Podatnik w dniu 16.06.2005 r., wystąpił do tut. Urzędu Skarbowego z pismem o interpretację dotyczącą opodatkowania podatkiem VAT sprzedawanych przez siebie wyrobów z podmiotem wewnątrzunijnym, z tym że na zlecenie tego podmiotu dokonuje odprawy celnej na terenie Polski, a następnie towar jest ładowany na statek i dostarczany do kontrahenta z poza Unii.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Podatnik zawarł umowę sprzedaży produkowanych przez siebie wyrobów z podmiotem wewnątrzunijnym, z tym, że na zlecenie tego podmiotu dokonuje odprawy celnej ostatecznej na terenie Polski, a następnie towar jest ładowany na statek i dostarczony do kontrahenta z poza Unii. Czyli sprzedającym jest podmiot posiadający siedzibę w Polsce, kupującym podmiot posiadający siedzibę w jednym z krajów Unii Europejskiej, zaś odbiorcą podmiot z poza Unii.

Podatnik stoi na stanowisku, że dostawa ta będzie eksportem, gdyż na dokumentach celnych (deklaracja SAD) w poz. 2 „Eksporter” widnieje nazwa, adres i regon podatnika. W uzupełnieniu informacji dodajemy, że odbiór towaru następuje LOCO magazyn podatnika, a koszty transportu pokrywa Zamawiający.

W przedstawionym zapytaniu Spółka pyta: czy dostawę towarów traktować należy jako eksport czy też jako wewnątrzwspólnotową dostawę.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytania Spółki, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje:

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

Stosownie zaś do przepisów art. 2 pkt 8 lit. a i b w/w ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Z regulacji tej wynika, iż aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1) wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych,

2) wywóz nastąpić musi poza terytorium Wspólnoty,

3) wywóz towarów musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT, czyli czynności spełniających kryteria zaliczenia do pojęcia dostawy towarów w rozumieniu tego przepisu, przy czym spełniający te warunki wywóz towarów musi być zrealizowany przez ściśle określone podmioty:

- dostawcę lub na jego rzecz, tzw. eksport bezpośredni lub

- nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, tzw. eksport pośredni.

Zgodnie zaś z przepisami art. 41 ust. 4 wyżej cyt. ustawy, w eksporcie towarów o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Natomiast stosownie do przepisów art. 41 ust. 11 wyżej wymienionej ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów. Z dokumentu o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

W przypadku eksportu bezpośredniego art. 41 ust. 7 ustawy o VAT mówi, iż w sytuacji gdy podatnik nie otrzyma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie określonym w art. 41 ust. 6 w/w ustawy wówczas stosuje stawkę 0% w okresie następnym pod warunkiem otrzymania tego dokumentu przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.
Gdy mamy do czynienia z eksportem pośrednim wówczas w razie nieotrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza obszar UE, przed złożeniem deklaracji za okres, w którym podatnik dokonał dostawy towarów, eksporter do takiej dostawy ma obowiązek zastosowania stawki podatku właściwej dla dostawy tego towaru w Polsce, wykazania jej w ewidencji sprzedaży z tą stawką i rozliczenia w deklaracji.

Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio, tj. otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

W myśl przepisów art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Stwierdza się jedynie, iż z dokumentu tego, musi wynikać jednoznacznie tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i jego wywozu oraz, że wywóz musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Ponadto Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyjaśnia, iż przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie określają jak powinien wyglądać dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Oznacza to, że dla prawidłowego określenia dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty konieczne jest odwołanie do przepisów prawa celnego. W przedmiotowej sprawie właściwym organem pozostaje więc organ celny, do którego w przypadku wątpliwości interpretacyjnych winien zwrócić się Podatnik.

W związku powyższym w świetle zawartych wyjaśnień oraz po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego podziela stanowisko spółki w sprawie interpretacji przepisów podatkowych i stoi na stanowisku, iż w dostawa towarów o której mowa w piśmie Jednostki zgodnie z art. 2 pkt 8 jest eksportem towarów co daje Podatnikowi prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących; nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.