowania ponoszone są z reguły w celu zminimalizowania strat czy też kosztów, które musiałyby powstać, gdyby podatnik został zmuszony do naprawienia wyrządzonej szkody na zasadach ogólnych. Wydatki te zatem niewątpliwie mogą wpływać na wielkość dochodu, jednakże zasadniczo nie mają związku z osiągnięciem przychodu. Jeżeli jednak jest możliwe udowodnienie, że wydatek z tytułu kary umownej lub odszkodowanie pośrednio wiąże się z przychodami np. został poniesiony w celu zawarcia lub podtrzymania stałych kontraktów handlowych, z których istnieniem wiąże się osiąganie przychodów, to wówczas w myśl art. 22 ust. 1 ustawy nie ma przeszkód, aby zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów (o ile nie jest objęty wyłączeniem z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy). W piśmie uzupełniającym wniosek wskazał Pan, że gdyby Pan nie zgodził się na zapłacenie kar umownych, to nie doszłoby do podpisania kontraktu, a zatem i do uzyskania przychodu.

Dlatego też w sytuacji opisanej wyżej, stanowisko podatnika, że kary umowne z tytułu nieterminowego wykonania zamówienia stanowią koszty uzyskania przychodu jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Iławie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia zgodnie z art. 14a § 4, art. 236 oraz art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa.